Το αποτέλεσμα των εκλογών της 25ης Ιουνίου θα αποτελέσει το πρώτο βήμα για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και τη σταδιακή απεξάρτηση από ιδεολογικές εμμονές και πολιτικά στερεότυπα που ταλάνισαν επί σειρά δεκαετιών την πολιτική σκέψη. Η διαφαινόμενη νίκη των φιλελεύθερων ιδεών, που κατά κύριο λόγο εκφράζει η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, αποτελεί μια ιστορική πρόκληση δεδομένης της ευρύτατης αποδοχής εκ μέρους του εκλογικού σώματος της πολιτικής που άσκησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη και απέφερε αποτελέσματα. Με βάση το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαΐου και του χρόνου που μεσολάβησε μέχρι τη δεύτερη κάλπη, παρατηρείται μια σημαντική μετατόπιση των ψηφοφόρων προς τα δεξιά του πολιτικού φάσματος η οποία λαμβάνει χαρακτηριστικά ιστορικής ήττας της Αριστεράς.
Υπό μία έννοια το γεγονός ότι οι ψηφοφόροι κατά το ήμισυ συντάσσονται με το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα της ΝΔ προσομοιάζει με τη δικαίωση μιας ιδεολογίας που αποτελεί τον βασικό πυρήνα των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών και το κέντρο όλων των κοινοβουλευτικών δημοκρατιών. Όλα τα επιτεύγματα στη δημοκρατία τα οποία θεωρούνται δεδομένα έχουν προέλευση τον φιλελευθερισμό. Από την οικονομία της αγοράς, την ελευθερία της έκφρασης και την προώθηση της ατομικότητας και της προόδου, όλα θεωρούνται βασικά χαρακτηριστικά των σημερινών προηγμένων κοινωνιών και όλα αποτελούν βασικές αρχές του φιλελευθερισμού. Προφανώς ούτε οι κοινωνίες ούτε τα κόμματα ερμηνεύουν με τον ίδιο τρόπο τον φιλελευθερισμό. Διαφορετικές ιστορίες, πολιτισμοί και συνθήκες έχουν αναπόφευκτα οδηγήσει διαφορετικές χώρες να αναπτύξουν την κατανόηση του φιλελευθερισμού και, συνεπώς, του σύγχρονου πολιτικού κέντρου με διαφορετικούς τρόπους. Άλλο να είσαι κεντρώος φιλελεύθερος στην Αμερική, άλλο στη Λατινική Αμερική και άλλο στην Ευρώπη.
Σε κάθε περίπτωση, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, στην Ελλάδα γίνεται αντιληπτό αυτό που διεθνώς είναι πλέον ευρέως διαδεδομένο: ο ρόλος του φιλελεύθερου πραγματισμού σ’ ένα σύγχρονο κράτος. Κι αυτό πιστώνεται στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος κατάφερε με σκληρή δουλειά και προσπάθεια να «αποχαρακτηρίσει» τον φιλελευθερισμό από τις ερμηνείες που του είχε αποδώσει η Αριστερά αναδεικνύοντας στην πράξη τα κοινωνικά του χαρακτηριστικά και τον λαϊκό χαρακτήρα του. Αν σκεφτεί κανείς πόσες γενιές γαλουχήθηκαν με «ιδρυματικές» αντιλήψεις και νοοτροπίες που θεωρούσαν κάθε τι αριστερό και δίκαιο, κάθε τι άδικο και δεξιό, αυτό που έφερε ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνιστά επανάσταση! Και μόνο το γεγονός ότι στην πράξη (και πάλι) απέδειξε ότι η Αριστερά προσδιορίζεται από τη θεμελιώδη διαφωνία της με τον φιλελευθερισμό, στερούμενη επί της ουσίας προτάσεων επί του πραγματικού, δείχνει γιατί αυτό που ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια και αναμένεται να κορυφωθεί στις 25 Ιουνίου ανατρέπει το μέχρι πρότινος «δικαίωμα» που είχε η Αριστερά να ορίζει τι είναι προοδευτικό και τι δεν είναι, τι είναι δημοκρατικό και, τέλος, τι είναι κοινωνικά δίκαιο και ποιοι έχουν το προνόμιο να το επικαλούνται.
Για όλα αυτά θα δείξει η επόμενη ημέρα και εφόσον η κυβέρνηση που θα προκύψει συγκρουστεί με το βαθύ κράτος: εάν η κυριαρχία των φιλελεύθερων ιδεών περιοριστεί μόνο στο αποτέλεσμα που θα βγάλουν οι κάλπες, ή θα αποτελέσει κυρίαρχη αντίληψη σ’ ένα σύγχρονο κράτος στο οποίο, εκτός των αριθμών, θα ευημερούν και οι πολίτες.
