Να ξεκινήσω με το ρητορικό ερώτημα: Θα δικαζόταν η Χρυσή Αυγή αν η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά δεν φρόντιζε μαζί με τους δολοφόνους να παραπέμψει και τους υποκινητές τους; Είναι αυταπόδεικτο πως όχι. Θα περίμενε κανείς ότι η απόφαση θα καθυστερούσε 5,5 χρόνια και αφού οι χρυσαυγίτες ποινικοί ψήφιζαν στη βουλή από τον εκλογικό νόμο μέχρι την κ. Θάνου;
Την απάντηση στο δεύτερο ερώτημα οφείλει να τη δώσει ο Αλέξης Τσίπρας που αισθάνθηκε την ανάγκη να περιμένει με την απόφαση έξω από το δικαστήριο, αλλά όσο ήταν πρωθυπουργός δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να συστήσει στους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ που διετέλεσαν υπουργοί Δικαιοσύνης να επιταχύνουν την εκδίκαση της υπόθεσης. Όπως οφείλει να μας εξηγήσει το ρόλο που διαδραμάτισε στη βουλή η Χρυσή Αυγή, με την ανοχή της κυβέρνησης του μετά του Πάνου Καμμένου.
Το Ναζί κανείς ή να μη ζει, ως σαιξπηρικό ερώτημα, απαντάται από τη σκοπιμότητα της ριζοσπαστικής Αριστεράς να «αγιάσει» το πολιτικό σύστημα αποσκοπώντας στη διάλυση της Νέας Δημοκρατίας. «Στη βουλή δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόδεκτες ψήφοι», είχε πει ο Νίκος Βούτσης πρόεδρος της βουλής. Θυμίζω στους… δημοκράτες της Αριστεράς, ότι ο Σταύρος Δήμας είχε με δήλωσή του αρνηθεί τις ψήφους των χρυσαυγιτών προκειμένου να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Αξιοσημείωτο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις δεν ψήφισαν τον Σταύρο Δήμα, οδήγησαν τη χώρα σε εκλογές και στην περιπέτεια…
Επαναστατική γυμναστική
Κάποιοι επομένως είναι αντιφασίστες στα λόγια και κάποιοι άλλοι εμπράκτως και χωρίς τυμπανοκρουσίες και πλακάτ στη βουλή. Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής, των μεθόδων και των πρακτικών της, έχει συντελεσθεί στη συνείδηση των πολιτών πολύ πριν την απόφαση των δικαστών.
Η εκ των υστέρων αντίδραση και οι διαδηλώσεις δεν αφορούν κανέναν πλην εκείνων που κατασκευάζουν μύθους ώστε να συντηρούν το αφήγημά τους. Αυτό έκανε η Αριστερά του Ζαχαριάδη, αυτό κάνει η Αριστερά του Τσίπρα. Ευκαιρία για επαναστατική γυμναστική. Καλό είναι να… κρατιούνται σε φόρμα, αλλά καλό είναι και να γνωρίζουν ότι ο φασισμός αρχίζει με τη σκέψη ότι όλοι οι άλλοι είναι ανόητοι.
Όμως οι πραγματικά φιλελεύθεροι δεν είναι ανόητοι. Γιατί αυτό που μισούν οι φασίστες, οι λαϊκιστές και οι πάσης φύσεως ακραίοι είναι ευφυΐα.
Ο Φιλελευθερισμός και τα άκρα
Χαρακτηριστικό γνώρισμα της ελευθερίας είναι η παρρησία, είχε πει ο Δημόκριτος. Πόσοι ήταν αυτοί που από το πολιτικό σύστημα έδειξαν παρρησία στα… χρόνια της Χρυσής Αυγής; Αρκετοί απ’ όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος. Ελάχιστοι όμως ήταν αυτοί που δεν δίστασαν να ορθώσουν το ανάστημά τους και να ζητήσουν από τους πολίτες να τους στείλουν από εκεί που ήρθαν.
Θα σταθώ σ’ έναν από αυτούς, τον σημερινό πρωθυπουργό που είχε την παρρησία προεκλογικά να αντιπαρατεθεί ιδεολογικά και πολιτικά με το ναζιστικό μόρφωμα ζητώντας από τους ψηφοφόρους να επιλέξουν οποιοδήποτε κόμμα εκτός από τη Χρυσή Αυγή.
Ξεχωρίζω τον Κυριάκο Μητσοτάκη όχι γιατί ήταν ο μόνος, αλλά ως επερχόμενος θα μπορούσε να μην πει τίποτα, όπως ο Αλέξης Τσίπρας στις εκλογές που έφεραν την πρώτη φορά Αριστερά στην κυβέρνηση. Δεν είπε τίποτα προεκλογικά, δεν έκανε τίποτα ως πρωθυπουργός.
Τα ψηφαλάκια δεν συνάδουν με την ηθική του φιλελευθερισμού, που δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ των άκρων. Η προεκλογική στάση που επέδειξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η στάση του με την σημερινή του ιδιότητα, επιβεβαιώνουν στην πράξη τα λόγια του Ζαν-Πωλ Σάρτρ: «Ελευθερία δεν είναι αυτό που κάνεις, αλλά αυτό που κάνεις μετά απ’ αυτό που σου κάνουν».
Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά ενός συνεπούς φιλελεύθερου και ενός δογματικού αριστερού. Οι πράξεις κ. Τσίπρα…
