Οι εορτασμοί τείνουν να συμβάλλουν στο να φθίνει όλο και περισσότερο η μνήμη και κυρίως το μήνυμα που έχει περάσει μέσα από εκείνη την αποφράδα νύχτα.
Γράφει ο Τάσος Ευαγγελίου
Την Τετάρτη 2 Νοεμβρίου η Ελληνική Αστυνομία έβρισκε σε αποθήκη εργαστηρίου στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο στου Ζωγράφου μολότοφ, αυτοσχέδιους εμπρηστικούς μηχανισμούς, στειλιάρια, σιδηρολοστούς, βαριοπούλες, σφυριά, σκεπάρνια, πριόνια, μπιτόνια και φλόγιστρα. Πράγματα συνηθισμένα για τους χώρους πανεπιστημίων πλησίον του κέντρου, ειδικά τις ημέρες πριν από την πορεία της 17ης Νοεμβρίου για την επέτειο μνήμης του Πολυτεχνείου.
Δεν είναι η πρώτη φορά και δυστυχώς δεν είναι η τελευταία. Η μπαχαλοποίηση της επετείου έχει αποτελέσει, τα περισσότερα από τα 49 χρόνια των εορτασμών, κυρίαρχο συστατικό ομάδων –ακόμη και πολιτικών– προκειμένου να δημιουργηθούν συνθήκες αποσταθεροποίησης.
Και ενώ κεντρικό σύνθημα ειδικά στην πορεία αποτελεί το «Το Πολυτεχνείο Ζει», ουσιαστικά «πεθαίνει» κάθε χρόνο. Τόσο από το γεγονός ότι πλέον μετατρέπεται σε μια διαδικασία που δείχνει να γίνεται απλώς και μόνο γιατί «πρέπει να γίνει» όσο και διότι υπάρχουν ακόμη και σήμερα εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν τον κορμό της ύπαρξής τους στη δημιουργία μια εικόνας αστάθειας της ίδιας της πολιτείας.
Από το κάψιμο του Πολυτεχνείου και της ελληνικής σημαίας, την ώρα που στην κεφαλή της πορείας βρίσκεται ακριβώς αυτή, οι εορτασμοί τείνουν να συμβάλλουν στο να φθίνει όλο και περισσότερο η μνήμη και κυρίως το μήνυμα που έχει περάσει μέσα από εκείνη την αποφράδα νύχτα όπου το καθεστώς της χούντας εισέβαλε στον χώρο που είχε καταληφθεί από φοιτητές και άλλους.
Εκμεταλλευτές του αγώνα
Πάνω στη νύχτα του Πολυτεχνείου το 1973 χτίστηκαν πολιτικές καριέρες και δημιουργήθηκαν μέχρι και κομματικοί σχηματισμοί. Ατομα που μετείχαν ή δήλωσαν ότι μετείχαν βρέθηκαν σε ανώτερες θέσεις του πολιτικού και επιχειρηματικού πεδίου ανεξαρτήτως της στάσης τους καθ’ όλη την περίοδο της χούντας.
Το γεγονός και μόνο ότι κάθε χρόνο καλούνται χιλιάδες αστυνομικοί να περιφρουρήσουν περιουσίες που καταστρέφονται από ομάδες που δρουν οργανωμένα με ορμητήρια κυρίως χώρους των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων δείχνει την εξέλιξη μιας επετείου ενός φοιτητικού κινήματος που έχει χαθεί στο βάθος του χρόνου.
Η δε εκμετάλλευση ενός κακώς εννοούμενου ασύλου όλα τα χρόνια της μεταπολίτευσης έχει αποτελέσει τη βάση των προβλημάτων των ελληνικών ΑΕΙ και παράλληλα έχει οδηγήσει στη μετατροπή των μεγαλύτερων εξ αυτών σε άντρα ανομίας και ασύλου εγκληματιών, όπως αποδείχθηκε και με τις πρόσφατες συλλήψεις στη φοιτητική εστία στου Ζωγράφου.
Τα περιστατικά δε με λαθρομετανάστες, εμπόρους ναρκωτικών και την έντονη δραστηριότητα του παρεμπορίου δεν είναι λίγα. Το άσυλο των ιδεών, πατώντας πάνω στην μνήμη του Πολυτεχνείου, έγινε άσυλο για όλους όσοι κινούνται στο περιθώριο. Και μάλιστα με πολιτική στήριξη.
Καταφύγια παρανόμων
Μόλις προχθές το μεσημέρι στο ΑΠΘ κουκουλοφόροι επιτέθηκαν στις δυνάμεις της ΕΛΑΣ που περιφρουρούν ακόμη και σήμερα τον χώρο της βιβλιοθήκης που δημιουργείται εκεί όπου επί 34 συναπτά έτη υπήρχε η λεγόμενη κατάληψη του Βιολογικού.
Δεν ήταν η μόνη. Ακόμη και σήμερα χώροι πανεπιστημίων τελούν υπό κατάληψη. Το παράδειγμα του εργαστηρίου όπου βρέθηκαν τα αναφερθέντα παραπάνω υλικά το επιβεβαιώνει. Οπως και ότι ουσιαστικά αποτελούν τον χώρο φύλαξης των… πυρομαχικών που δύναται να χρησιμοποιηθούν στις πορείες. Ενα δείγμα έστειλαν οι κουκουλοφόροι στην πορεία της 9ης Νοεμβρίου.
Πλέον διαθέτουν και την επέτειο της δολοφονίας Γρηγορόπουλου ως ένα ακόμη πεδίο «δόξης λαμπρόν» για να εξυπηρετήσουν κυρίως όσους επενδύουν στην αστάθεια. Οσα έγιναν το 2008 είναι ακόμη νωπά, οι δε υποστηρικτές αυτών των επεισοδίων διέγραψαν (και διαγράφουν) μια επίσης καλή πορεία στον χώρο της πολιτικής.
Κομματικό φυτώριο «επαναστατών»
Η πολιτική και κυρίως η μικροκομματική εκμετάλλευση του Πολυτεχνείου αποτελεί και τη βασική αιτία της αδυναμίας να ληφθούν μέτρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του έχουν μετατρέψει μέχρι και την ίδρυση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας σε αντιπαράθεση με την κυβέρνηση. Οπως άλλωστε και την απελευθέρωση του χώρου του Βιολογικού της Θεσσαλονίκης όπου βουλευτές του κόμματος μιλούσαν για «νίκη» όταν κάποια στιγμή είχαν αποσυρθεί από την περιοχή.
Οι «ημιπιτσιρικάδες» που δραστηριοποιούνται στα πανεπιστήμια αποτελούν για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης «μαγιά» στελεχιακή ενώ την ίδια στιγμή αυτοί που προκαλούν επεισόδια τυγχάνουν μιας άτυπης προστασίας, έχοντας πάντα δίπλα τους νομική υποστήριξη αμέσου επεμβάσεως.
Η ουσία είναι πως ενώ όλοι φωνάζουν πως το «Πολυτεχνείο Ζει» αυτό πεθαίνει χρόνο με τον χρόνο κάτω από το βάρος της εκμετάλλευσης που έχει επιχειρηθεί και της ασέλγειας έναντι όλων όσοι συμμετείχαν σε αυτό και εν συνεχεία δεν επιχείρησαν να το εξαργυρώσουν.
