Τη δική του μαρτυρία από το δυστύχημα στα Τέμπη μετά τη σύγκρουση των τρένων κατέθεσε στον ΣΚΑΪ ο χημικός Στέφανος Γωγάκος από την Θεσσαλονίκη που επέβαινε στο βαγόνι Νο5.
Όπως τόνισε: “Έζησα την κόλαση του Δάντη. Δεν ήμουν στα πρώτα βαγόνια του τραγικού γεγονότος. Ήμουν στο βαγόνι 5. Στα Παλαιοφάρσαλα βγήκε μια ανακοίνωση που μας ενημέρωσε ότι θα κάνουμε μια 15λεπτη αναγκαστική στάση λόγω τεχνικού προβλήματος. Κάπως παραξενευτήκαμε αλλά το τρένο συνέχισε κανονικά και φτάσαμε στη Λάρισα. Εκεί το βαγόνι 5 που είχε πολλές κενές θέσεις, γέμισε με νέους ανθρώπους, φοιτητές από τη Λάρισα που πήγαιναν στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης.
Φτάσαμε κοντά στα Τέμπη, όπου άλλοι κοιμόντουσαν, άλλοι διάβαζαν, εγώ είχα μπροστά μου το laptop, ακούμε έναν εκκωφαντικό θόρυβο και το βαγόνι 5 άρχισε να τραντάζεται στον αέρα. Τα τζάμια σπάσαν όλα και τα θραύσματα πέσαν πάνω στα κεφάλια μας. Αυτό που είπαμε όλοι ήταν ”Θεέ μου θα πεθάνουμε”. Παιδιά έκλαιγαν, γυναίκες φώναζαν.Το βαγόνι πήρε μια κλίση και ήμασταν όλοι σε πανικό”.
Περιγράφοντας τις ενέργειες για να ξεφύγουν, σημείωσε: “Πήγαμε να ανοίξουμε την πόρτα αλλά ήταν φρακαρισμένη και κάποιος έδωσε την ιδέα να βγούμε από τα παράθυρα που ήταν σπασμένα τα τζάμια.
Πήγαμε να πηδήξουμε αλλά ήρθαν δύο άνθρωποι και μας άνοιξαν την πόρτα και βγήκαμε από εκεί. Άλλος με το πόδι σπασμένο, άλλος με τα χέρια, παιδιά έκλαιγαν.
Βγήκαμε έξω και απομακρυνθήκαμε από το σημείο και βλέπαμε τη φωτιά στο τρένο και τα ασθενοφόρα να φτάνουν.
Μετά ήρθε η αστυνομία και μας ενημέρωσε ότι έρχονται λεωφορεία για να μας μεταφέρουν στη Λάρισα και μας κατέγραψαν ονόματα και τηλέφωνα”.
“Ειλικρινά δεν θα ξαναπάρω τρένο. Καλύτερα να πάω με τα πόδια”, καταλήγει ο Στέφανος Γωγάκος.
