Στην Αριστερά, – το ΚΚΕ το αφήνουμε απ’ εξω- έτσι όπως ως έννοια διαμορφώθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ και προσελκύει συγκεκριμένες πληθυσμιακές ομάδες, θεωρούν ακόμη, μάλλον αταβιστικά, ότι βρίσκονται σε κατάσταση ημιπαρανομίας. Γι’ αυτό και δεν μπορούν οι ομάδες αυτές του συγκεκριμένου αριστερού χώρου να προσαρμοστούν και να αφομοιώσουν διαδικασίες δημοκρατικές. Έτσι, ο ακτιβισμός τους δεν μπορεί να είναι άλλος παρά με τα στοιχεία …ανταρτοπόλεμου, καθώς φαίνεται να υπερισχύουν στην σκέψη τους οι πρακτικές που θα ακολουθούσε και ο …Άρης Βελουχιώτης.
του Όθωνα Καραγιάννη
Με το πνεύμα αυτό βλέπουμε καταδρομικές επιχειρήσεις περιθωριακών στοιχείων νεαράς κυρίως ηλικίας -έστω ημιπιτσιρικάδες- αλλά και πρακτικές που ενώ αυτοί που τις ασκούν προσπαθούν να τις περιβάλλουν με μανδύα πολιτικής αντίστασης, εν τούτοις δεν είναι τίποτε άλλο παρά παράνομες ενέργειες που υπάγονται στα άρθρα του Ποινικού Κώδικα.
Τα τελευταία περιστατικά του αριστερού ακτιβισμού, περιθωριακών βεβαίως στοιχείων, είχαν ως «θύματα» το κτίριο του Ιδρύματος Κώστα Μητσοτάκη, τα γραφεία στην Κρήτη της ΝΔ καθώς και το σπίτι των Μητσοτάκηδων στα Χανιά. Επιθέσεις είτε με μπογιές είτε με γκαζάκια που δεν εξερράγησαν. Είναι η γνωστή τακτική του εκφοβισμού μη τυχόν και, ουσιαστικώς, το κρατος δικαίου υποχωρήσει προκειμένου να επιτευχθεί ο σκοπός των αντιδρώντων. Οι οποίοι, επειδή αποτελούν θλιβερή όσο και απειροελάχιστη μειοψηφία που κανείς δεν τους λαμβάνει υπόψιν, προσπαθούν με την βία μη τυχόν επιτύχουν αυτό που δεν μπορούν να επιτύχουν με πολιτικά μέσα.
Όμως πίσω από αυτές τις θλιβερές μειοψηφίες υπάρχει κόμμα που τις ανέχεται -κατά επιεική έκφραση. Δεν τις αποδοκιμαζει αλλά απλώς προσπαθεί πονηρά να παραπλανήσει τον λαό -πρώτη φορά άλλωστε θα είναι;- ότι δήθεν αυτές οι παράνομες ενέργειες είναι αντανάκλαση μιας ευρύτερης κοινωνικής αντίδρασης απέναντι στην νόμιμη, κατά τα άλλα, κυβέρνηση!
Το συμπέρασμα είναι ότι η δήθεν προοδευτική αριστερά και οι μειοψηφικές παραφυάδες της στην κοινωνία ακυρώνουν την υποτιθέμενη προοδευτικότητά της, με μεθόδους που παραπέμπουν σε πολλές δεκαετίες πίσω ως πολιτικό ακτιβισμό, όταν τα τραίνα έκαιγαν ακόμη κάρβουνο…
