Το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών μονοπώλησε, όπως αναμενόταν, τη χθεσινή συνεδρίαση του Yπουργικού Συμβουλίου, ωστόσο δεν αναιρεί τη μεταρρυθμιστική ορμή με την οποία έχει μπει η κυβέρνηση στο 2024.
Γράφει η Έρση Παπαδάκη
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός άλλωστε, στην εισαγωγική του τοποθέτηση, εξήγησε ότι απώτερος στόχος των μεταρρυθμίσεων είναι ο συνολικός εκσυγχρονισμός της χώρας, η βελτίωση της καθημερινότητας και η σύγκλιση με την Ευρώπη, καθώς ναι μεν η πρόοδος της οικονομίας είναι δεδομένη μετά και την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας, αλλά η ευημερία δεν μετριέται αποκλειστικά με εισοδηματικούς όρους και μακροοικονομικούς δείκτες, όπως είπε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός. Αλλωστε, ακόμη και σημειολογικά, στην πλήρη ατζέντα της χθεσινής συνεδρίασης του Υπουργικού Συμβουλίου συναντά κάποιος κομβικά ζητήματα, όπως ο νέος δικαστικός χάρτης και το νομοσχέδιο για τα μη κρατικά πανεπιστήμια.
Πράξη οι υποσχέσεις
Με άλλα λόγια, ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών και τα ίσα δικαιώματα –διότι περί αυτού πρόκειται εντέλει και όχι μόνο για την αναγνώριση του γάμου– είναι απλώς η κορυφή σε μια πυραμίδα μικρών και μεγάλων μεταρρυθμίσεων που προωθεί η κυβέρνηση για τα ζητήματα της καθημερινότητας και έχουν στόχο να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής των πολιτών και να πάνε την Ελλάδα μπροστά. Οπως ακριβώς υποσχέθηκε από το 2019 κιόλας ο κ. Μητσοτάκης, διεκδικώντας τότε τη διακυβέρνηση της χώρας με σημαία του τις μεταρρυθμίσεις και τον λεγόμενο πολυδιάστατο εκσυγχρονισμό και επιβραβεύτηκε γι’ αυτό από τους πολίτες με το ηχηρό αποτέλεσμα των διπλών εκλογών της περασμένης χρονιάς. Διότι το μήνυμα των πολιτών είναι ακριβώς ότι επιθυμούν τις αλλαγές αυτές και θέλουν τον κ. Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του, εμπιστεύονται τη ΝΔ να τις διαχειριστεί και να προχωρήσει στην υλοποίησή τους.
Σαφής ποιοτική διαφορά
Σε ό,τι αφορά δε την ηγεσία, το κοινό χαρακτηριστικό όλων των μεταρρυθμίσεων και όχι μόνο αυτής για τα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών είναι η τόλμη και το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός δεν λογαριάζει το πολιτικό κόστος. Ούτε καν τις αντιδράσεις στο εσωτερικό της ΝΔ, οι οποίες σε άλλες εποχές ή σε άλλα κόμματα θ’ αποτελούσαν βασικό παράγοντα ανάσχεσης για την ηγεσία. Αυτή είναι συνεπώς και η μεγάλη ποιοτική διαφορά ανάμεσα στον κ. Μητσοτάκη και στους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς και κατ’ επέκταση ανάμεσα στη (σημερινή) Ν.Δ. και στα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι, για παράδειγμα, στο ζήτημα του νομοσχεδίου για το γάμο και τα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών ακόμη και ο (τάχα) προοδευτικός ΣΥΡΙΖΑ πέρασε από… σαράντα κύματα μέχρι ο Στέφανος Κασσελάκης να επιβάλει κομματική πειθαρχία και να δηλώσει υπεύθυνα ότι την εννοεί, αφού έσπευσαν να τον αναιρέσουν τα ίδια τα στελέχη του! Ενώ στο ΠΑΣΟΚ υπήρξαν και υπάρχουν φωνές κατά του νομοσχεδίου με επιχειρήματα που παραπέμπουν στη χειρότερη μορφή συντήρησης και όμως δεν αποδοκιμάστηκαν από την ηγεσία με καθαρό τρόπο παρά με μισόλογα.
Παράδειγμα προς αποφυγή
Αξίζει να σημειωθεί προς τούτο το εξής: ότι εάν μιλάμε για το γάμο και τα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών, τότε το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ και της «κυβερνώσας Αριστεράς» είναι χαρακτηριστικό ως προς το πώς αντιλαμβάνεται τις μεταρρυθμίσεις και πόσο επηρέασε όλες τις αποφάσεις το πολιτικό κόστος, αναδεικνύοντας και την ποιοτική διαφορά του Αλέξη Τσίπρα με τον κ. Μητσοτάκη και τη σημερινή κυβέρνηση. Διότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήταν εκείνη που έφερε λειψό το νομοσχέδιο, θεσμοθετώντας μόνο το σύμφωνο συμβίωσης και χωρίς να λύσει το θέμα των παρεπόμενων δικαιωμάτων για τα ομόφυλα ζευγάρια, προφανώς επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ… φοβόταν τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ακόμη κι αυτό το λειψό νομοσχέδιο ψηφίστηκε τελικά λόγω του «ναι» που είπαν βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, στηρίζοντας απλώς το αυτονόητο και χωρίς να λογαριάσουν το πολιτικό κόστος. Ενώ η σημερινή αντιπολίτευση συνεχίζει να σκέπτεται και να συμπεριφέρεται με το ίδιο φοβικό σύνδρομο…
