Ειλικρινά, νιώθω ότι είναι ακατανόητη η επιμονή των εκπαιδευτικών στη μη αξιολόγησή τους. Θεωρώ ότι αυτό προσβάλλει όλη την κοινωνία. Όπως προσβάλλει την κοινωνία το γεγονός ότι για να μάθουν τα παιδιά της γράμματα και να προοδεύσουν, αναγκάζεται να τα στέλνει στα φροντιστήρια. Και δεν είναι υπεύθυνη για αυτό μόνο η ανεπάρκεια του δημόσιου/κρατικού σχολείου.
Ξέρετε κάτι; Αν έχει δομικά κενά το κρατικό σχολείο, ας φτιαχτούν. Ας μπούνε μπροστά οι εκπαιδευτικοί και μαζί με την κοινωνία ας ζητήσουν/απαιτήσουν ν’ αλλάξουν τα πράγματα. Ας μπούμε μπροστά, ας πούμε, και ν’ απαιτήσουν αντί για διδαχές, προσευχές κι απολυτίκια να μαθαίνουν περισσότερα μαθηματικά ή πληροφορική.
Σιγά μη το κάνουν. Σιγά μη νοιάζουν τους συνδικαλιστές –κομματόσκυλα και τους καθηγητές τα κενά του σχολείου. Μόνη η βολή κι η πάρτη τους τούς νοιάζει. Μη θιγούν τα δήθεν κεκτημένα τους.
Προσέξτε: Άκουγα αυτόν το τύπο /συνδικαλιστή της ΔΑΚΕ, με γλώσσα που τύφλα να έχει το ΠΑΜΕ , να ισχυρίζεται ότι οι εκπαιδευτικοί αξιολογούνται καθημερινά από την κοινωνία. Πόσο παραμύθι; Πόσος λαϊκισμός; Πόση κοροϊδία;
Αυτός ο τύπος είναι ανίκανος να κατανοήσει ότι αν η κοινωνία αξιολογούσε θετικά τους εκπαιδευτικούς, δεν θα υπήρχαν φροντιστήρια. Δεν μπορεί να κατανοήσει πόσο
πόσο δυσβάσταχτη είναι για την κοινωνία (κι ειδικά τα φτωχότερα στρώματα) η ετήσια οικονομική αφαίμαξη που απαιτείται. Δεν μπορεί να κατανοήσει ότι με τη στάση της όλη η εκπαιδευτική συντεχνία πλήττει τα χαμηλά οικονομικά στρώματα κι όχι εκείνους που μπορούν να στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία.
Αυτός ο τύπος κι οι συν αυτώ κι όλοι όσοι αρνούνται να αξιολογηθούν δεν καταλαβαίνουν ότι αν τα παιδιά μας μάθαιναν γράμματα θα είχαν κάποιες αξιοπρεπείς επιδόσεις και τα ελληνόπουλα δεν ήταν κάτω και από το όριο του μετρίου στην κατάταξη PISA που αξιολογεί διεθνώς τους μαθητές. Ποιος φταίει γι αυτό; Τα φροντιστήρια; Ή τα φορτώνουμε όλα στις κυβερνήσεις και καθαρίσαμε;
Ακούστε: οι εκπαιδευτικοί θεωρούν ότι όποιος ανεβαίνει στην έδρα είναι εξ ορισμού κατάλληλος να διδάσκει εφ όρου ζωής. Χωρίς καμιά αξιολόγηση. Είναι ή δεν είναι αυτό μέγιστος παραλογισμός;
Ακούστε: οι εκπαιδευτικοί ισχυρίζονται ότι μέσω αξιολόγησης θα ανοίξει η δρόμος των απολύσεων. Εξ ου και λένε «όχι»! Είναι ή δεν είναι αυτό κουταμάρα; Δηλαδή τι θέλουν, να διδάσκει τα παιδιά ο ανίκανος; Χώρια που συμφώνως με τον νόμο δεν απολύεται κανένας αλλά αν βρεθεί με αρνητικό πρόσημο θα κάνει κάποια σεμινάρια επιμόρφωσης. Κακό είναι αυτό;
Ακούστε: οι εκπαιδευτικοί δεν θέλουν να αξιολογούνται και «φτύνουν»/προσβάλλουν όλη την άλλη κοινωνία που αξιολογείται καθημερινά. Πλην δημοσίων υπαλλήλων. Βάζουν βαθμούς στα παιδιά μας (δηλαδή αξιολογούν οι ίδιοι) αλλά αυτοί αρνούνται να βαθμολογηθούν. Δεν είναι παραλογία;
