μετρό (το) 1. αυτό που αποκαλύπτει τη μιζέρια των μονίμως και επαγγελματικώς διαμαρτυρόμενων «είναι τόσο χρόνια που τους τρώμε στη μάπα που δεν χρειαζόμασταν μετρό για να καταλάβουμε τη μιζέρια των συντρόφων» 2. αυτό που θέλουν οι πολλοί αλλά το εμποδίζουν οι λίγοι «από την ουσιαστική αξιολόγηση μέχρι την άρση της μονιμότητας το ελληνικό δημόσιο είναι γεμάτο μετρό»
Μίζεροι ακόμα και στα ωραία
Νομίζω πως η εμπειρία από τη χωρίς όριο μιζέρια και τη μίρλα των επαγγελματικώς (ή από ψυχολογική ανάγκη) διαμαρτυρόμενων δεν μας άφησε να εκπλαγούμε που, ακόμη και την ημέρα των εγκαινίων του μετρό της Θεσσαλονίκης, βρέθηκαν μερικές δεκάδες που συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν τραγουδώντας για τα φλισκούνια, τις άγριες μέντες και την Περσεφόνη που θα κοιμηθεί στην αγκαλιά της γης. Φορείς του αριστερίστικου πολιτικού φολκλόρ, για τους οποίους η άρνηση είναι τρόπος ζωής, μαζεύτηκαν για να θρηνήσουν, επειδή τελικά δεν κατάφεραν να εμποδίσουν την ολοκλήρωση ενός έργου που ήταν επιθυμία της συντριπτικής πλειονότητας των συμπολιτών τους. Θα ήταν διασκεδαστικοί, αν δεν ήταν κοινωνικά βλαβεροί, αφού έχουν καταφέρει να ταυτίσουν τη διαμαρτυρία με τη γραφικότητα.
Προδιαγεγραμμένο
Το ότι το μετρό βανδαλίστηκε μια μέρα πριν τα εγκαίνιά του από άλλον έναν κομπλεξικό που πασχίζει να αποκτήσει υπόσταση μουτζουρώνοντας τοίχους (με την ευκαιρία να δώσω και συγχαρητήρια στις υπηρεσίες φύλαξης) είναι η απόδειξη του ότι το μέλλον του έργου θα είναι αντίστοιχο με το παρόν κάθε δημόσιου χώρου: παράδοση σε αντικοινωνικούς ψυχοπροβληματικούς συμπολίτες εξαιτίας της διαχρονικής και διακυβερνητικής άρνησης της πολιτείας να επιβάλλει τον νόμο.
Θετικό και σίγουρα απρόσμενο
Μεγάλη έκπληξη που περίπου το 65% των Ελλήνων είναι υπέρ του διαλόγου και της προσέγγισης με την Τουρκία και μόλις το 29% επιθυμεί διακοπή κάθε επαφής. Ποιος να φανταζόταν ότι οι περισσότεροι συμπολίτες δεν την έχουν δει Κολοκοτρωναίοι και δεν έχουν καμία διάθεση για συγκρούσεις και κοκορομαχίες που ωφελούν μόνο τους εμπόρους πατριωτισμού.
Στοιχειώδες
Η επίμονη απαίτηση για κοστολόγηση των προτάσεων που κάνουν δημόσια τα στελέχη της νέας αξιωματικής αντιπολίτευσης της χώρας δείχνει, αν μη τι άλλο, έλλειψη πολιτικής παιδείας. Αν οι άνθρωποι αυτοί μπορούσαν και προπαντός θα ήθελαν να κοστολογήσουν τις όποιες προτάσεις τους, δεν θα ήταν ΠΑΣΟΚ.
