Γράφει ο Νίκος Χιδίρογλου
«Το σχολείο της Νέας Δημοκρατίας συνιστά εκπαιδευτική δυστοπία», λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν γνωρίζαμε ομολογουμένως πως υπάρχει «σχολείο της Νέας Δημοκρατίας». Υποθέτουμε πως εννοεί το δημόσιο σχολείο επί των ημερών της διακυβέρνησης εκ μέρους της ΝΔ, όταν και ολοκληρώθηκαν επιτυχώς δεκάδες χιλιάδες μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών και λαμβάνονται και άλλα ευεργετικά για την Παιδεία μέτρα.
Η τοποθέτηση αυτή του ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύει μια μάλλον παράξενη λογική, έστω κι αν είναι αποτέλεσμα μιας «ελευθεριότητας» στον τρόπο έκφρασης, αλλά και μιας σκόπιμης ή όχι «υποκειμενικότητας». Αλλωστε, είναι γνωστή η τάση της Αριστεράς να διαστρέφει έννοιες και να σχετικοποιεί περίπου τα πάντα.
Για κάποιους εξ ημών που ολοκληρώσαμε τις εγκύκλιες σπουδές μας στη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, η τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ ακούστηκε βαθύτατα υποκριτική. Ηταν χρόνια ακραίας πόλωσης εκείνα, η εποχή των κλαδικών και των πρασινοφρουρών και των «πράσινων» και των «γαλάζιων» καφενείων, όταν τα σχολεία, με ευθύνη της «Αλλαγής» και της άκρας αριστεράς μετατράπηκαν σε κέντρα πλύσης εγκεφάλου των Ελλήνων μαθητών.
Τα ιστορικά αφηγήματα άλλαξαν και η απόπειρα επιβολής των νέων ήταν ιδιαίτερα επιθετική, στο πλαίσιο μιας σχεδόν παραληρηματικής «προοδευτικότητας» και αυτό με τη συνδρομή του ΚΚΕ και του ΚΚΕ Εσωτερικού. Η διαδικασία αυτή, η οποία ενείχε στοιχεία αυταρχικότητας, είχε ξεκινήσει νωρίτερα στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ, υπό ένα επιστημονικοφανές πέπλο.
Στην Αριστερά ποτέ δεν αισθάνθηκαν άνετα με την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Ηθελαν το μονοπώλιο, στο πλαίσιο μιας μπολσεβίκικης αντίληψης των πραγμάτων. Ηθελαν τους μαθητές και τους φοιτητές «πιονιέρους», ανελεύθερους, κατευθυνόμενους και δεμένους στο σοσιαλιστικό – κομμουνιστικό άρμα. Οι φιλελεύθερες ιδέες μπήκαν στο στόχαστρο και διώκονταν επί μακρόν και αυτό παρά τις συνεχείς και αδιαμφισβήτητες πρωτιές της ΔΑΠ ΝΔΦΚ στα πανεπιστήμια.
Ολα αυτά βέβαια τα ξεπέρασε η πραγματικότητα, η οποία ποτέ δεν συμφωνεί με την Αριστερά και τις ιδεοληψίες της, όπως αποδεικνύεται άλλωστε καθημερινά. Εξ ου και το ότι όσα λένε οι άνθρωποι της ριζοσπαστικής αριστεράς, πέφτουν στο κενό. Το ποιοι επιθυμούν τη διαιώνιση του μπάχαλου στα πανεπιστήμια είναι γνωστό τοις πάσι.
