Όταν η πόλη κοιμάται και το πέπλο της νύχτας σκεπάζει στοϊκά κάποια κουρασμένα κορμιά, κάποια άλλα ξυπνούν αναζητώντας το «φως» .. εκφράζοντας και αναδεικνύοντας τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες.
Της Αριστέας Κοντόζογλου
Επί σειρά άνω των εικοσιπέντε ετών μέχρι και σήμερα δίνοντας πλέον σταθερά το παρόν κάθε Παρασκευή και Σάββατο βράδυ, ενώ στην δεκαετία του ’90 δούλευαν και τις επτά μέρες της εβδομάδας προσφέροντας ένα ξεχωριστό θέαμα, δίνοντας έντονα το παρόν με την ταυτότητα του τρανς καλλιτέχνη, διασκεδάζοντας ένα ετερόκλητο κοινό, όπου για να καταλάβεις πρέπει να το ζήσεις και όχι μέσα από διηγήσεις …
Και όλα αυτά διαδραματίζονται απ’ το 1994 στο Κουκάκι σε ένα μικροσκοπικό τρυφερά κρυμμένο στενό κάθετο της Λεωφόρου Συγγρού στην οδό Ζαν Μωρέα 32.
Η τρανς επιχειρηματίας Μαριλού Φραγκιαδάκη τόλμησε, ρίσκαρε και βγήκε κερδισμένη αλλά και δικαιωμένη μέσα απ’ την καινοτομία που έκανε και αποφάσισε να ανοίξει τότε κάτι πρωτόγνωρο για το αθηναϊκό κοινό, τις Κούκλες, ένα κλαμπ που επικεντρώθηκε σε
τρανς ανθρώπους και ανέδειξε τις καλλιτεχνικές τους εκφάνσεις μέσα απ’ την επιλογή του ρεπερτορίου και θεάματος που παρουσιάζουν και ξετυλίγουν το ταλέντο τους μέσα από την προσωπική έκφραση της πηγαίας εσωτερικής τους ανάγκης για αποδοχή.
Έτσι το 1994 υπάρχει η σύνδεση με αυτό το είδος τέχνης συνώνυμο με την τότε εξέλιξη της Ελλάδας σε νεωτεριστικές αντιλήψεις.
Αλήθεια αν δεν είχα δεχθεί την πρόσκληση που μου έγινε εκείνο το βράδυ της Παρασκευής πώς θα είχα λόγο να γράψω και να τοποθετηθώ μέσα απ’ την πένα μου;
Πόσοι τολμούν να ζήσουν και να ορίζουν την ζωή τους χωρίς όριο θετικούς κανόνες καθωσπρεπισμού , χωρίς ταμπού και αναστολές πάντα με σεβασμό πρωτίστως στον ίδιο τους τον εαυτό, μην χάνοντας την ανθρώπινη υπόστασή τους μέσα από τις αξίες της ζωής;
Πόσοι έχουν την δύναμη να εκφραστούν και να αποκαλύψουν την σεξουαλική τους ταυτότητα χωρίς τον φόβο του περίγελου και αν γελάσει μαζί τους ακόμα και σήμερα ένας στρέιτ άνθρωπος , για προβληματισμό είναι αυτός που γέλασε και όχι αυτός που δέχθηκε
το γέλιο ( κοροϊδία).
Και εδώ θα αναφερθώ στον τωρινό πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου όπου μεταξύ άλλων δήλωσε: « ο πλούτος βρίσκεται στην διαφορετικότητα».
Αξίζει να σημειωθεί ότι τις Κούκλες είχαν επισκεφθεί προσωπικότητες όπως η Μαλβίνα, η Βίσση, η Λάσκαρη, η Άντζελα, ο Γκοτιέ, η Νένα Μέντη κ.α.
Με ακοίμητους φρουρούς τα φώτα της πόλης, την νύχτα ξυπνούν απ’ την πορσελάνινη βιτρίνα του πρωινού και υποδέχονται το βράδυ τους θεατές ζωηρά μέσα απ’ την εναλλαγή των ρόλων με τις εξαιρετικές μιμητικές ικανότητές τους που ξετυλίγουν επί σκηνής , επιλέγοντας να χαρίζουν στο κοινό τους απελευθερωτικό κέφι και λίγη παιδική ανεμελιά, παρασύροντάς το και αυτό να λικνιστεί στους ρυθμούς του χθες και του σήμερα διασκεδάζοντάς το, αφήνοντας εκείνες τις ώρες την όποια σκοτούρα πιθανόν ταλάνιζε την
σκέψη του…
* Η Αριστέα Κοντόζογλου είναι Δημοσιογράφος
