Οι συνθήκες αναγκαστικής καραντίνας για τον ελληνικό λαό λόγω της πανδημίας του κορονοϊού και η σχεδόν αποκλειστική ενασχόληση των περισσοτέρων, ειδικά των ΜΜΕ, με τις εξελίξεις σε αυτό το μέτωπο, δεν πρέπει να μας κάνουν να παραγνωρίζουμε άλλα γεγονότα, που δεν βρίσκονται στο φως της πρώτης επικαιρότητας αλλά καθορίζουν ή θα καθορίσουν αύριο το ίδιο το μέλλον του ελληνικού λαού.
του Δημήτρη Κουτσούμπα*
Οι συνθήκες αναγκαστικής καραντίνας δεν μας οδηγούν σε πολιτική καραντίνα. Η σκέψη, η κρίση πρέπει να δουλεύουν εντατικά. Είναι αφορμή και για μικρούς πολιτικούς απολογισμούς των χρόνων που πέρασαν. Είναι και ευκαιρία για καλύτερο σχεδιασμό της παρέμβασής μας αύριο, αξιοποιώντας τη θετική και αρνητική πείρα αυτού του απολογισμού.
Είναι ώρα ο ελληνικός λαός, πρώτα απ’ όλα οι πρωτοπόρες, οι πιο ριζοσπαστικές και απελευθερωμένες δυνάμεις του, να σκεφτούν βαθιά για τις θέσεις, τις προβλέψεις, τις προτάσεις που πρόβαλαν τα πολιτικά κόμματα, τι δικαιώθηκε απ’ αυτά μέσα στη ζωή, όχι για μια στείρα αυτοϊκανοποίηση δικαίωσης, αλλά μόνο ως πολύτιμα και χρήσιμα συμπεράσματα για σήμερα και για αύριο.
Σήμερα θα ήθελα να πάρω ως παράδειγμα σκέψης και προβληματισμού ένα θέμα που – λόγω των συνθηκών – μάλλον πέρασε στα ψιλά… Αναφέρομαι στην οριστική απόφαση την προηγούμενη βδομάδα για ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ. Γεγονός που έδωσε την ευκαιρία στον κ. Τσίπρα την Πέμπτη, από το βήμα της Βουλής, να εκφράσει δημόσια τα συγχαρητήριά του προς τον κ. Μητσοτάκη, του οποίου η κυβέρνηση με τη σειρά της απέστειλε συγχαρητήρια στην κυβέρνηση της Βόρειας Μακεδονίας για την ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Και οι δύο δεν παρέλειψαν να εξάρουν τον καθοριστικό ρόλο της Ελλάδας σε αυτό…
Πράγματι! Η πρόσφατη και τυπική οριστικοποίηση πλέον της ένταξης της γειτονικής μας χώρας, της Βόρειας Μακεδονίας, στον ιμπεριαλιστικό πολεμοκάπηλο οργανισμό του ΝΑΤΟ ήταν μια φυσική κατάληξη, στην οποία οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια η πολιτική όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων, με εξέχοντα ρόλο εδώ, ειδικά της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με την ανοχή, στήριξη και επιβράβευση της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης και σημερινής πλέον κυβέρνησης της ΝΔ.
Είναι αδιαμφισβήτητο πλέον γεγονός ότι η συμφωνία ανάμεσα στις κυβερνήσεις της Ελλάδας και της τότε FYROM επιτεύχθηκε με την απροκάλυπτη παρέμβαση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Είχε και έχει τη σφραγίδα τους και υπογράφηκε με βάση τις προθεσμίες και τα χρονοδιαγράμματα που καθόρισαν αυτοί οι οργανισμοί, για να προχωρήσει η ευρωατλαντική ολοκλήρωση στα Δυτικά Βαλκάνια.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είχε εξελιχθεί στον καλύτερο σημαιοφόρο των σχεδιασμών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή, για χάρη τμημάτων του ελληνικού κεφαλαίου που διεκδικούσαν και διεκδικούν μεγαλύτερα μερίδια και κέρδη, από τη ληστεία και την εκμετάλλευση των λαών.
Άλλωστε, αυτή είναι η άλλη όψη της αντιλαϊκής πολιτικής στο εσωτερικό, που τσάκιζε και τσακίζει το εισόδημα και τα δικαιώματα του λαού.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για 4 και πλέον χρόνια βαυκαλιζόταν με τον ηγετικό ρόλο που θα αναλάμβανε, με ανάθεση από τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, στα Βαλκάνια.
Γι’ αυτόν το λόγο, άλλωστε, η όλη διαδικασία επικεντρώθηκε στη βάφτιση, για το όνομα της γειτονικής χώρας, ενώ μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα, όπως η αντιμετώπιση του αλυτρωτισμού, με τις απαραίτητες αλλαγές στο Σύνταγμα, παραπέμφθηκαν στο αβέβαιο μέλλον και προφανώς στον εκάστοτε πολιτικό συσχετισμό δυνάμεων στη γειτονική χώρα και ευρύτερα.
