Η Νέα Δημοκρατία από την ημέρα της ίδρυσής της μέχρι σήμερα, διατήρησε τη νεότητά της και να παρέμεινε δημοκρατική παράταξη με ευρεία λαϊκή βάση, γιατί κατάφερνε κάθε φορά που τα σημάδια του χρόνου κινούντο απειλητικά να κάνει «ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά».
Του Χάρη Παυλίδη
Προφανώς ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν αντέγραψε το στίχο του Οδυσσέα Ελύτη, αλλά βάζοντας τα θεμέλια για τη δημιουργία μιας παράταξης της οποίας τα όρια δεν θα περιορίζονταν στο χώρο της παραδοσιακής δεξιάς, προσέδωσε στα λόγια του ποιητή προοπτική για τα χρόνια που θα ακολουθούσαν εναρμονίζοντας τον λυρισμό με τον ρεαλισμό.
Με την οξυδέρκεια που τον διέκρινε αντελήφθη ότι οι παραδοσιακές ετικέτες δεν θα ήταν παρά ένα σημείο αναγνώρισης στον πολιτικό χάρτη, και εκείνο που θα διαφοροποιούσε τα κόμματα της Μεταπολίτευσης θα ήταν η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην πρόοδο και στη συντήρηση.
Στην ιδρυτική διακήρυξη με σαφήνεια αποτυπώνεται το πολιτικό στίγμα της Νέας Δημοκρατίας : «θα υπηρετεί πάντα και μόνο τα αληθινά συμφέροντα του έθνους, που βρίσκονται πέρα και πάνω από τις παραπλανητικές ετικέτες της Δεξιάς, του Κέντρου και της Αριστεράς».
Τότε, το 1974, έγινε το πρώτο βήμα που θα προετοίμαζε τα άλματα που θα έρχονταν στο μέλλον. Ο ιδρυτής της είχε επιλέξει την πρόοδο και είχε βάλει την υπογραφή του στη νέα σελίδα που έγραφε ότι η «Νέα Δημοκρατία είναι η κίνηση που επιλέγει και συντηρεί από την παράδοση μόνον όσα ο χρόνος απέδειξε σωστά και χρήσιμα. Και προχωρεί διαρκώς με μεγάλα, τολμηρά αλλά και ασφαλή βήματα στις νέες διαρκώς εξελισσόμενες συνθήκες».
Ο ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός επικύρωσε στη Χαλκιδική τη διεύρυνση στο χώρο του κέντρου με ένα ακόμα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά, πάντα βγαλμένο μέσα από το κείμενο της ιδρυτικής διακήρυξης: «Ότι θα ανανεώνεται διαρκώς από τις νέες δυνάμεις της χώρας, τις οποίες θεωρεί πάντα προνομιούχες, γιατί εμφανίζουν αμεσώτερα τον παλμό της εποχής μας».
Κατόπιν όλων αυτών προκαλεί ερωτηματικά η έκπληξη όσων επικρίνουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος «θύμισε» ότι η Νέα Δημοκρατία ήταν και παραμένει προοδευτική παράταξη, η οποία «ανανεώνεται διαρκώς από τις νέες δυνάμεις της χώρας». Μήπως αυτό δεν έκανε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και Πρωθυπουργός διανέμοντας ρόλους σε στελέχη που ανταποκρίνονται στον παλμό της εποχής;
Στην προκειμένη περίπτωση και ανεξάρτητα πως βλέπουν τη Νέα Δημοκρατία όσοι δυσανασχετούν με τα «άλματα» του Πρωθυπουργού, άλλοι «λαϊκή δεξιά» και άλλοι «συντηρητική δεξιά», το επίμαχο είναι πως την βλέπουν οι πολίτες. Και οι πολίτες όπως απέδειξαν οι κάλπες το 2019, και μάλιστα σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, τη βλέπουν (τη θέλουν) ως μεγάλη προοδευτική παράταξη και όχι ως ένα κόμμα «ειδικού σκοπού», περιχαρακωμένο και «μονοθεματικό».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπηρετεί με συνέπεια την εντολή που έλαβε από τους πολίτες, προσηλωμένος στις αρχές της ιδρυτικής διακήρυξης της Νέας Δημοκρατίας προχωρώντας «με μεγάλα, τολμηρά και ασφαλή βήματα στις νέες και διαρκώς εξελισσόμενες συνθήκες». Ό,τι άλλο θα αποτελούσε ιδεολογική και πολιτική παρέκκλιση.
Ο Πρωθυπουργός πήρε τα λόγια της ιδρυτικής διακήρυξης, τα έκανε πράξη και πάνω σ’ αυτά χτίζει την αναμέτρηση του νέου με το παλιό, της προόδου με τη συντήρηση.
