Ωραία. Εκδήλωση τιμής για τους κατσαπλιάδες. Τι σημαίνει αυτό; Οτι οι Ελληνες κομμουνιστές, δηλαδή το ΚΚΕ που είναι από τα ελάχιστα κόμματα παγκοσμίως που συγγενεύουν με το κομμουνιστικό κόμμα της Βόρειας Κορέας στις αντιλήψεις, θα τιμήσει τα 80 χρόνια από την ίδρυση του ΕΛΑΣ. Δηλαδή του στρατιωτικού βραχίονα των κομμουνιστών, με τον οποίον οι τελευταίοι επιχείρησαν να καταλάβουν παρανόμως, βιαίως και διά των όπλων την εξουσία στην Ελλάδα.
Οπως ήταν αναμενόμενο, ο θαυμαστής του Στάλιν σύντροφος Κουτσούμπας δεν ήταν δυνατόν να μην κάνει αναφορά στον Αρη «Σφαγέα» Βελουχιώτη και στην ανιδιοτέλεια, αυτοθυσία και αγωνιστικότητα των κομμουνιστών. Να μας επιτρέψει ο σύντροφος Δημήτρης να αμφισβητήσουμε την ανιδιοτέλεια των κόκκινων, που στόχο δεν είχαν άλλον από το να εγκαθιδρύσουν ένα καθεστώς παρόμοιο με εκείνο της Σοβιετίας, οπότε θα λέγαμε το ψωμί ψωμάκι και δεν ξέρω οι τουρίστες τι θα επιτύγχαναν απέναντι στις γυναίκες και στις κόρες μας με ένα ζευγάρι νάιλον κάλτσες! Ειδικότερα ως προς την ανιδιοτέλεια, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι όταν έχασαν τον πόλεμο οι Γερμανοί και άρχισαν να αποχωρούν και από την Ελλάδα –κάνοντας στο διάβα τους ό,τι κάνουν και οι Ρώσοι όταν αποχωρούν σήμερα από κάποιες πόλεις στην Ουκρανία– οι αντάρτες του ΕΛΑΣ δεν τους πείραζαν, προκειμένου να πάρουν κατόπιν συνεννόησης μαζί τους τα όπλα τους. Τα οποία, ως γνωστόν, θα έστρεφαν προς την ίδια τους την πατρίδα.
Για τον γίγαντα Αρη τι να πρωτοπεί κανείς; Το ξέρετε ότι ο καπετάνιος είχε ιδρύσει το 1943 το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ελλάδα; Στη Δομνίστα. Εκεί είχε μεταφέρει όσους είχε πιάσει από τη σύγκρουση του ΕΛΑΣ με τον ΕΔΕΣ του Ζέρβα. Τετρακόσιους τον αριθμό. Κι εκεί εκτέλεσε τους –κατά τον Αρη– πιο επικίνδυνους, μεταξύ των οποίων και τον πρόεδρο των Παλαιών Πολεμιστών Καρπενησίου, τον Γεώργιο Σουρφατζή. Το στρατόπεδο αυτό λειτούργησε μέχρι τον Μάιο του 1944.
Να κι ένα άλλο ιστορικό στοιχείο που αποκαλύπτει ότι οι Ελληνες κομμουνιστές βυσσοδομούσαν: τον Φεβρουάριο του 1944 ο Τίτο, ο γνωστός Τίτο, είχε στείλει επιστολή στον Τσόρτσιλ στην οποία του ζητούσε, μεταξύ άλλων, βοήθεια στην προσπάθειά του για τη «δημιουργία ενός κράτους, δηλαδή μιας Γιουγκοσλαβίας πραγματικά δημοκρατικής, μίας ομόσπονδης δημοκρατίας».
Από το κείμενο της επιστολής Τίτο προς τον παντοδύναμο Τσόρτσιλ καταφαίνεται η διαφορά στον τρόπο σκέψης των ανταρτών της Ελλάδας και των ανταρτών της Γιουγκοσλαβίας. Και οι δύο ήταν κομμουνιστές, αλλά οι του Τίτο ήταν πραγματικοί πατριώτες και σκέπτονταν μόνο τη Γιουγκοσλαβία. Ενώ οι κομμουνιστές του Βελουχιώτη δούλευαν μόνο για τη Σοβιετική Ενωση και αδιαφορούσαν για την καταστροφή της Ελλάδας.
Οσον αφορά τον Γοργοπόταμο, με τον οποίο μας ζαλίζουν οι κομμουνιστές και πας αριστερός ότι ήταν δικό τους επίτευγμα, πρόκειται για έναν μύθο από αυτούς που επιτυχώς, δυστυχώς, διακινεί η κομμουνιστική προπαγάνδα. Ο δε βασικός μύθος είναι ότι ο Αρης Βελουχιώτης ήταν αυτός που σχεδίασε και διηύθυνε την επιχείρηση της ανατίναξης της γέφυρας. Ομως η σχεδίαση και η διεύθυνση της επιχείρησης ήταν του Μάγερς και της ομάδας του, που αποτελείτο από τον Τομ Μπαρνς, τον Αρθουρ Εντμοντς και τον Ντένις Χάμσον, που ήταν ο διερμηνέας.
Οι αντάρτικες ομάδες είχαν αναλάβει να επιτεθούν στους Ιταλούς φρουρούς στα δύο άκρα της γέφυρας. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια που, ως συνήθως, παραποιούν οι κομμουνιστές κατά το πώς τους βολεύει ή τους συμφέρει…
Το καλύτερο το κράτησα για το τέλος. Για τον συνεπή όσο και ρετρό κομμουνιστή Κουτσούμπα, «η ανάπτυξη του ΕΛΑΣ είναι ένα ισχυρό παράδειγμα για τις συνθήκες μέσα στις οποίες αφυπνίζονται μαζικά λαϊκές συνειδήσεις». Ευτυχώς που δεν υπάρχουν σήμερα οι συνθήκες, που είναι συνήθως για τους κομμουνιστές, αυτές που οδηγούν σε αιματοκυλίσματα. Να μας λείπει δε η αφύπνιση της λαϊκής συνείδησης έτσι όπως την εννοεί ο σύντροφος. Γιατί συνήθως οδηγεί στην εξίσωση προς τα κάτω και στον ευνουχισμό της ατομικής ελευθερίας. Το είδαμε στη Σοβιετία και το βίωσε ο λαός της.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