Το ΚΚΕ είχε επισημάνει και συνεχίζει να ισχυρίζεται ότι είναι μια συμφωνία που δεν μπορεί να εξασφαλίσει λύση και προς όφελος του ελληνικού λαού, του λαού της γειτονικής χώρας και όλων των λαών της περιοχής.
Οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί – και χτες του ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα της ΝΔ – ότι δήθεν αυτή η συμφωνία θα διασφαλίσει την ειρήνη, τη συνεργασία και τη σταθερότητα στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή, είναι πέρα για πέρα ψευδείς, παραπλανητικοί και ανιστόρητοι.
Η συμφωνία αυτή ήταν ουσιαστικά μόνο μια συστατική επιστολή του κ. Τσίπρα προς τον Ζάεφ για να την χρησιμοποιήσει ο ίδιος τόσο στο εσωτερικό της χώρας του, όσο και στις Συνόδους της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, για να πάρει τότε την πρόσκληση για ένταξη στις λυκοσυμμαχίες αυτές. Και όντως την πήρε αυτήν τη συστατική επιστολή.
Ο κ. Τσίπρας συνέβαλε και με αυτόν τον τρόπο στον ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό, να δοθεί το «πράσινο φως» για την ένταση της αποσταθεροποίησης, της ανασφάλειας και των συγκρούσεων στην περιοχή των Βαλκανίων. Γεγονός που φαίνεται ήδη και θα φανεί και πιο έντονα και καθαρά στο μέλλον.
Γιατί, είναι εγκληματικό να παραγνωρίζεται και να αποσιωπάται συνειδητά ότι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι παράγοντες ανασφάλειας και αλλαγής συνόρων, υποδαύλισης των εθνικισμών και των αλυτρωτισμών.
Ιδιαίτερα οι λαοί των Βαλκανίων έχουν γνωρίσει στο πετσί τους την πολιτική των ιμπεριαλιστών.
Δεν μπορούμε να αποσιωπούμε ότι η πορεία της Ελλάδας, της Τουρκίας, της Αλβανίας, του Μαυροβουνίου, της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στο ΝΑΤΟ και η επέκταση των σχεδιασμών της ΕΕ συνυπάρχουν με αμφισβήτηση συνόρων, παραβιάσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων, ανακίνηση ακόμα και ανύπαρκτων μειονοτικών ζητημάτων σε βάρος των λαών της περιοχής.
Δεν επιτρέπεται να αποσιωπούμε επίσης ότι η ευρύτερη περιοχή βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα των ανταγωνισμών, γι’ αυτό και δυναμώνουν οι επεμβάσεις, η μετακίνηση ισχυρών στρατιωτικών δυνάμεων, η εγκατάσταση νέων στρατιωτικών πολεμικών βάσεων κ.ά.
Η ένταξη των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ είναι μέρος αυτών των συνολικών σχεδιασμών, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού με άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, όπως η Ρωσία και η Κίνα.
Στα Βαλκάνια ανταγωνίζονται μεταξύ τους οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για το ποιος θα πουλήσει τα εξοπλιστικά του προγράμματα, ποιος θα εξασφαλίσει στρατιωτικά στηρίγματα με αντίστοιχες βάσεις και αναπτυγμένη στρατιωτική συνεργασία, ποιος θα κάνει τις μεγάλες μπίζνες στην περιοχή.
Γι’ αυτό οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ενισχύουν τις βάσεις τους στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία, στη Βόρεια Μακεδονία, στην Αλβανία, στο Κόσοβο και στην Ελλάδα φυσικά.
Ήταν φανερό εξαρχής ότι στα σχέδιά τους ιεραρχούν, δίνουν προτεραιότητα στην ένταξη των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στην ιμπεριαλιστική συμμαχία του ΝΑΤΟ.
Γι’ αυτό επιμείναμε σταθερά όλο αυτό το διάστημα ότι εγγύηση για πραγματική λύση είναι να μην ενταχθεί η Βόρεια Μακεδονία στο ΝΑΤΟ. Γιατί η ένταξη στο ΝΑΤΟ είναι μόνο παράγοντας ανασφάλειας, παραπέρα αποσταθεροποίησης, πολεμικών εμπλοκών και προβλημάτων.
Υπενθυμίζουμε ότι το ΚΚΕ, από το 1992, όταν τέθηκε το ζήτημα της ονομασίας του γειτονικού κράτους, μετά τη διάλυση και το διαμελισμό της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, τοποθετήθηκε στο ζήτημα αυτό από θέσεις αρχών, με στόχο την προώθηση της φιλίας και αλληλεγγύης των λαών ενάντια στα σχέδια των ιμπεριαλιστών και την αλλαγή συνόρων στην περιοχή.
