Υπάρχει μία εκδοχή που διατυπώνεται από κάποιους κύκλους σχετικά με τις κατασχέσεις των περιουσιών των Ρώσων ολιγαρχών. Και το επιχείρημα –άκρως φιλελεύθερης κατά τα άλλα λογικής και υπέρ της ελεύθερης αγοράς- είναι ότι δεν είναι δυνατόν να κατάσχονται οι περιουσίες επιχειρηματιών λόγω της εθνικότητάς τους. Θεωρούν ότι πρόκειται περί εκδήλωσης δυτικού φασισμού που δεν έχει καμμία σχέση με τις διαθέσεις που πρέπει κανείς αν δείχνει απέναντι στον Πούτιν ως εισβολέα.
του Όθωνα Καραγιάννη
Η προσέγγιση αυτή είναι απολύτως λάθος για προφανείς λόγους.
Ο πρώτος είναι ότι δεν υφίστανται κυρώσεις λόγω εθνικότητας αλλά επειδή τυγχάνουν φίλοι του Πούτιν. Αυτοί όλοι που πριν την κατάρρευση της Σοβιετίας ήταν είτε μαυραγορίτες είτε κομματικά στελέχη έγιναν «επιχειρηματίες» όταν η δημόσια σοβιετική περιουσία έγινε πλιάτσικο στο πλαίσιο των ευνοουμένων της διάδοχης κατάστασης. Και, στη συνέχεια, με την ταύτισή τους με τον παλαιό κομμουνιστή και καγκεμπίτη Πούτιν είχαν την εύνοιά του ώστε να πολλαπλασιάσουν τις περιουσίες που είχαν φτιάξει λεηλατώντας, όπως προαναφέρθηκε, την δημόσια περιουσία της Ρωσίας. Υπήρξαν «συνεταίροι» του Πούτιν και τον υποστήριξαν για την τερατώδη οικονομική ανέλιξη που τους εξασφάλισε. Είναι ακριβώς το ίδιο ως και αν δεν θα έπρεπε να δεσμεύσουν την περιουσία κάποιου που συνεταιριζόταν με κάποιον ληστή ή απατεώνα, όταν αυτός θα αποκαλυπτόταν. Αν άλλωστε κριτήριο θα ήταν η εθνικότητα, ασφαλώς και όσων Ρώσων είχαν έλθει στην Δύση και είχαν καταθέσεις στις τράπεζες από την εργασία τους θα είχαν δεσμεύσει τα λεφτά τους. Κάτι που δεν έχει συμβεί.
Ένας άλλος προφανής λόγος του μέτρου των κυρώσεων αυτών σε βάρος συγκεκριμένων προσώπων είναι ότι επιχειρείται έτσι να εξαναγκαστούν οι ολιγάρχες αυτοί και φίλοι του Πούτιν να στραφούν εναντίον του, διότι η επαπειλούμενη οικονομική τους
καταστροφή οφείλεται ακριβώς στο γεγονός ότι ο υπαίτιος είναι ο ίδιος ο σημερινός ηγέτης της Ρωσίας και φίλος τους. Άλλωστε σε περιπτώσεις τέτοιων αυταρχικών καθεστώτων η ιστορία έχει δείξει ότι η πτώση τους είναι αποτελεσματική όταν προέρχεται από
το εσωτερικό και όχι από εξωτερικούς παράγοντες που θα έδιναν μάλιστα την εντύπωση περί παρέμβασης στα εσωτερικά ενός κυρίαρχου κράτους.
Με το σκεπτικό αυτό κανένας δημοκρατικός κανόνας δεν διαταράσσεται και καμμιά αρχή της ελεύθερης αγοράς και επιχειρηματικότητας δεν διαταράσσεται.
