Τον επόμενο μήνα η κυβέρνηση Μητσοτάκη κλείνει 18 μήνες. Σ’ αυτό το διάστημα είχε να διαχειριστεί έκτακτες καταστάσεις και να λάβει δύσκολες αποφάσεις. Και κανείς δεν μπορεί να μην παραδεχθεί πως δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στη χώρα προς τη θετική κατεύθυνση. Προφανώς λόγω υγειονομικής κρίσης το πλάνο του Πρωθυπουργού για την οικονομία έχει αλλάξει. Ωστόσο τα κοινωνικά αντανακλαστικά του δοκιμάστηκαν και επιδοκιμάστηκαν. Κι αυτό δεν είναι σύνηθες για μια κοινωνία γενικώς καχύποπτη και ειδικώς κουρασμένη, όπως είναι η ελληνική.
Η πρωτοφανής αποδοχή στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού, πέραν των προαναφερομένων, δικαιολογείται από το γεγονός ότι στη δύσκολη πορεία προς το Μαξίμου είχε τη στήριξη ψηφοφόρων που δεν ψήφισαν για τη Νέα Δημοκρατία, αλλά τη Νέα Δημοκρατία για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αυτόν που εκτός από την επιστροφή στην κανονικότητα και τις βαθιές μεταρρυθμίσεις, θα έβαζε τέλος στη «συριζοποίηση» της πολιτικής ζωής και στη τοξικότητα των ψεκασμένων αντιλήψεων.
Προφανώς οι προτεραιότητες καθορίζονται από τις εξελίξεις, αλλά και από τις έκτακτες καταστάσεις που υποχρεώνουν σε επανακαθορισμό στρατηγικής και στόχων. Ωστόσο κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι η τοξικότητα υπάρχει και εκδηλώνεται σε κάθε ευκαιρία. Το μοντέλο αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί αδιάψευστο παράδειγμα μιας δηλητηριώδους αντίληψης που συνεχίζει να διαχέεται στη κοινωνία. Ασφαλώς το γνωρίζει η κυβέρνηση, το υφίσταται άλλωστε, αλλά δεν ξεχνούν και οι ψηφοφόροι έναν βασικό λόγο για τον οποίο επέλεξαν να βάλουν τέλος στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.
Αυτός ο κόσμος που έκανε την υπέρβαση θυμάται ότι, χιλιάδες νέων έχασαν τα πιο παραγωγικά χρόνια απ’ τη ζωή τους, έχασαν αγαπημένα πρόσωπα που έφυγαν μαζικά στο εξωτερικό για να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή, έχασαν περιουσίες και δεν αντέχουν να βλέπουν όλους αυτούς να επανεμφανίζονται ως τιμητές. Δεν αντέχουν στην ιδέα ότι όλοι αυτοί που κατέστρεψαν τα όνειρά τους επιχειρούν να επιστρέψουν ως εφιάλτες στο όνομα της δημοκρατίας που επί των ημερών τους δεινοπάθησε. Εν τέλει δεν αντέχουν την «επιείκεια» σε πρόσωπα που έβλαψαν τη δημοκρατία και συνεχίζουν με τη στάση και τη συμπεριφορά τους να την βλάπτουν. Δεν πρέπει να μάθουν πως και γιατί φθάσαμε στο δημοψήφισμα; Δεν πρέπει να μάθουν τους ρόλους των πρωταγωνιστών που μας οδήγησαν στο «αριστερό» μνημόνιο; Δεν πρέπει να μάθουμε ποιοι έστησαν τη σκευωρία της Νοβάρτις;
Η Δικαιοσύνη που ορθά κινήθηκε με την υπόθεση της Χρυσής Αυγής, τι θα πράξει με τις υποθέσεις άλλων ομάδων με παρόμοια δράση από το χώρο της άκρας αριστεράς; Τι θα γίνει με όλους αυτούς τους κουκουλοφόρους που ανενόχλητοι τρομοκρατούν και στοχοποιούν πολιτικά πρόσωπα και πολίτες, ανενόχλητοι κάνουν καταδρομικές επιθέσεις, ανενόχλητοι κλείνουν δρόμους ταλαιπωρώντας χιλιάδες πολίτες; Μέχρι πότε ο υπόκοσμος του διαδικτύου, όπως είπε ο Πρωθυπουργός, θα κυριαρχεί με fake news και πληρωμένες δυσφημιστικές εκστρατείες κατά της κυβέρνησης και της οικογένειας του Πρωθυπουργού;
Η μετριοπάθεια, η σύνθεση και η συναίνεση που αποτελούν βασικές αρχές του Πρωθυπουργού, αποδεδειγμένα δεν αφορούν το ΣΥΡΙΖΑ. Το δείχνουν και επιδεικτικά το εκμεταλλεύονται επιχειρώντας να εμφανίσουν την κυβέρνηση σε άμυνα. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Η συντριπτική πλειονότητα της κοινής γνώμης επιθυμεί να τελειώνει πλέον μ’ αυτό το πολιτικό «σύμπτωμα». Γιατί όσο κυλάει ο χρόνος και όλοι αυτοί συνεχίζουν να υπονομεύουν τις προσπάθειες που γίνονται για την ανασυγκρότηση της χώρας, τόσο θα αυξάνεται ο κίνδυνος ενός «ατυχήματος» σε μια χώρα όπου η μνήμη πολλές φορές παίζει άσχημα παιχνίδια με την πραγματικότητα.
Αβάς Φαρία
