Στην αρχή (βλ. Ανοιχτή Πόλη) ήταν ένας φέρελπις πολιτικός. Λίγο μετά “εξελίχθηκε”- ελέω Αλαβάνου- σε “ελπίδα” της Αριστεράς. Στη συνέχεια έγινε “πατροκτόνος” καθαρίζοντας με συνοπτικές διαδικασίες τον Αλαβάνο. Μετά ήρθαν τα μνημόνια, η πάνω πλατεία και οι… ψεκασμένοι. Η χώρα είχε μπλέξει, αλλά θα χρειαζόταν να περάσουν 54 μήνες για να το καταλάβει.
Είχε ένα όνειρο…
Το 2010 ο Τσίπρας σκέφτηκε πως έφτασε η ώρα του. Είδε τα μνημόνια, που έφερε στη χώρα το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, ως τη μεγάλη του ευκαιρία. Το ίδιο εξάλλου πίστευε και το εγχώριο οικονομικό κατεστημένο, το οποίο επέλεξε να στηρίξει με όλα τα μέσα τον πολλά υποσχόμενο-κατά την εκτίμησή τους- Αλέξη Τσίπρα.
Στο πρόσωπό του “έβλεπαν” έναν χρήσιμο πολιτικό. Και κυρίως “πρόθυμο και υπάκουο”, όπως φέρεται να έλεγαν μεταξύ τους για τον “επόμενο” πρωθυπουργό της χώρας. Σύμφωνα με μύθο της εποχής, κορυφαίος επιχειρηματίας φέρεται να έλεγε σε συνομιλητές του “να στηρίξουμε το παιδί, γιατί έχει μέλλον και μπορεί να γίνει ο ‘νέος’ Ανδρέας”.
Ανδρέας δεν έγινε- πως θα μπορούσε άλλωστε- αλλά σίγουρα έγινε το αγαπημένο παιδί της ελληνικής διαπλοκής. Κανάλια, επιχειρηματίες και… κότερα ήταν όλα στα πόδια του.
Διαπλοκή και μνημόνια
Στα χρόνια των μνημονίων η διαπλοκή εκπόνησε σχέδιο ανατροπής της κυβέρνησης της ΝΔ, το οποίο και εκτέλεσε μέχρι κεραίας.
Αρκεί κανείς να ανατρέξει στο πρόσφατο παρελθόν και να δει τι έγινε την άνοιξη του 2012 και το τελευταίο εξάμηνο του 2014. Θα δει δύο κορυφαία γεγονότα: το πρώτο ήταν η διάσπαση της ΝΔ από τον Πάνο Καμμένο και καμιά 20αρια γαλάζιους βουλευτές. Ο Καμμένος μάλιστα δικαιολόγησε τότε την “αποστασία” του, λέγοντας ότι διαφωνούσε με το μνημόνιο. Μετά μπήκε στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και μια χαρά και με τα δύο του χέρια και στα τέσσερα (αγαπημένη του έκφραση για τους πολιτικούς του αντιπάλους και τους πολιτικούς του ευεργέτες μέσα στη ΝΔ) ψήφισε όλα τα μνημόνια του “αντιμνημονιακού” Τσίπρα.
Το δεύτερο σημαδιακό γεγονός έχει να κάνει με τον Φώτη Κουβέλη, ο οποίος ενώ είχε συμφωνήσει, σύμφωνα με στελέχη της ΝΔ και της ΔΗΜΑΡ, να είναι υποψήφιος πρόεδρος Δημοκρατίας την τελευταία στιγμή έκανε πίσω, με αποτέλεσμα να πάει η χώρα σε πρόωρες εκλογές. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά: οι Έλληνες μαζί με την εγχώρια διαπλοκή έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στον Τσίπρα και στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Μια φορά λαϊκιστής, πάντα λαϊκιστής
Δίπλα στο λήμμα λαϊκιστής “υπάρχει” η φωτογραφία του Αλ. Τσίπρα. Το ίδιο και στο λήμμα ψεύτης.
Είναι αλήθεια ότι αυτός ο τόπος έχει γνωρίσει και έχει ζήσει ψεύτες και ψεύτες πολιτικούς. Σαν τον Τσίπρα όμως κανέναν.
Με (τσουβάλια) ψέματα και “αυταπάτες” έκανε καριέρα και με ψέματα και fake news, κατά πως φαίνεται, θα την ολοκληρώσει. Διότι αν πιστεύει εν έτη 2020 και μετά την στρατηγική του ήττα στις εκλογές του 2019 από τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι μπορεί να ξεγελάσει ξανά τους πολίτες, τότε είναι βαθιά νυχτωμένος. Και όπως λέει και μια (ολίγον παραφρασμένη) παροιμία “μιά του ψεύτη, δυό του λαϊκιστή, τρεις και η κακή του μέρα, κύριε Τσίπρα!”.
ΥΓ. Κάποιος πρέπει, επιτέλους, να συμβουλέψει τον επικεφαλής της Κουμουνδούρου (όχι ο αγιογράφος του) ότι το να “επενδύει” στην φονική πανδημία για να βλάψει την κυβέρνηση είναι ότι πιο άθλιο πολιτικά θα μπορούσε να κάνει. Ας το σταματήσει γρήγορα αυτό το “σήριαλ” που εσχάτως ανεβάζει κι ας σεβαστεί, έστω και τώρα, τους πολίτες, τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό που δίνουν τη δική τους μάχη καθημερινά απέναντι στον ύπουλο και φονικό ιό.