Στήριξε τις θέσεις του πάνω στο αδιαμφισβήτητο γεγονός πως η Μακεδονία είναι ένας ευρύς γεωγραφικός χώρος και μετά τη λήξη του Β’ Βαλκανικού Πολέμου και την υπογραφή της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, το 1913, η Ελλάδα πήρε 51,57%, η Σερβία 38,32% και η Βουλγαρία 10,11%.
Είναι μια μεγάλη γεωγραφική περιφέρεια, που δεν ανήκει αποκλειστικά στην Ελλάδα, αλλά έχει μοιραστεί μεταξύ βαλκανικών χωρών.
Σε αυτήν την ευρύτερη γεωγραφική περιφέρεια της Μακεδονίας μιλούσαν ελληνικά, αλβανικά, σλαβική διάλεκτο, εβραϊκά, αρμένικα, τουρκικά κ.ά., και κανένα στοιχείο δεν μπορεί να τεκμηριώσει πως μέσα σε αυτό το μωσαϊκό υπήρξε ή υπάρχει ξεχωριστή διαμορφωμένη ενιαία «μακεδονική» γλώσσα.
Το κυρίαρχο έθνος που υπάρχει στη σημερινή Βόρεια Μακεδονία συγκροτήθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στη βάση αυτών των όρων, με την οντότητα που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της Γιουγκοσλαβίας, ενώ υπάρχουν πολλές αποδείξεις πως μέχρι μια περίοδο ως προσδιορισμός χρησιμοποιούνταν η σλαβική καταγωγή.
Με το «πράσινο φως» που έδωσαν ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα για ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ανέλαβαν πολύ σοβαρές ευθύνες. Είναι και θα είναι υπόλογοι απέναντι στο παρόν και το μέλλον της εργατικής τάξης της Ελλάδας, του ελληνικού λαού και του αγώνα για αποδέσμευση από αυτές τις λυκοσυμμαχίες, για να ζήσει ειρηνικά, με φιλία και συνεργασία με τους γειτονικούς λαούς, με ευημερία και ανάπτυξη προς όφελος των λαών.
Το σπέρμα του αλυτρωτισμού παραμένει σε αυτήν τη συμφωνία, αλλά όχι στο όνομα, στο οποίο λαθεμένα και σκόπιμα επικέντρωσαν όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις. Το όνομα μπορεί να έχει γεωγραφικό προσδιορισμό erga omnes, όμως αυτό ανατράπηκε σε μεγάλο βαθμό, με την αποδοχή και κατοχύρωση των εννοιών της εθνικότητας του «μακεδόνα» πολίτη και της «μακεδονικής» γλώσσας. Του λόγου το αληθές αποδεικνύει η ίδια η στάση των πολιτικών δυνάμεων και της κυβέρνησης της γειτονικής χώρας, οι οποίοι έδωσαν αυτούς τους μήνες που βρίσκεται εν ισχύ η συμφωνία, κάμποσα δείγματα γραφής, αξιοποίησης αυτών των αλυτρωτικών θέσεων και εμμονών…
Ολα αυτά όμως έγιναν, γιατί ο συμβιβασμός, όπως έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έγινε απλά για να διευκολυνθεί μόνο εκείνη την περίοδο ο Ζάεφ με την αντιπολίτευσή του, αλλά και για να αφεθεί το ζήτημα ανοικτό και για αύριο, αφού έχει πρώτα κατοχυρώσει την ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, οργανισμοί οι οποίοι, όπως όλοι από τη μεγάλη πλέον πείρα μας γνωρίζουμε, όταν προκύπτει κάποιο πρόβλημα διμερές, μη τήρησης της συμφωνίας, «νίπτουν τάς χείρας των» ως Πόντιοι Πιλάτοι.
Χρόνια, αυτό δεν κάνουν και με την Τουρκία και τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της και τη μη τήρηση συμφωνηθέντων εκ μέρους της;
Όπως όλοι γνωρίζουμε, οι πολιτικοί και άλλοι συσχετισμοί αλλάζουν.
Και εδώ και στη Βόρεια Μακεδονία και σε όλα τα Βαλκάνια και σε όλο τον κόσμο. Δεν μένουν αναλλοίωτοι. Και δυστυχώς πολλές φορές αλλάζουν προς το χειρότερο για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και των λαών της περιοχής και όχι προς το καλύτερο, όπως είναι το επιθυμητό.
Το ΚΚΕ δεν έδωσε καμία συστατική επιστολή και «πράσινο φως» στα σκοτεινά και επικίνδυνα σχέδια των ιμπεριαλιστών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στους γνωστούς δηλαδή και μη εξαιρετέους μακελάρηδες των λαών. Το έργο αυτό είναι ολόκληρο έργο των άλλων κομμάτων.
Οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί αξιοποίησαν την προθυμία των κυβερνητικών αστικών κομμάτων, τα γνωστά «yesmen» τους, για εξυπηρέτηση μόνο και μόνο των δικών τους επιδιώξεων και στόχων.
Ιδιαίτερα, όταν είδαν τότε τον Τσίπρα και τον Καμμένο να ενθουσιάζονται με τον χαρακτηρισμό που τους έδωσε ο Αμερικανός πρέσβης, ως «γεωστρατηγικούς μεντεσέδες» των Βαλκανίων! Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου – αν και το αντιλαμβάνονται πλήρως – το τι πόνος και δυστυχία κρύβονται διαχρονικά για τους λαούς των Βαλκανίων πίσω από αυτές τις λέξεις…
Το πιο εξοργιστικό που ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να ξεχνά, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ορκιζόταν, πριν την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών, ότι δεν έχει με τίποτα να κάνει η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, ως όρος βασικός, ως προϋπόθεση για τη συμφωνία για το όνομα. Διαβεβαίωναν σε όλους τους τόνους ότι η πρόσκληση για ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ θα είναι άσχετα και ανεξάρτητα από τη συμφωνία και μόνο επιλογή της γειτονικής χώρας!!!
Και τελικά μοιράστηκε στο ελληνικό Κοινοβούλιο μια συμφωνία που στο Δεύτερο μόλις Άρθρο της όριζε ρητά ότι μόλις υπογραφεί, υποχρεούται η ελληνική κυβέρνηση αμέσως να στείλει επιστολή στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ για να βάλουν «μέσα» τη γειτονική χώρα!
Και μετά από αυτό, μάλιστα, άρχισαν να παριστάνουν, όπως όλοι πολύ καλά θυμόμαστε, και τους θιγμένους για την κριτική που τους ασκούσαμε… Γιατί, απλά τους λέγαμε ότι τη συμφωνία αυτή την έκαναν μόνο και μόνο για να μπουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, να πάρουν την πολυπόθητη πρόσκληση τον Ιούνη και Ιούλη του 2018!
Η αλήθεια όμως είναι ότι για όλα αυτά δυστυχώς «άκρα του τάφου σιωπή» και από τον ΣΥΡΙΖΑ και από την τότε αξιωματική αντιπολίτευση, τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα, συνεπικουρούμενοι όλοι τους και από την ελεγχόμενη από το αστικό κράτος και τις διάφορες πρεσβείες αστική δημοσιογραφία στη χώρα μας.
Όλα αυτά δικαιώνουν πανηγυρικά μόνο τη στάση αρχών, τη σταθερή και ειλικρινή θέση του ΚΚΕ, από τη σκοπιά της υπεράσπισης των συμφερόντων της εργατικής τάξης, της ειρήνης και φιλίας των λαών. Δεν σταματήσαμε ούτε λεπτό να προβάλλουμε τη μόνη ρεαλιστική και φιλολαϊκή θέση που συνοπτικά, για την όποια συμφωνία, έλεγε:
Μακριά από ΝΑΤΟ, από ΕΕ και το «διαίρει και βασίλευε των ιμπεριαλιστών». Σύνθετη ονομασία, με αυστηρό γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων, εξάλειψη όλων των αλυτρωτισμών από το Σύνταγμα της γειτονικής χώρας κ.λπ.
Θέση που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις θέσεις και το στρατηγικό πρόγραμμα των άλλων αστικών κομμάτων, που είναι – παρά τις επιμέρους διαφορές για το θεαθήναι – ένα και το αυτό: ΝΑΤΟ και «ξερό ψωμί». ΕΕ και «ξερό ψωμί». Διαχείριση του καπιταλισμού σε όφελος της κερδοφορίας του κεφαλαίου, της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων, αναδιαρθρώσεις και μεταρρυθμίσεις που εντείνουν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Δεν ξεχνάμε. Γι’ αυτό και τις μέρες του κορονοϊού, σκεφτόμαστε, αναλογιζόμαστε, αξιοποιούμε το χρόνο για να βγάλουμε συμπεράσματα.
Για όλα τα ζητήματα. Για όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Για την ανάγκη αλλαγής του πολιτικού συσχετισμού.
Για να προετοιμάσουμε το έδαφος, πατώντας στην πολύτιμη πείρα του παρελθόντος, για την πιο αποτελεσματική οργάνωση της ταξικής πάλης, μέχρι την οριστική ανατροπή όλων των αντιλαϊκών οικονομικών, πολιτικών και των ιμπεριαλιστικών συμφωνιών που θέλουν να μας γονατίσουν με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών.
- Το άρθρο του γραμματέα του ΚΚΕ δημοσιεύεται στον Ριζοσπάστη
