Στην αυγή του 2022, ο Θεοδωρικάκος «έσπασε» μια κατάληψη 34 ετών σε πανεπιστημιακό έδαφος! Με τη συμπαράσταση του πρύτανη του Αριστοτέλειου Νίκου Παπαϊωάννου παρέδωσαν τον χώρο στο Πανεπιστήμιο, στους φοιτητές.
Για σκεφτείτε, 34 χρόνια πέρασαν και καμιά κυβέρνηση, υπουργός, πρύτανης δεν έκαναν το αυτονόητο. Κανείς δεν προστάτευσε τη δημόσια περιουσία από μια χούφτα αλητάμπουρες… Δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρχει παρόμοιο προηγούμενο σε οποιαδήποτε πολιτισμένη κι ευνομούμενη χώρα.
Για σκεφτείτε, οι αρχικοί καταληψίες πριν 34 χρόνια, μπορεί να ήταν οι πατεράδες αυτών που διατηρούσαν «ζωντανή» την κατάληψη! Απίστευτο!
Αντί λοιπόν, όλα τα κόμματα να δηλώσουν την ικανοποίησή τους από το γεγονός, έπεσε …βαθιά σιωπή! Που «φώναζε» ακόμη περισσότερο όταν η αλητεία ανάρτησε βρομερό κηδειόχαρτο με ευθείες απειλές για τη ζωή και ταφή του πρύτανη! Ούτε καν ο πολλά … υποσχόμενος Ανδρουλάκης που κατά την προσφιλή του μέθοδο στρογγυλεύει τα θέματα ή τα προσπερνά χωρίς να λαμβάνει θέση.
Ξέρετε κάτι; Αυτή η μεταρρύθμιση με την ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, καθυστέρησε χαρακτηριστικά. Ναι, αυτή την περίοδο εκπαιδεύονται όσοι αναλάβουν την προστασία των Πανεπιστημίων, αλλά μεγάλο μέρος της κοινωνίας δεν μπορεί να κατανοήσει για ποιον λόγο αυτή δεν έγινε νωρίτερα.
Προσέξτε κι αυτό: Μετά το κατάπτυστο κηδειόχαρτο, αναρχικοί αλητάμπουρες κατέλαβαν άλλο χώρο του ΑΠΘ. Πάλι ο Θεοδωρικάκος με τον πρύτανη έδρασαν αστραπιαία κι έληξαν την κατάληψη. Μα οι εικόνες που αντικρίσαμε με τους απίστευτους βανδαλισμούς προκαλούν απόγνωση, πόνο, γροθιά στα δημοκρατικά αισθήματα των πολιτών.
Προσέξτε: προχθές στην ΑΣΟΕΕ, κουκουλοφόροι εισέβαλλαν σε αίθουσα την ώρα που δίδασκε καθηγητής και τον ξυλοκόπησαν! Αποτροπιασμός! Βία, καταστροφή, εγκληματικότητα μέσα στους υποτιθέμενους φάρους μόρφωσης, πολιτισμού και δημοκρατίας. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ στην ανακοίνωσή του καταδικάζει την επίθεση στον καθηγητή επειδή… «στρώνει το έδαφος στην κυβέρνηση για περαιτέρω αντιδραστικές αποφάσεις που αφορούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση»!!! Το ίδιο και το ΚΚΕ…
Σε πιάνει απελπισία και μοιραία αναρωτιέσαι …ως πότε; Ως πότε οι μικρές μειοψηφίες θα καθιστούν τους χώρους μόρφωσης ως αποθήκες «πολεμικών υλικών» και ανομίας; Ως πότε θα υπάρχει ανοχή –ειδικά σε μειοψηφίες της Αριστεράς- σε Γυμνάσια και Λύκεια να κλειδώνουν και να καταλαμβάνουν σχολεία, να καίνε θρανία, να βανδαλίζουν τάξεις , δημιουργώντας τετελεσμένα και κουλτούρες καταλήψεων που τους ακολουθούν μετά στα ΑΕΙ; Ως πότε θα κτίζονται γραφεία καθηγητών κι όλοι μας θα εκλαμβάνουμε το γεγονός περίπου ως …φυσιολογικό; Ως πότε θα χάνονται τα ραντεβού φοιτητών –κυρίως μέσων ή φτωχών οικονομικά στρωμάτων- με το μέλλον τους, επειδή πέντε αλήτες καταλαμβάνουν αίθουσες, εργαστήρια ή κι ολόκληρα τα πανεπιστήμια; Κι αν όλα αυτά δεν τα αντιμετωπίσει ο μόνος που μπορεί να τα αντιμετωπίσει, ο Μητσοτάκης, τότε ποιος; Όλοι αυτοί που σιωπούν θορυβωδώς μπροστά στο …κηδειόχαρτο για τον πρύτανη;
Είναι άραγε… προοδευτικότητα η εκκωφαντική σιωπή Κεντροαριστεράς και Αριστεράς; Τι στο διάβολο είναι, αν όχι … διαφωνία με το «σπάσιμο» της κατάληψης και την εφαρμογή του νόμου;
Εδώ δεν χωράνε μισόλογα. Από κανέναν! Ούτε «ναι μεν αλλά», συμπεριλαμβανομένης της ακαδημαϊκής κοινότητας… Της οποίας οι ευθύνες είναι τεράστιες και χωρίς την ενεργή συμμετοχή της, δύσκολα θ’ αλλάξουν τα πράγματα.
