Από τη στιγμή που αποκαλύφθηκε η υπό έρευνα εμπλοκή του 54χρονου στελέχους του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην υπόθεση της μαζικής κακοποίησης της 12χρονης κοπέλας από τον Κολωνό, επέστρεψαν ορμητικά όλα τα κύματα λάσπης και χυδαιότητας που είχαν εκτοξεύσει προς τη ΝΔ και τους ψηφοφόρους της ορατοί και αόρατοι κύκλοι της Κουμουνδούρου.
Γράφει ο Κώστας Δημητράκος
Μία λέξη ακούγεται διαρκώς όπου γίνονται πολιτικές συζητήσεις μετά την αποκάλυψη της υπό έρευνα εμπλοκής του 54χρονου στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ στην υπόθεση της μαζικής κακοποίησης της 12χρονης κοπέλας από τον Κολωνό. Είναι η λέξη που είχε βασικό τίτλο η εφημερίδα μας στο χθεσινό της φύλλο: Μπούμερανγκ.
Από την ώρα της αποκάλυψης και μετά στο κοκκινωπό κτήριο της Κουμουνδούρου επέστρεψαν ορμητικά όλα τα κύματα λάσπης και χυδαιότητας που είχαν εκτοξεύσει προς τη ΝΔ και τους ψηφοφόρους της –την πλειοψηφία, δηλαδή, του ελληνικού λαού– ορατοί και αόρατοι κύκλοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μια συλλογική και συντονισμένη επίθεση πολιτικής ανηθικότητας στην προσπάθεια να ταυτίσουν τη ΝΔ με τα κυκλώματα παιδεραστίας καθώς ο φερόμενος ως πρωτεργάτης και συντονιστής Ηλίας Μίχος είχε κομματική ιδιότητα.
Οι βαρύτατες ευθύνες της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ για την κατάπτωση του πολιτικού λόγου και της κυριαρχίας της ανηθικότητας στην πολιτική σκηνή της χώρας ήταν εμφανείς από την αρχή, χωρίς να χρειάζεται η αποκάλυψη περί εμπλοκής στελέχους της στη βρόμικη αυτήν ιστορία του Κολωνού.
Μόνο τυφλωμένοι οπαδοί θα μπορούσαν να ακολουθήσουν αυτήν τη λογική που προσπάθησαν να διασπείρουν στις κανονικές αλλά και τις διαδικτυακές αρένες. Να κάνουν, δηλαδή, ό,τι κάνουν τα στυγνά ολοκληρωτικά καθεστώτα δημιουργώντας στερεότυπα ανορθολογισμού και εύκολου λαϊκισμού με σκοπό τα πολιτικά οφέλη εκμεταλλευόμενοι ένα ανθρώπινο δράμα, η εξήγηση του οποίου δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ποτέ δεν ήταν…
Η σιωπή των λαλίστατων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία επικρατεί από την ημέρα της αποκάλυψης για την εμπλοκή του 54χρονου, είναι και αυτή δείγμα του ανεύθυνου λαϊκισμού με τον οποίον προσπάθησαν να μπολιάσουν το πολιτικό κλίμα όλο το προηγούμενο διάστημα.
Από τις πρώτες κιόλας ημέρες της αποκάλυψης της τραγωδίας ήταν εμφανής η έναρξη της κατάπτωσης του πολιτικού λόγου. Η ίδια η επίσημη ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, λίγες ημέρες μετά την αποκάλυψη και ενώ οι έρευνες ήταν σε πλήρη εξέλιξη υπό αυστηρές εντολές εισαγγελικού λειτουργού, έδινε την επίσημη «γραμμή»: «Αυτήν τη στιγμή προέχει η αλήθεια. Οι Αρχές, αφού καθυστέρησαν στην ανακοίνωση των στοιχείων των δύο συλληφθέντων για τον βιασμό ενός 12χρονου παιδιού, θολώνουν τα νερά για τους 213 υποψήφιους βιαστές του. Το ερώτημα είναι απλό: Ποιους καλύπτουν και δεν δίνουν τα στοιχεία στη δημοσιότητα ώστε να δώσουν τη δυνατότητα της αναγνώρισης στο θύμα και σε άλλα ενδεχόμενα θύματα; Δεν χωράνε άλλες καθυστερήσεις και υπεκφυγές – όπως έγινε στην περίφημη υπόθεση Λιγνάδη. Ας το γνωρίζουν αυτό οι Αρχές, ο αρμόδιος υπουργός και η κυβέρνηση συνολικά». Μόλις είχε αρχίσει το γαϊτανάκι των δημοσιευμάτων περί συγκάλυψης καθώς τα υπόγεια της Κουμουνδούρου μόλις είχε μυριστεί «χρήσιμο αίμα».
Σχεδόν αυτόματα στο Twitter δημιουργήθηκαν τα #hashtags #νδ_παιδεραστές και #νδ_παιδοβιαστές ώστε να δώσουν ταυτότητα και χαρακτήρα στη χυδαιότητα. Παράλληλα, η Ολγα Γεροβασίλη –η οποία έχει διατελέσει και υπουργός Προστασίας του Πολίτη και ως εκ τούτου θα έπρεπε να γνωρίζει τις διαδικασίες γνωστοποίησης των στοιχείων υπόπτων– ανήρτησε, μόλις στις 9 Οκτωβρίου: «Το ονοματάκι του κυρίου #53χρονου συλληφθέντα στα #Σεπόλια;» Μόνο και μόνο το ύφος της ανάρτησης είναι αρκετό για να διαπιστώσει κανείς το υπονοούμενο περί συγκάλυψης των στοιχείων του Μίχου χωρίς καν να έχει υπάρξει εισαγγελική εντολή για τη δημοσιοποίηση όπως προβλέπει η σχετική νομοθεσία.
Τη σκυτάλη δεν θα μπορούσε να μην πάρει ο Χρήστος Σπίρτζης, τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ για θέματα υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, η σχέση του οποίου με τα συγκεκριμένα, όπως δείχνουν οι δημόσιες δηλώσεις του, είναι εξαιρετικά ερασιτεχνικές. Στην ίδια «γραμμή» και αυτός προσέθεσε τα δικά του λιθαράκια στη δημιουργία κλίματος κατά της ΝΔ: «Οποιαδήποτε καθυστέρηση στη δημοσιοποίηση των στοιχείων των συλληφθέντων του Κολωνού και των 213 “πελατών” τους προκειμένου να ταυτοποιηθούν από ενδεχόμενα άλλα θύματα, δεν θα είναι απλά αισχρή και εγκληματική. Θα είναι απόπειρα συγκάλυψης», ανήρτησε στις 10 Οκτωβρίου. Την αμέσως επόμενη ημέρα: «Το λέμε για δεύτερη φορά, την επόμενη θα μιλήσουμε για συγκάλυψη. Προκαλεί αλγεινή εντύπωση το γεγονός ότι οι Αρχές ακόμα δεν έχουν δώσει στη δημοσιότητα τα στοιχεία των δύο συλληφθέντων, όσο και των 213 ατόμων που ήρθαν σε επαφή με τον 53χρονο».
Είναι ο τομεάρχης Προστασίας του Πολίτη του ΣΥΡΙΖΑ, άρα εκφράζει την πιο επίσημη θέση. Και την αμέσως επόμενη ημέρα, στις 12 Οκτωβρίου: «Οι Αρχές ακόμα αρνούνται να δώσουν τα στοιχεία των 213 υποψηφίων βιαστών και δη όσων έχουν ήδη ταυτοποιηθεί, άρα είναι σίγουροι βιαστές. Κάθε καθυστέρηση ισοδυναμεί με συγκάλυψη. Δεν θα επιτρέψουμε στην κυβέρνηση Μητσοτάκη μια ακόμα επανάληψη της υπόθεσης Λιγνάδη». Λίγα 24ωρα μετά επανέλαβε τα ίδια και σε τηλεοπτική εμφάνιση. Μόνο που το έκανε ενώπιον του Αδωνι Γεωργιάδη…
Την επίσημη επικοινωνιακή τακτική της Κουμουνδούρου περί συγκάλυψης ακολούθησε, όπως ήταν φυσικό, και ο εκπρόσωπος του κόμματος, ο Νάσος Ηλιόπουλος. «Να απαντήσει ο Θεοδωρικάκος στις καταγγελίες για συγκάλυψη από το τοπικό αστυνομικό τμήμα», ήταν ο τίτλος σε μερικές από τις συνεντεύξεις που έδωσε. Και αυτός στις 12 Οκτωβρίου.
Λίγες ημέρες αργότερα τη σκυτάλη παίρνει –με τον πιο επίσημο τρόπο– ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας με άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Ηταν το άρθρο που προκάλεσε τόσο τη σκληρή αντίδραση της ΝΔ για την εξόφθαλμα λαϊκίστικη προσέγγισή του στο θέμα της 12χρονης όσο και την απορία για το αν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει τη σημασία του όρου «εμπορία ανθρώπων», την οποία χρησιμοποίησε στο άρθρο: «Η πολιτεία τα τελευταία χρόνια είναι, καθώς φαίνεται, απασχολημένη περισσότερο στην εμπορία ανθρώπων παρά στην προστασία τους. Ανήλικοι εργαζόμενοι σε συνθήκες γαλέρας. Νέοι και νέες με όνειρα που έχουν μαραθεί πριν ανθήσουν. Νοικοκυριά παραδομένα στην απόγνωση της φτώχειας, είναι η ζοφερή μας κανονικότητα. Για όποιον τουλάχιστον δεν θέλει να αποστρέφει το πρόσωπο. […] Στο δράμα του Κολωνού συνυπάρχουν όλα τα στοιχεία αυτής της ζοφερής κατάστασης. Ο κλοιός της ανέχειας και ο δράστης που του έχει απευθείας και με διάφορους τρόπους ανατεθεί η εξουσία στη γειτονιά. Γιατί έχει άκρες στο τοπικό αστυνομικό τμήμα, γιατί είναι τοπικός κομματάρχης, γιατί κρατάει μεγάλο σταυρό ως επίτροπος της ενορίας», έγραφε.