Ακούστε: οι εκπαιδευτικοί αρνούνται να αξιολογηθούν επειδή, λέει, αυτό θα γίνεται μ’ εσωτερική διαδικασία. Ε και; Κακό είναι αυτό; Ίσα ίσα που οι αξιολογητές θα έχουν την ίδια συντεχνιακή τους κουλτούρα. Δηλαδή ποιος θέλουν να τους αξιολογεί; Η Ένωση Εφοριακών υπαλλήλων ή η ΠΟΕΔΗΝ κι ο Γιαννακός;
Ακούστε: Οι εκπαιδευτικοί αντιδρούν και ως προς την αξιολόγηση σχολικών μονάδων επειδή, ισχυρίζονται, ότι αν ένα σχολείο δεν αξιολογηθεί με καλό βαθμό
θ’ αμαυρωθεί η φήμη του στην τοπική κοινωνία. Ε, ας φροντίσουν να μην αμαυρωθεί. Χώρια του ότι ακόμη κι αν αμαυρωθεί η φήμη κάποιου σχολείου, πάλι εκεί θα στείλουν τα παιδιά τους οι γονείς, αφού δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς…
Ξέρετε κάτι; Έχουμε να κάνουμε με βολεμένη συντεχνία. Κακή συντεχνία! Με ανάλγητους συνδικαλιστές που μιλάνε για την εκπαίδευση με θέσφατα άλλων εποχών. Επειδή οι ίδιοι ανήκουν σε άλλες εποχές…
Υπάρχει κι άλλη λύση, αλλά αυτή αφορά σοβαρά κράτη και πολιτικούς που δεν τους απασχολεί το πολιτικό κόστος… Όποιος δεν αξιολογείται, να βρίσκεται εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας! Όπως οι ανεμβολίαστοι νοσοκομειακοί… Αρκετά πια με τις προκλήσεις και τις ανέξοδες επαναστάσεις.
Κάτι τελευταίο: Εκεί στη Νέα Δημοκρατία θα «κοσκινίζουν» και θα ανέχονται πολύ ακόμη την περιβόητη ΔΑΚΕ και τους συνδικαλιστές της; Δεν είναι μόνο ότι τάσσονται εναντίον ψηφισμένων νόμων του κράτους και της κυβέρνησής του κόμματος που υποτίθεται υποστηρίζουν. Είναι κι ότι αποτελούν το χειρότερο είδος δήθεν εκπροσώπων εργαζομένων, συνεχιστές της συνδικαλιστικής ασυδοσίας που δημιούργησε η δεκαετία του ’80. Είναι κι ότι η γλώσσα και τα έργα τους, τούς τοποθετεί στην Κουμουνδούρου και τον Περισσό και διόλου στην Πειραιώς… Ο δε λαός μας λέει ότι αν θέλεις να σκοτώσεις μια σκιά… φώτισέ τη… Ας φωτιστεί λοιπόν ο μονίμως ύποπτος και σκοτεινός ρόλος της ΔΑΚΕ…
Επί του «πιεστηρίου»: Στο τέλος των ανωτέρω σκέψεων, έγινε γνωστό ότι φοιτητής ξυλοκοπήθηκε στο Οικονομικό πανεπιστήμιο Αθηνών από αναρχομπάχαλους αλήτες, επειδή εξέφραζε διαφορετικές απόψεις από εκείνους! Δηλαδή μιλάμε για ευθεία επίθεση της αλητείας στην ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Κι όμως, η θεσμοθετημένη πανεπιστημιακή αστυνομία δεν ήταν παρούσα επειδή την εμποδίζουν οι … Αριστερές ψυχούλες… Δηλαδή πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν για να …ωριμάσει η εφαρμογή του νόμου; Πόσο θα υπάρχουν τριτοκοσμικές καταστάσεις σε σχολεία και πανεπιστήμια; Μπορεί ν’ απαντήσει κάποιος;
