Πραγματικά προκαλεί ανησυχία το μέγεθος της πολιτικής σύγχυσης στην οποία έχει περιέλθει ο Αλέξης Τσίπρας.
Είτε μιλάμε για μια αδίστακτη προσωπικότητα, που εκτονώνει στο πεδίο της πολιτικής υπέρμετρες φιλοδοξίες και προσωπικά συμπλέγματα, είτε για απώλεια της στοιχειώδους πολιτικής ικανότητας να αντιληφθεί και ακόμα παραπέρα να αποκριθεί στον ρόλο του ως αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι, ειδικά σε κρίσιμες περιόδους, να ασκεί σοβαρή κριτική, να προτείνει λύσεις και να συμπράττει σε αυτές για το καλό του τόπου.
Στον αντίποδα ο Αλέξης Τσίπρας βγήκε χθες μετά τον πρωθυπουργό, ως το κακομαθημένο που θέλει να έχει τον τελευταίο λόγο, για να πει μία από το τίποτα και πάλι, ότι δηλαδή φταίει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για όλα σε σχέση με την πανδημία. Α, συγγνώμη, φταίει και ο υπουργός Υγείας, Θάνος Πλεύρης, και αντ’ αυτού «χρειάζεται ένας υπουργός Υγείας κύρους και αποδοχής για να υλοποιήσει μέτρα ουσιαστικά για την ανάσχεση αυτής της τραγωδίας», όπως είπε. Δηλαδή, για να καταλάβουμε καλά, αν τοποθετηθεί ένας άλλος υπουργός, θα υλοποιήσει μέτρα που δεν θα εγκρίνει η κυβέρνηση; Θα είναι αυτόνομος κυβερνήτης μια νησίδας υγείας μέσα στην κοινοβούλιο;
Ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται να έχει ξεχάσει και τα στοιχειώδη μαθήματα που έλαβε ως μέλος της «αριστεράς», για την οποία ήταν πάντα σαφές ότι τα πρόσωπα σε μια κυβέρνηση δεν ασκούν προσωπικές επιλογές, αλλά υλοποιούν την πολιτική και τα μέτρα που αποφασίζει το κυβερνητικό σχήμα.
Φαίνεται, επίσης, να έχει ξεχάσει ότι το κόμμα του, το οποίο θέλει και μπορεί – όπως είπε – να σώσει ζωές, μπορεί να το κάνει, έτσι κι αλλιώς, συμβάλλοντας καταρχήν στην εθνική προσπάθεια για την ενθάρρυνση του εμβολιασμού. Δεν χρειάζεται να του… αφήσει χώρο- όπως ζήτησε- ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ας ξεκινήσει συμμαζεύοντας στελέχη του που κλείνουν το μάτι στους ανεμβολίαστους όλο αυτό το διάστημα και ας συνεχίσει τολμώντας να πει «ναι» σε αποτελεσματικά μέτρα, ξεπερνώντας το σύνδρομο του «όχι» σε όλα.
