Καλικάντζαροι της παράνοιας και της παράκρουσης

Είχα την φαεινή ιδέα να παρακολουθήσω ένα πολιτικό πάνελ σε κανάλι πρωί των Φώτων. Παρών από τον ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Χρ. Γιαννούλης ο οποίος αφού πήρε μόνος του τον λόγο, ξεκίνησε με την ευχή … « να φύγουν οι πολιτικοί καλικάντζαροι» και συνέχισε μιλώντας για πολιτικά ανεύθυνους , αναίσθητους και διάφορα άλλα για την Κυβέρνηση. Νομίζω ότι η απρέπεια και η αγένεια ήταν μάλλον δευτερεύοντα χαρακτηριστικά του πολιτικού του λόγου.

του Ζαχαρία Ζούπη*

Το κύριο ήταν η πολιτική ζάλη που τον χαρακτήριζε, το άγχος, ο ανυπόφορος λαϊκισμός, η κινδυνολογία. Το θέμα δεν είναι αν έτσι εκφράζεται ο ίδιος. Το πρόβλημα είναι ότι έτσι εκφράζονται πια όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που φαίνεται να επενδύουν τα πάντα σε μια χυδαία τοποθέτηση της αντιμετώπισης της πανδημίας ως αντικείμενο κομματικού ανταγωνισμού. Αυτή την επιλογή την έκαναν από την αρχή, από τον Ιανουάριο του 2020.

Ωστόσο κάθε μέρα χειροτερεύουν. Τα πολιτικά αδιέξοδα οδηγούν τον ΣΥΡΙΖΑ να φέρεται συνολικά αναντίστοιχα με τον ρόλο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Για την ακρίβεια κανένα κόμμα σε καμία χώρα της Ευρώπης δεν κάνει αυτού του είδους την αντιπολίτευση πλην κομμάτων της ακροδεξιάς. Δεν έχει προτάσεις ή καταθέτει δήθεν προτάσεις. Κανείς δεν πείθεται από αυτές. Κανείς δεν τις ακούει καν και αυτό είναι το πρόβλημα μιας αδιέξοδης τακτικής που έχει επιλέξει. Ακόμα και στα θέματα που η Κυβέρνηση δείχνει καθυστερήσεις, προβληματικά αντανακλαστικά και ολιγωρίες κανένας δεν περιμένει να εκφραστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Λίγο πριν στο ίδιο κανάλι εμφανίστηκε και ένας άλλος Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τριανταφυλλίδης. Ήταν εντυπωσιακή η αδυναμία του να απαντήσει στο ευθύ ερώτημα «Είστε υπέρ ή κατά του ανοίγματος των σχολείων;». Και πάλι αυτό δεν αφορά στον ίδιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε στην ανακοίνωσή του σημείωνε «Μητσοτάκης και Κεραμέως φέρουν την ευθύνη για το άνοιγμα των σχολείων». Μεγάλη ανακάλυψη!

Σε όλο τον πλανήτη για το άνοιγμα των σχολείων αποφασίζουν οι Κυβερνήσεις πλην των χωρών που αποφασίζουν οι Διοικήσεις των Περιφερειών ή των Δήμων. Στην περίπτωσή μας προφανώς και αποφάσισε η Κυβέρνηση μετά όμως από εισήγηση της Επιτροπής των ειδικών, που ο ΣΥΡΙΖΑ την μια τους απαξιώνει και την άλλη ασκεί κριτική στην Κυβέρνηση γιατί δήθεν δεν τους ακούει. Τώρα άραγε σε ποια φάση ακριβώς βρίσκεται; Το θέμα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει για μια άλλη μια φορά να παίξει με τον φόβο και την ανησυχία γονέων, εκπαιδευτικών μαθητών λόγω της έκτασης της διασποράς του κορονοϊού και ειδικά της μετάλλαξης Όμικρον, για άλλη μια φορά. Θέλει να κινδυνολογήσει και πάλι με τρόπο ανεύθυνο, ελπίζοντας(;) ότι θα αυξηθούν τα κρούσματα με επίκεντρο τα σχολεία , ελπίζοντας στις αντιδράσεις που θα υπήρχαν σε μια τέτοια περίπτωση. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει.

Και τον Σεπτέμβριο τα ίδια έλεγε για το άνοιγμα των σχολείων. Δεν ζήτησε και καμία συγγνώμη για το γεγονός ότι διαψεύστηκε για όλα. Μόλις το 0.2% των τάξεων έκλεισαν το διάστημα Σεπτέμβριος – Δεκέμβριος 2021. Δεν φαίνεται καν να προβληματίζεται για το πόσο έξω έπεσε και αυτό γιατί γνωρίζει την αλήθεια και απλά είναι επιλογή του ο λαϊκισμός, η κινδυνολογία, η καταστροφολογία και η περιγραφή μιας ανάλγητης Κυβέρνησης « που δεν νοιάζεται για τους ανθρώπους και τις ζωές μας».

Λογικό είναι για ένα κόμμα που θεωρεί ότι η κανονικότητα δεν αποτελεί προνομιακό χώρο ανάπτυξης της Αριστεράς. Λογικό για όσους αρνούνταν την ύπαρξη εμβολίου μέχρι και ένα μήνα πριν αρχίσει ο εμβολιασμός στην πατρίδα μας και στην πορεία στελέχη του χώρου πρωτοστατούσαν σε αντιεμβολιαστικά μηνύματα.

Λογικό για ένα κόμμα που καταψήφισε την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού για τους υγειονομικούς και τους άνω των εξήντα. Λογικό για ένα κόμμα που έφτασε να γίνει Κυβέρνηση προβάλλοντας σειρά ψευδών ως πολιτικά συνθήματα σε μια δύσκολη περίοδο για την χώρα και δείχνει να ελπίζει σε κάτι αντίστοιχο, γιατί όλα δείχνουν ότι οδεύει σε διπλή ήττα και πιθανότατα με μεγαλύτερη διαφορά από αυτή των Εθνικών εκλογών του 2019. Το παράλογο είναι να μην κατανοεί ότι η τακτική αυτή απορρίπτεται από την συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας είτε ικανοποιείται είτε όχι από τους κυβερνητικούς χειρισμούς εν γένει και η αδυναμία του να αλλάξει οτιδήποτε στην φιλοσοφία και τον τρόπο που κάνει Πολιτική.

Ο λαϊκισμός της παράνοιας και της παράκρουσης είναι εδώ. Διχαστικός, απευθυνόμενος στα πιο καθυστερημένα κοινωνικά στρώματα. Είναι, φαίνεται ακίνδυνος. Ωστόσο ποτε δεν μπορεί και δεν πρέπει να υποτιμάται και να υπάρχει εφησυχασμός που οδηγεί σε λάθη. Κάτι τέτοιο τακτικά και στρατηγικά θα ήταν ολέθριο. Γι’ αυτό η Κυβέρνηση θα πρέπει να ανασυνταχθεί, γιατί σε κάποιες φάσεις και καταστάσεις η επίδοσή της και οι κινήσεις της δεν προκαλούν και ρίγη συγκίνησης και ικανοποίησης και δείχνει συχνά να αφήνει «διαδρόμους».

Γι’ αυτό και το ΚΙΝΑΛ , αν θέλει να έχει δυναμική ανοδική πορεία. θα πρέπει να πορευθεί σε ασφαλή απόσταση από αυτές τις αρρωστημένες αντιλήψεις, πρακτικές και πολιτικές συμπεριφορές.