Η αυτοδικία, ο τραμπουκισμός, η ρουβικωνίωση είναι στην ημερήσια διάταξη και είναι το μέγιστο εμπόδιο για να πάει μια χώρα μπροστά, να περάσει στο αύριο.
Ημουν στη Θήβα, στα διόδια, μπροστά μου πάει ο άλλος να περάσει, ενάμισι, κύριε, του λέει ευγενικά η κυριούλα –μόλις μπήκε δε από το διπλανό χωριό και πάει εδώ πιο πέρα– μπαμ, πάνε οι μπάρες, πάει και το κουβούκλιο, Κάτω το κράτος σας, ληστές! Τσιράκια του μεγαλοκεφάλαιου και των εργολάβωνε, ούρλιαξε ο αγωνιστής. Βία στη βία της Βοιωτίας! Γκάζωσε κι έφυγε με χίλια, σπινιάροντας… φάτε χώμα, ρεεε!
Ε, να ένα ωραίο περιστατικό αγωνιζόμενου αγωνιστή. Ποιος είχε δίκιο, ο αγωνιστής, βέβαια, όλο το δίκιο δικό του, αγώνα κάνει! Πόσα τέτοια ξέρουμε, βλέπουμε και ακούμε κάθε μέρα;
Να, κι άλλο ένα «– Ή Εμάς Ή το Αυτί, πουλημένο κοράκι!» φώναξε ο χουλιγκάνος και τού ’φαγε του διαιτητή το αυτί, γιατί δεν έδωσε ένα πέναλτι.
Οταν σε πνίγει το δίκιο, μπορείς και οφείλεις να βάζεις φωτιά σε κτήρια, να ανοίγεις κεφάλια περαστικών που δεν σου γεμίζουν το μάτι, να σπας μάρμαρα απ’ τα πεζοδρόμια και να κατεβάζεις τζαμαρίες εμπόρων –που ρουφάνε σαν βδέλλες τους πελάτες τους αντί να μοιράζουν δωρεάν το εμπόρευμα στον λαό–, να γράφεις ό,τι σου κατέβει σ’ όλους τους τοίχους, παντού –εκτός απ’ του σπιτιού σου–, να αποκεφαλίζεις αγάλματα και να βανδαλίζεις τα μνημεία του αστικού κράτους (αφού δεν είναι «σοσιαλιστικό» να σε στείλει στα ψυχιατρεία του Νοβοσιμπίρσκ).
Μπορώ και οφείλω να σπάω, να καίω, να ανατινάζω, να ληστεύω ή και να «εκτελώ» όποιον δεν γουστάρω. Δικαίωμά μου δεν είναι; Δημοκρατία δεν έχουμε;
Με αυτά και με άλλα τέτοια έχουν εκπαιδευθεί δυο-τρεις γενιές, από τη μεταπολίτευση ως σήμερα. Η αυτοδικία, ο τραμπουκισμός, η ρουβικωνίωση είναι στην ημερήσια διάταξη και είναι το μέγιστο εμπόδιο για να πάει μια χώρα μπροστά, να περάσει στο αύριο. Υπάρχουν, βέβαια, κι άλλα μεγάλα εμπόδια, εγγενή στην κοινωνία και δη σε μια υπανάπτυκτη και καθυστερημένη, όπως μια που ξέρουμε εδώ παραδίπλα.
Χρειάζονται μεγάλες αλλαγές στη Δικαιοσύνη, την Παιδεία, στους θεσμούς για την εφαρμογή του νόμου. Την ίδια στιγμή, κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι έχουμε κάνει άλματα για να συναντήσουμε το αύριο. Μόνο που το αύριο δεν έχει έρθει ακόμα και αργεί πολύ απ’ ό,τι φαίνεται. Βενσερέμος!
