Αργά το βράδυ της Τρίτης, προχθές, βρέθηκα από επαγγελματική διαστροφή στον τόπο που οι πύρινες γλώσσες είχαν περικυκλώσει ανθρώπους και περιουσίες στη Βαρυμπόμπη. Είδα ανθρώπους σε απόγνωση, με τον φόβο ως μάσκα στα πρόσωπά τους. Είδα ανθρώπους με θυμό αλλά κι άλλους που εξέφραζαν ευγνωμοσύνη στους άνδρες της Πυροσβεστικής και της Αστυνομίας. Είδα εικόνες σαν εκείνες που έχουν αποτυπωθεί στο μυαλό μου από το Μάτι. Εικόνες εφιαλτικές που ευτυχώς δεν επαναλήφθηκαν, δεν είχαμε ανθρώπινα θύματα.
Είδα και κάτι ακόμη που ήταν ορατό από την πρώτη στιγμή είτε κάποιος ήταν παρών στα μέτωπα της φωτιάς είτε παρακολουθούσε τις εξελίξεις από τα τηλεοπτικά κανάλια. Ότι, δηλαδή, οι περισσότερες από τις εμπλεκόμενες αρχές κι υπηρεσίες, έκαναν τη διαφορά. Οι παρεμβάσεις τους ήταν έγκαιρες κι αποφασιστικές. Ήξεραν τι θα κάνουν. Από την Πυροσβεστική μέχρι την Πολιτική Προστασία. Το δε σύστημα άμεσης εκκένωσης οικισμών λειτούργησε άκρως αποτελεσματικά. Ήταν σαφές ότι η προτεραιότητα των αρχών ήταν στην αποφυγή θυμάτων.
Για σκεφτείτε: Μέσα σ’ ένα 24ωρο ξέσπασαν 81 δασικές πυρκαγιές! Πρωτοφανές! Βαρυμπόμπη, Εύβοια, Μεσσηνία, Κως, Αχαΐα…. Καταστροφή περιουσιών, δάσους, περιβάλλοντος!
Είναι η ανθρώπινη βλακεία υπαίτια σε κάποιες; Σαφώς κι είναι αφού δεν μπορείς κύριε ηλίθιε ν’ ανάβεις φωτιά για να καπνίσεις τα μελίσσια σου, με τον Αίολο να λυσσομανά! Είναι ο ιστορικός καύσωνας που πλήττει τη χώρα; Είναι! Είναι η κλιματική αλλαγή που αλλάζει τα πάντα στις ζωές μας; Είναι! Φταίνε οι πεπαλαιωμένοι μετασχηματιστές της ηλεκτρικής ενέργειας που είναι διάσπαρτοι με τα καλώδια του ρεύματος μέσα στα δάση; Φταίνε! Κι η αλήθεια είναι ότι συμβαίνουν παντού οι καταστροφές, οι πυρκαγιές, οι πλημμύρες… Κι εδώ σε τούτο τον τόπο που είναι φρεσκοσκαμμένοι ακόμη οι τάφοι 100 ανθρώπων στο Μάτι, λέμε σήμερα ότι ευτυχώς που δεν έχουμε θρηνήσει θύματα. Σπίτια, ξαναφτιάχνουμε, δάση ξαναφυτρώνουν, όμως οι ανθρώπινες ζωές δεν γυρίζουν πίσω…
Έχουμε λοιπόν κατά τα φαινόμενα μεγάλες υλικές καταστροφές. Κι ήδη απλοί πολίτες που έχασαν τα σπίτια τους μα κι επιχειρηματίες που οι φλόγες κατέστρεψαν τις επιχειρήσεις τους, ξεκίνησαν την προσπάθεια να πάρουν πίσω τις ζωές τους. Η τοπική αυτοδιοίκηση κι οι αρμόδιες κυβερνητικές υπηρεσίες ξεκίνησαν να καταγράφουν ζημιές. Ε, ας το κάνουν γρήγορα και κυρίως ας βρεθεί τρόπος να ξεπεραστούν οι αγκυλώσεις της γραφειοκρατίας. Για όσους δεν γνωρίζουν, ακόμη βασανίζονται από αυτή τη γάγγραινα οι κάτοικοι στο Μάτι που έχασαν δικούς τους ανθρώπους και περιουσίες! Ακόμη τους ζητούν απίστευτες διαδικασίες ενώ οι ρυθμοί που διεκπεραιώνονται τα πράγματα είναι πιο αργοί κι απ’ το ριπλέι…
Τώρα λοιπόν η κυβέρνηση οφείλει να δημιουργήσει προϋποθέσεις με τις οποίες θα πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων η γραφειοκρατία. Οφείλει ν’ αξιοποιήσει όσα τα ψηφιακά εργαλεία που διαθέτει και να σταθεί ουσιαστικός αρωγός όσων υπέστησαν τη μανία της φωτιάς. Να νιώσουν αυτοί οι άνθρωποι ότι έχουν συμπαραστάτες κι αρωγούς. Αλλιώς, ίσως δούμε πάλι τον λαϊκισμό να επελαύνει…
Να πω και κάτι τελευταίο: Έχω αναφερθεί στην αναγκαιότητα να δοθεί ένας δεύτερος μισθός στους εργαζομένους στις ΜΕΘ που εδώ κι ενάμιση χρόνο τα έχουν δει όλα. Φρονώ ότι στην κατηγορία αυτή πρέπει να μπούνε αυτοδικαίως οι εργαζόμενοι στο Πυροσβεστικό Σώμα ή στα εναέρια μέσα κατάσβεσης πυρκαγιών ή και στα Σώματα Ασφαλείας. Ας μη ξεχνάμε ότι ρισκάρουν τις ζωές τους για εμάς ενώ δεοντολογικά δεν μπορεί και δεν πρέπει ν’ αμείβονται το ίδιο με τον υπάλληλο του γραφείου που χαλαρός ρουφά τον καφέ του και μετρά τον χρόνο προς τη σύνταξη…
