Γράφει ο Νίκος Χιδίρογλου
«Η καραμέλα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δήθεν μπαμπούλας που θα καταστρέψει τη χώρα, έλιωσε», μας είπε ο Δημήτρης Παπαδημούλης. Ελιωσε όμως, όντως, η καραμέλα, όπως αποκαλεί την εντύπωση που έχει αποκομίσει για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών; Φαίνεται πως όχι, ό,τι κι αν ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑίος ευρωβουλευτής. Κι επειδή εκείνος άνοιξε την κουβέντα, είναι ώρα να θυμηθούμε και πάλι τι έγινε την αλήστου μνήμης περίοδο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.
Η δήθεν περήφανη διαπραγμάτευση άφησε πίσω της ερείπια. Κλειστές τράπεζες, ουρές στα ΑΤΜ για το 60άρι, το τυχοδιωκτικό δημοψήφισμα που δίχασε τη χώρα και το αποτέλεσμα του οποίου παρακάμφθηκε εντός ωρών, νέο σκληρότατο μνημόνιο, τρίτη ανακεφαλαιοποίηση και αφελληνισμός ελληνικών τραπεζών, δημιουργία Υπερταμείου και δημοσιονομική δέσμευση της χώρας μας μέχρι το 2060, υπερφορολόγηση μεσαίας τάξης, ανηλεές κυνήγι της κυβέρνησης των αριστεριστών εναντίον των ελευθέρων επαγγελματιών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, παρασκηνιακή «προετοιμασία» της εθνικά επιζήμιας συμφωνίας των Πρεσπών και εξαιρετικά βίαιη και συνάμα παρακρατική αντιμετώπιση των αντιδράσεων των Ελλήνων (βλ. προληπτικές προσαγωγές και αιματηρά επεισόδια στο Πισοδέρι), περιβαλλοντικές καταστροφές (μεγάλη πετρελαιοκηλίδα στον Σαρωνικό), πολύνεκρες καταστροφές στη Μάνδρα και στο Μάτι, κατάρρευση των αστικών συγκοινωνιών, απόπειρα χειραγώγησης της Δικαιοσύνης για τη σπίλωση και την πολιτική εξόντωση αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ, άδειες σε αιμοσταγή τρομοκράτη, ασύδοτη δράση Ρουβίκωνα, γενικότερη κατάρρευση της δημόσιας τάξης και πολλά άλλα.
Ολα τα παραπάνω δημιούργησαν ένα στιβαρό αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, τη συγκρότηση του οποίου στις τάξεις των πολιτών παραδέχθηκε και η ίδια η ηγεσία των αριστεριστών, αναφερόμενη σε αυτό.
Αναλογίστηκε όμως ποτέ η Κουμουνδούρου γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δεν θέλει ούτε να ακούει για ΣΥΡΙΖΑ; Αναλογίστηκε γιατί οι ομογενείς αντιμετωπίζουν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως κόκκινο πανί; Προφανώς όχι…
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως μαρξιστικό κόμμα, δεν λειτουργεί όπως τα αστικά κόμματα, τους κατά τους αριστεριστές «μπουρζουάδες», και δεν τον ενδιαφέρει τι λένε οι Ελληνες. Εξ ου και τα διαχρονικά «ταξικά πρόσημα» στην πολιτική του, αλλά και η απροθυμία του σήμερα να διευρυνθεί προσεγγίζοντας τη μεσαία τάξη. Τώρα, το ποιος θεωρείται ή όχι μπαμπούλας και αν η καραμέλα έλιωσε ή όχι, αυτό μένει να το δούμε στις επόμενες εκλογές.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
