Aνταπόκριση από Άμστερνταμ
Φαινομενικά δεν έχει αλλάξει η Ολλανδία από την τελευταία φορά που την επισκέφθηκα πριν από μερικούς μήνες. Η υγρασία είναι όπως την άφησα, οι άνθρωποι όπως τους γνωρίζω εδώ και χρόνια, όλα οργανωμένα στην εντέλεια, αλλά ο καιρός έχει… ψυχράνει για όσους δεν είναι ψηλοί και ξανθοί. Αυτό το φιλελεύθερο αεράκι που σου χάιδευε το πρόσωπο στην πλατεία Νταμ και στα δρομάκια του Αμστερνταμ γύρω από τα κανάλια δεν είναι το ίδιο. Κάτι άλλαξε, αλλά αυτό το αντιλαμβάνεται μόνο εκείνος που επισκέπτεται συχνά την πόλη. Αυτοί, όμως, που το αισθάνονται είναι όσοι φοράνε κιπά και τα αγγλικά τους προδίδουν την εβραϊκή καταγωγή τους.
Δεν θα αναφερθώ στις φρικαλεότητες που διέπραξαν οι χούλιγκαν του Αγιαξ σε βάρος των οπαδών της Μακάμπι, οι οποίες έκαναν τον γύρο του κόσμου. Αλλωστε τα γήπεδα σε όλη την Ευρώπη, μηδέ της Ελλάδας εξαιρουμένης, έχουν γίνει εστίες παραβατικών ατόμων και οργανωμένων συμμοριών. Θα σταθώ όμως στο μίσος –λίγων ή περισσοτέρων, δεν έχει και τόση σημασία– νέων ανθρώπων σε μια χώρα κάθε άλλο παρά συντηρητική. Θα σταθώ επίσης στην απόφαση των ολλανδικών Αρχών να συστήσουν στους Ισραηλινούς πολίτες να αποφεύγουν να βγαίνουν στους δρόμους και να κρύβουν τα θρησκευτικά τους σύμβολα!
Επικίνδυνη απάθεια
Είχαν προηγηθεί τα απερίγραπτα επεισόδια με εκατοντάδες Ολλανδούς να κυνηγούν Ισραηλινούς και να τους πετάνε στο έδαφος, άλλους να πέφτουν στα κανάλια για να γλιτώσουν το λιντσάρισμα, ενώ άλλους να τους υποχρεώνουν να φωνάξουν «Ζήτω η ελεύθερη Παλαιστίνη», προκειμένου να αποφύγουν τον ξυλοδαρμό! Ναι, αυτά συνέβησαν το βράδυ της περασμένης Πέμπτης στο Αμστερνταμ! Σε μια από τις πιο δημοκρατικές χώρες της Ευρώπης, σε μια από τις πιο προοδευτικές πρωτεύουσες του ελεύθερου κόσμου. Τρόμος και φρίκη και ο κόσμος να παρακολουθεί απαθής το πογκρόμ. «Μας εγκατέλειψε ο κόσμος, όπως κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου», ακούστηκε να λέει ένας Ισραηλινός, σύμφωνα με δημοσίευμα ολλανδικής εφημερίδας. Αφηγήσεις προκαλούν ανατριχίλα, γιατί είναι άλλο αυτά να συμβαίνουν στο Νταγκεστάν και άλλο σε ένα ευρωπαϊκό κράτος. Και όλα αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στο Αμστερνταμ. Συμβαίνουν στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στη Ρώμη. «Είχαμε εκατοντάδες επιθέσεις τον τελευταίο χρόνο», αναφέρει Εβραίος που ζούσε στην Ολλανδία και έφυγε πριν από τρία χρόνια με την οικογένειά του. «Δεν υπάρχει πλέον καμία πιθανότητα για έναν Εβραίο να συνεχίσει να ζει στην Ευρώπη», αναφέρει, «και ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει είναι να κρύβει την ταυτότητά του»!
Τι ειρωνεία, ακριβώς έναν χρόνο μετά το μακελειό της 7ης Οκτωβρίου από τους τρομοκράτες της Χαμάς, ανοίγουν τα στόματα και μαθαίνουμε ότι το Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης ακύρωσε μια σειρά διαλέξεων για το Ολοκαύτωμα, επειδή «η ασφάλεια των ομιλητών, των φοιτητών, των εκπαιδευτικών και των επισκεπτών δεν μπορεί να διασφαλιστεί». Το μοναδικό ορθόδοξο εβραϊκό σχολείο έκλεισε για λόγους ασφαλείας και τα μαθήματα γίνονται online.
Οι βαρβαρότητες στο Αμστερνταμ φέρνουν στην επιφάνεια μικρές καθημερινές ιστορίες που εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια μας και τις προσπερνάμε. Οπως αυτή που αποκάλυψε το Politico, ότι η εβραϊκή κοινότητα στο Χρόνινγκεν δεν εκδίδει πλέον ώρες προσευχής, ενώ ο αρχιραβίνος της Ολλανδίας δέχεται απειλές για τη ζωή του.
Αναγκαία συγγνώμη
Το 2020, ο τότε πρωθυπουργός της Ολλανδίας και σημερινός γγ του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, είχε ζητήσει συγγνώμη για τις διώξεις των Εβραίων της Ολλανδίας και τη μαζική μεταφορά τους στα ναζιστικά στρατόπεδα του θανάτου. Από τους 140.000 Εβραίους που ζούσαν στη χώρα την εποχή εκείνη, επέζησαν μόνο 38.000. Ο βασιλιάς της Ολλανδίας ζήτησε επίσης συγγνώμη αναγνωρίζοντας ότι η χώρα του απέτυχε και στο παρελθόν και στο παρόν έναντι των Εβραίων! Παρ’ όλα αυτά, η βία και το μίσος κατά των Εβραίων απλώνεται πάνω από την Ευρώπη.
Ο αντισημιτισμός επιστρέφει στην ΕΕ
Δεν είναι το ποδόσφαιρο, είναι ο αντισημιτισμός. Δεν πρόκειται για οπαδική βία, είναι το κυνήγι για τον Εβραίο. Είναι η επιστροφή των πογκρόμ στην καρδιά της Ευρώπης, η επιστροφή της Νύχτας των Κρυστάλλων, το κύμα αντισημιτικών πογκρόμ που ξέσπασε στη ναζιστική Γερμανία μεταξύ 9ης και 10ης Νοεμβρίου του 1938 και η επιστροφή ενός κόσμου στον οποίο ο αντισημιτισμός όχι μόνο είναι ανεκτός, αλλά γιορτάζεται, ενθαρρύνεται και γίνεται μια σωστή επιλογή για όποιον θέλει να ενταχθεί με χαρά στη σαγηνευτική πλατφόρμα της παγκόσμιας Ιντιφάντα. Οι διαδηλώσεις του Σαββάτου σε Αμστερνταμ και Ουτρέχτη υπέρ του παλαιστινιακού και του λιβανέζικου λαού, παρά την απαγόρευση των Αρχών, επιβεβαιώνουν ότι στα γήπεδα της Ευρώπης επωάζεται το αυγό του φιδιού.
