Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 είχε κάνει σουξέ ένα αστείο αλλά ακατάληπτο τραγουδάκι.
Το ρεφρέν είχε περίπου ως εξής:
«Τούμπου τούμπου ζα, τούμπου μάγοι
Θα μας ψήσουν οι ανθρωποφάγοι
Τούμπου τούμπου ζα, τούμπου ζίτσου
Στο καζάνι κι η μαμά του Κίτσου”.
Του Ι.Κ Πρετεντέρη
“ΤΟ ΘΥΜΗΘΗΚΑ μερικές δεκαετίες αργότερα λόγω της έντασης της περιόδου αλλά κι επειδή αναρωτήθηκα μήπως κρύβει μια μια ιδιόρρυθμη προειδοποίηση. Πως αν μας την πέσουν οι ανθρωποφάγοι, θα καταλήξουμε όλοι τελικά στο ίδιο καζάνι.
ΤΟ ΖΟΥΜΕ σχεδόν καθημερινά αφότου με την κρίση η Ελλάδα πέρασε σε ένα ανθρωποφαγικό καθεστώς. Ισως και με τη βοήθεια των social media, τα οποία φιλοξενούν αγόγγυστα κάθε ατομική διαταραχή σε συνθήκες μεταμφίεσης ή ανωνυμίας, η επικαιρότητα βιώνεται σαν μια μόνιμη διαδοχή επιθέσεων, καταγγελιών και ξεκατινιάσματος” σημειώνει στο άρθρο του στα “Νέα” ο Γιάννης Πρετεντέρης.
Ολόκληρο το άρθρο του Γ. Πρετεντέρη
