Μήπως, μετά την εφιαλτική εικόνα σε Τουρκία και Συρία, θα πρέπει να δούμε τις πόλεις και τα σπίτια μας; Μήπως θα έπρεπε να γίνει έλεγχος σε κτήρια, εγκαταστάσεις και κατασκευές σε όλη τη χώρα;
Γράφει ο Γρηγόρης Ψαριανός
Παρακολουθούμε άναυδοι και έντρομοι τις εικόνες της βιβλικής καταστροφής σε Τουρκία και Συρία μετά τους αλλεπάλληλους μεγάλους σεισμούς, με τον νου όχι μόνο στο τι περνάνε οι άνθρωποι εκεί, αλλά και στο τι μπορεί να συμβεί οπουδήποτε και στον καθέναν ανά πάσα στιγμή, δηλαδή και στη χώρα μας, σε μας, χτύπα ξύλο και Θεός φυλάξοι.
Οι καταστροφές είναι ανυπολόγιστες, μια περιοχή τεράστια στη νοτιοανατολική Τουρκία και στη βορειοδυτική Συρία σε έκταση και πληθυσμό περίπου όσο η Ελλάδα έχει ισοπεδωθεί, δεκάδες χιλιάδες κτήρια, άθλιας κατασκευής και στατικότητας, έχουν καταρρεύσει σαν τραπουλόχαρτα, οι υποδομές διαλύθηκαν εντελώς και οι ανθρώπινες απώλειες είναι ανατριχιαστικές, με πάνω από δεκαπέντε χιλιάδες καταμετρημένους νεκρούς έως τώρα, όπου μάλιστα λέγεται πως στην πλειονότητά τους είναι παιδιά.
Ο αριθμός αυτός μπορεί να πολλαπλασιαστεί, να φτάσει πολύ πάνω κι απ’ τις τριάντα χιλιάδες, αφού δεκάδες χιλιάδες ακόμα είναι εγκλωβισμένοι στα παγωμένα ερείπια – παρά τις υπεράνθρωπες και ηρωικές προσπάθειες των σωστικών συνεργείων από δεκάδες χώρες, όπου ανάμεσά τους και ένα ελληνικό, εκεί από την πρώτη στιγμή, ενώ ένα ακόμη αναμένεται να φτάσει.
Η κατάσταση γίνεται εξαιρετικά εφιαλτικότερη αν σκεφτούμε τις καιρικές συνθήκες και την παντελή έλλειψη νερού, τροφίμων, ενέργειας και των διαλυμένων υποδομών, αφού μιλάμε για τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές της Τουρκίας και της Συρίας, όπου μάλιστα ο εμφύλιος συνεχίζεται…
Κάπου διάβασα, θα έχετε δει και ακούσει κι εσείς, τρισάθλιες χαιρέκακες διατυπώσεις από ανθρωποειδείς «συμπατριώτες» μας, στις οποίες καθόλου δεν θέλω να σταθώ και το μόνο που θα ήθελα να πω τώρα είναι πως, όπως και η πλειοψηφία των Ελλήνων, είμαστε περήφανοι για τη στάση που κράτησε η χώρα μας, για την ακαριαία αντίδραση βοήθειας και συμπαράστασης προς τους γείτονες.
Χωρίς αστερίσκους, χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Ας περάσει αυτό το κακό που βρήκε φτωχούς συνανθρώπους μας και οι πολιτικές και οι γεωστρατηγικού τύπου αντιπαλότητες ίσως αμβλυνθούν κάποια στιγμή, όπως όλοι από μέσα μας ευχόμαστε.
Και κάτι ακόμα που μας αφορά: μήπως, μετά την εφιαλτική εικόνα στις δύο χώρες, θα πρέπει να δούμε τις πόλεις και τα σπίτια μας; Μήπως, αντί για νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων, θα έπρεπε να γίνει έλεγχος σε κτήρια, εγκαταστάσεις και κατασκευές σε όλη τη χώρα, από δημόσιες και ιδιωτικές εταιρείες, προτού γίνει κανένα μεγάλο κακό;
