Το έχουμε πει και θα το λέμε. Εδώ και δεκαετίες η Αριστερά ασκεί συστηματικά βρόμικη και ψεύτικη προπαγάνδα με την οποία έχει διαποτίσει την ελληνική κοινωνία για τις δήθεν αλήθειες της. Εδώ έχουν φτάσει στο σημείο να θεωρούν απελευθερωτικό αγώνα την επανάσταση εναντίον της πατρίδας που βιαίως θέλησαν να εντάξουν στον σοβιετικό ολοκληρωτισμό. Και πολλοί Έλληνες να θεωρούν ακόμη ήρωες τους κατσαπλιάδες/δολοφόνους, ως τον Βελουχιώτη και τους …καπεταναίους του.
Όλα τα άρθρα του Νίκου Σακελλαρόπουλου
Εδώ και δεκαετίες αφέθηκαν ελεύθεροι να το κάνουν. Ουδεμία ή έστω ελάχιστη αντίσταση από τις αστικές δυνάμεις. Λες κι είχαν ενοχές που η δημοκρατία νίκησε τον ολοκληρωτισμό και κόκκινο φασισμό. Εδώ έφτασαν στο σημείο να χαρακτηρίζουν φασίστες τους αστούς δημοκράτες κι εκείνους που τελικά μεγάλωσαν με τις επιλογές τους την Ελλάδα. Τον Βενιζέλο, τον Καραμανλή, όλους όσοι οραματίστηκαν και κατάφεραν τελικά να κρατήσουν τη χώρα στη σωστή πλευρά της ιστορίας και να την τοποθετήσουν στην καρδιά των ευρωπαϊκών πολιτικών δομών.
Τα ίδια και τώρα, με τη συστηματική παραποίηση της αλήθειας και της πραγματικότητας. Κι αν παλαιότερα ήταν συνειδητή η επιλογή των αστών πολιτικών να μη συγκρούονται ιδεολογικά με τους κομμουνιστές, σήμερα φαντάζει αδιανόητη. Όχι μόνο επειδή όλη η Αριστερά συνεχίζει με την προπαγάνδα και το ψέμα να δηλητηριάζει την κοινωνία αλλά κι επειδή πλέον οι φιλελεύθερες ιδέες έχουν επικρατήσει παγκοσμίως κι αυτό δείχνει ΜΟΝΟ την υπεροχή τους. Χώρια που η κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ αποδόμησε κάθε Αριστερό/κομμουνιστικό επιχείρημα.Ακόμη και το … ηθικό πλεονέκτημα. Μαζί μάλιστα και σε αγαστή συμπόρευση με την ακροδεξιά.
Σήμερα, όπως οι ηττημένοι του εμφυλίου έγιναν τελικά «νικητές» στην κοινωνία μέσω της προπαγάνδας και της συναισθηματικής φόρτισης που εντέχνως και παντοιοτρόπως προκαλούσαν, έτσι κι οι ηττημένοι του 2019 κι εκδιωχθέντες με «κλωτσιές» από την κοινωνία, ζητούν τα ρέστα. Κι οι αστοί παρακολουθούν μακαρίως. Ως να φοβούνται μη τυχόν θυμώσει ο Τσίπρας, ο Τζαννακόπουλος, ο Παππάς, ο Ηλιόπουλος ή ο Κουτσούμπας κι ο Παφίλης.
Οι κομμουνιστές λοιπόν κι εν συνόλω η Αριστερά, κουτοπόνηρα σκεπτόμενοι και δια της προπαγάνδας τους , κατάφεραν πάλι και χάθηκε η ουσία από την εμφάνιση Ζελένσκι στην ελληνική βουλή.
«Ημέρα ντροπής» έλεγε ο Τσίπρας, οι κομμουνιστές κι όλοι οι Αριστεροί. Ο Μητσοτάκης έβαλε τους ναζί στη Βουλή, στο άντρο της δημοκρατίας μας!
Λες και δεν έβαλαν 400 χιλιάδες συμπατριώτες μας επισήμως στην ελληνική βουλή την εγκληματική οργάνωση, λες κι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θεωρούσε … ευπρόσδεκτες τις ψήφους τους σε κρίσιμές ψηφοφορίες.
«Ντροπή» φώναζαν οι τηλεβόες της Αριστεράς εν συνόλω, όταν ο Έλληνας πρόξενος στη Μαριούπολη είχε πει ότι το τάγμα Αζόφ συνέβαλε στη στήριξη των αμάχων. «Ξεπλένει τους ναζιστές», έλεγαν. Κι όποιος έβλεπε τα εκλογικά αποτελέσματα της Ουκρανίας, διαπίστωνε ότι οι ναζιστές είχαν λάβει 2,15%!! Παραμύθι και προπαγάνδα. Τελικά, ο φανερός μα κι ο κρυφός φιλοπουτινισμός δεν κρύβεται. Μετέθεσαν την συζήτηση περί του ποιος επιτίθεται και διαλύει μια χώρα, απειλώντας ότι θα «φτύσει» τους Ουκρανούς σαν «μύγες». Κι επικέντρωσαν στο δικό τους παραμύθι για να κουκουλώσουν τη στήριξή τους σ’ έναν δολοφόνο και δικτάτορα. Ποιοι; Οι θαυμαστές του Στάλιν!
Προσέξτε: Έκαναν και κάτι ακόμη. Εξ ίσου κουτοπόνηρο και πανούργο. Φώναζαν ότι ο Ζελένσκι δεν είπε κουβέντα περί Κύπρου.
Πέραν του ότι οι δυο εισβολές δεν έχουν καμιά σχέση η μια με την άλλη (αυτό είναι δύσκολα κατανοητό κι από την ελληνική κοινωνία, αλλά όντως δεν έχουν), απαιτούσαν από έναν ηγέτη που η χώρα του παλεύει να μη σκλαβωθεί, να πει και να ικανοποιήσει ότι ήθελαν ν’ ακούσουν τα δικά μας αυτιά. Να επιτεθεί στη γειτονική του Τουρκία, που συνδράμει τον ουκρανικό λαό (ούτε αυτό είναι εύκολα κατανοητό στην ελληνική κοινωνία, αλλά όντως το πράττει) για να μη θυμώσει ο Καρανίκας, ο Νίκος Φίλης κι η Λιάνα Κανέλλη.
Όμως, δεν τους ενοχλεί που ο Λαβρόφ αποκαλεί τα κατεχόμενα … «Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου».
Είπαμε, κουτοπονηριές! Σαν το παλιό ανέκδοτο στη Σιβηρία:
- Σύντροφε, με ποιες χώρες συνορεύει η Σοβιετική Ένωση;
- Με όποιες γουστάρει…
Ας μη ξεχνάμε ότι στον μαρξισμό/λενινισμό η προπαγάνδα τα έχει όλα αυτονόητα και αποδεδειγμένα, δεν ρωτά κανένας τίποτα…
Έχω την αίσθηση ότι αν αναστηνόταν ο Μαρξ, θα έλεγε μόνο μια πρόταση με έξι λέξεις: «προλετάριοι όλων των χωρών, ζητώ συγγνώμη», μα ακόμη κι αυτό, οι δικοί μας θα το διαστρέβλωναν κουτοπόνηρα…
