Η στρατιά των τρολ υπό την ξεκάθαρη καθοδήγηση συγκεκριμένων κέντρων εξυπηρετεί μια και μόνο σκοπιμότητα.

 

Γράφει ο Κώστας Δημητράκος

 

Η επίθεση  που δέχθηκε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου, από το περίεργο αριστερο-ακροδεξιό μίγμα των social και όχι μόνο, δεν είναι τυχαίο γεγονός ούτε και συγκυριακό επειδή στο μενού της διχόνοιας της ημέρας παραμένει εντέχνως (κυριολεκτικά και μεταφορικά) το θέμα Λιγνάδη. Είναι ενταγμένο, ακόμα και αν δεν το έχουν κατανοήσει όσοι συμμετείχαν, σε ένα συνολικότερο πλέγμα στοχοποίησης του θεσμού της Δικαιοσύνης, του σημαντικότερου πυλώνα εύρυθμης λειτουργίας κάθε αστικής δυτικής κοινωνίας.

Τον Φεβρουάριο του 2020, στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας είχε πει ότι το κόμμα του επιδιώκει να αναλάβει ξανά την κυβέρνηση για να «ελέγξει τους αρμούς της εξουσίας». Από κοντά και ο Π. Πολάκης, που έκανε την αρχή μιας σειράς ευρύτερων αντιδημοκρατικών εμφανίσεων, σύμφωνα πάντα με ό,τι ορίζεται ως σύγχρονη δημοκρατία και όχι το απολυταρχικό μοντέλο που κυριαρχεί στην πολιτική κουλτούρα πολλών ηγετικών στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είπε τότε ο  Π. Πολάκης ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχασε τη μάχη της εξουσίας γιατί «κυβέρνησε με τους θεσμούς που άφησαν οι προηγούμενοι και δεν άλλαξε τις ανεξάρτητες αρχές». Και λίγο καιρό αργότερα, έθεσε το θέμα της αμφισβήτησης της Δικαιοσύνης με πολύ πιο σαφή τρόπο όταν δημοσίως προανήγγειλε –στην περίπτωση που ξανακυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ– την ίδρυση και «δεύτερης σχολής δικαστών» καθώς και «προγράμματος εθελουσίας εξόδου δικαστών που θα συνδυάζεται με την ανανέωση του δικαστικού σώματος». Είναι σαφές τι εννοεί καθώς δεν καταφέρνει να κρύψει τις αυταρχικές κομματικές επιδιώξεις, λενινιστικού τύπου, πίσω από τη διαφημιζόμενη γραφικότητα και την «κρητική αψάδα» του.

 

Στοχοποίηση

Η κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου, κατά την ομιλία της για την 48η επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας στη χώρα, είπε το αυτονόητο για μια σύγχρονη δημοκρατική χώρα: «Ο λαϊκισμός ριζώνει στις αντιφάσεις και τις ανισότητες, αμφισβητώντας ανοικτά τις βασικές αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Υπονομεύει τη διάκριση των εξουσιών και την ισορροπία του πολιτεύματος. Τα θεσμικά αντίβαρα, όμως, είναι θεμέλια του κράτους Δικαίου και δεν υποτάσσονται στις πλειοψηφίες και στους εφήμερους συσχετισμούς. Η δικαιοσύνη δεν απονέμεται με βάση το κοινό περί δικαίου αίσθημα αλλά σύμφωνα με το σύνταγμα και τους νόμους».

Τον χορό της απαξίωσης του θεσμού αλλά και της ταύτισης όλων όσοι πιστεύουν ότι η Δικαιοσύνη δεν υπαγορεύεται από τα πεζοδρόμια, τις πλατείες και τα καφενεία με υποστηρικτές του Λιγνάδη και των πράξεών του, έσυραν πολλοί. Εμμισθα τρολ και διάφοροι άλλοι που δεν δίστασαν να συμπεριλάβουν και την ΠτΔ στη λίστα τους. Οπως ο προαναφερόμενος, πρώην υπουργός Υγείας: «Οχι, απονέμεται με βάση τις σχέσεις των κατηγορουμένων με ισχυρούς και διαπλεκόμενους διεφθαρμένους… κυρία Πρόεδρε της Δημοκρατίας!!!! Κρίμα και χαράμι σου η ψήφος που σου δώσαμε!!! Ντροπή!!», ανήρτησε ο Π. Πολάκης.

Η κυρία Σακελλαροπούλου δέχθηκε την έντονη κριτική από τον παραδοσιακό αντιπολιτευτικό Τύπο («Δημοκρατία», «Εστία», «ΕφΣυν», «Αυγή»), κάτι που σημαίνει ότι το πρόβλημα δεν ήταν η δήλωση της ΠτΔ, αυτή καθαυτήν, αλλά η συνεχιζόμενη εμμονική προσπάθεια να πιστωθεί η απόφαση για την προσωρινή απελευθέρωση του Λιγνάδη σε κυβερνητικές παρεμβάσεις. Και φυσικά, μία ακόμα φορά, όλα καταλήγουν στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη.

 

Ζητούμενο η εξουσία

Στο ίδιο μοτίβο συνέχισαν και διάφοροι άλλοι στα social επιβεβαιώνοντας ότι τα όσα είπε η Π.τ.Δ. σε τρεις αράδες περιείχαν λέξεις-ταμπού για όλο αυτό το μόρφωμα της ριζοσπαστικοποιημένης νεοδεξιάς (βλ. Τραμπ – Ορμπαν). Η Αμερικανή δημοσιογράφος και ιστορικός Anne Applebaum, που έχει μελετήσει επί σειρά ετών την ευρωπαϊκή «μετα-δημοκρατία» το γράφει με απόλυτη σαφήνεια στο βιβλίο της «Το λυκόφως της Δημοκρατίας – Η σαγήνη του απολυταρχισμού»: «Αν κάποιος πιστεύει πως αξίζει να κυβερνά, τότε έχει ισχυρό κίνητρο να επιτίθεται στις ελίτ, στα δικαστήρια και στον Τύπο προκειμένου να υλοποιήσει τις φιλοδοξίες του». Και φέρνει ως παράδειγμα, ένα πρωτοσέλιδο της «Daily Mail», φανατικής υποστηρίκτριας του Brexit, τον Νοέμβριο του 2016. Τρεις Βρετανοί δικαστές αποφάνθηκαν, γράφει, ότι το βρετανικό Κοινοβούλιο θα έπρεπε να δώσει τη συναίνεσή του για να μπορέσει η κυβέρνηση να αποχωρήσει επισήμως από την Ε.Ε. Η «Daily Mail» κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο τις φωτογραφίες των τριών δικαστών με περούκα και τήβεννο και με βασικό, κεντρικό τίτλο, με κεφαλαία, «πολεμικά», όπως λέγαμε παλιά στις εφημερίδες, γράμματα: «ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ».