Μια μικρή συκοφαντία, σωστά βαλμένη, εξαίρετα διατυπωμένη, θα μπορέσει χωρίς μεγάλη προσπάθεια, να σκοτώσει πολλές σημαντικές αλήθειες προτού σχεδόν γεννηθούν, ή θα τους στερήσει την κοινωνική τους αποτελεσματικότητα αν καταφέρουν να ωριμάσουν κάτω από τέτοια παθολογία.
Η κοινή γνώμη δεν θ’ αντιδράσει, κι ούτε που θα προσφέρει καμιά βοήθεια στην αλήθεια. Θα μείνει να «κάθεται» σιωπηλά και να παρακολουθεί μ’ απελπισία, ή ακόμη και με απόλαυση τη σταύρωση αθώων ψυχών. Ο κοινωνικός ηγέτης θα ‘ναι τέλεια τρομοκρατημένος και θα φροντίσει να διατηρεί την κοινωνική ηθική και τάξη.
Ο πρωτοπόρος θα σωπάσει, ή μπορεί να καταντήσει ψυχωτικός, ή να πέσει σε βαθιά απογοήτευση. Κανένας δεν εξυπηρετείται απ’ όλα αυτά έξω από το παθολογικό συναίσθημα, από την ενοχλητική βιοπάθεια.
Είναι στ’ αλήθεια γελοίο κάτι τέτοιο. Όμως, πίσω απ’ αυτο το γελοίο παραμονεύει το πιο τρομερό πρόβλημα της ανθρώπινης ύπαρξης: Πως μπόρεσε όλη αυτή η γελοία ενόχληση να μπει αρχικά μέσα στον κόσμο μας, ανενόχλητη, καταστρέφοντας όλη την ανθρώπινη οργάνωση και την ειρήνη που δημιούργησαν αιώνες ολόκληροι;
Δια χειρός Βίλχελμ Ράιχ*
*Απόσπασμα από το βιβλίο «ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕ Ο ΧΙΤΛΕΡ;», από τις εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ(2013)
