Ο Γιώργος Φλωρίδης με άρθρο παρέμβαση στην εφημερίδα Τα Νέα Σαββατοκύριακο με τίτλο “Ο «αντιμητσοτακισμός» ως πολιτική συγκολλητική ουσία ευκαιρίας”, τοποθετείται για τις μέχρι τώρα πολιτικές εξελίξεις αναλύοντας το σκεπτικό τόσο του “αγνώστου Χ” για πρωθυπουργό που εξέφρασε ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ Νίκος Ανδρουλάκης, όσο και την προβληματικά τακτική Τσίπρα -πάσης θυσίας απαλλαγή από το Μητσοτάκη- μιας και γνωρίζει ότι δεν μπορεί να κερδίσει τις επερχόμενες εκλογές.
Μεταξύ άλλων ο κύριος φλωρίδης επισημαίνει στο άρθρο του ότι αυτοί που σίγουρα θα είναι χαμένοι στις εκλογές, είναι εκείνοι που η πρότασή τους οδηγεί σε ακυβερνησία, αστάθεια και χάος.
Γράφει ο Γιώργος Φλωρίδης
“Ο «αντιμητσοτακισμός» ως πολιτική συγκολλητική ουσία ευκαιρίας.
Με τις δηλώσεις των κομμάτων, όταν οριστικοποιήθηκε η ημερομηνία των εκλογών και την προηγηθείσα τοποθέτηση του Ν. Ανδρουλάκη ότι δεν πρόκειται να συμβάλει σε κυβέρνηση συνεργασίας, αποσαφηνίστηκε το πολιτικό πλαίσιο της αντιπαράθεσης των βασικών κομμάτων της αντιπολίτευσης, που δεν είναι άλλο από την ομολογημένη πια επιδίωξη, «να φύγει ο Μητσοτάκης». Προσοχή εδώ: όχι να φύγει απαραίτητα η Ν.Δ, αλλά ο Μητσοτάκης!
Έτσι, διαμορφώνεται μια πρώτη συγκολλητική ύλη των βασικών κομμάτων της αντιπολίτευσης, που δεν είναι άλλη από τον «αντιμητσοτακισμό»!
Το περίφημο πια «ούτε…ούτε…» του Ν. Ανδρουλάκη, αποκαλύπτεται ως ένα και μοναδικό «ούτε». Ένα ξεκάθαρο όχι στην μετεκλογική συνεργασία με τον Μητσοτάκη, αν αυτή η συνεργασία απαιτηθεί από τους εκλογικούς συσχετισμούς.
Ενώ και ο Α. Τσίπρας, κατανοώντας ότι δεν μπορεί να διεκδικήσει την πρωτιά στις εκλογές, έχει κάνει εδώ και καιρό σημαία, την με κάθε τρόπο απαλλαγή από τον Μητσοτάκη, μιλώντας για «προοδευτική» κυβέρνηση άνευ, βεβαίως, προοδευτικού περιεχομένου.
Αυτές οι δύο τοποθετήσεις, υποστηρίζονται και από μια συνοδοιπορία πολιτικών ορφανών της δημόσιας σκηνής, ένα τμήμα της ολιγαρχίας που επιδιώκει να πάρει μερίδιο στην άσκηση της πολιτικής εξουσίας και από μια μερίδα της λεγόμενης διανόησης, η οποία δεν μπορεί ν’ αξιολογήσει πολιτικά το μείζον και το έλασσον στην πορεία της χώρας.
Από την άλλη πλευρά, η πολιτική αναμέτρηση οδηγείται, κατ’ αρχάς, στο πεδίο που ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης επέλεξε από καιρό: Το εκλογικό δίλλημα προς τους πολίτες να είναι «Μητσοτάκης ή Τσίπρας;». Όμως αυτό, ειδικά μετά την τραγωδία των Τεμπών, αναζητά σύγχρονο περιεχόμενο.
Κάποιες χρόνιες αδυναμίες στη λειτουργία του κράτους που αναδείχτηκαν με αφορμή αυτήν την τραγωδία, οδηγούν την κοινωνία να απαιτεί ένα σχέδιο για τον εκσυγχρονισμό των καθυστερημένων πλευρών της χώρας, ώστε αυτές να εναρμονιστούν με τις πιο σύγχρονες επιδόσεις της.
Η εκλογική αντιπαράθεση μπορεί να αποκτήσει νόημα, μόνο όταν παρουσιαστούν σχέδια για την ανάταξη των βασικών παθογενειών. Όταν η αξιοκρατία, η αξιολόγηση, ο διαρκής έλεγχος, ο μετρήσιμος απολογισμός των υπηρεσιών του κράτους, αποκτήσουν ουσιαστικό περιεχόμενο και, κυρίως, θα οδηγούν στην εμπέδωση της εμπιστοσύνης των πολιτών στο κράτος.
Η κοινωνία εμφανίζει σοβαρά ρήγματα συνοχής, που δεν έχουν κατ’ ανάγκη οικονομικά αίτια. Βασικές αξίες, είναι σε σαφή υποχώρηση παντού. Η εκτεταμένη παραβατικότητα και η αίσθηση ατιμωρησίας σε όλα τα επίπεδα, εντείνουν όχι απλά το αίσθημα ανασφάλειας, αλλά την αγωνία για το μέλλον της χώρας. Η αίσθηση ότι το παιχνίδι για την ελληνική κοινωνία είναι χαμένο και ότι, τελικά, τίποτα δεν μπορεί να γίνει, εξαπλώνεται επικίνδυνα.
Η χώρα δεν μπορεί να πορεύεται χωρίς αναμμένους φάρους και με σβηστούς κινητήρες, πολύ περισσότερο όταν η παγκόσμια, αλλά και η περιφερειακή γεωπολιτική αστάθεια είναι έντονη, ενώ η διεθνής οικονομική αναταραχή δεν λέει να κοπάσει.
Αν αυτά ισχύουν, το αίτημα να «φύγει ο Μητσοτάκης», πρέπει να συνοδευτεί από μια ξεκάθαρη πρόταση «ποιος»; Ποιος, με ποιο σχέδιο και με ποια ομάδα θα οδηγήσει τη χώρα στις αναγκαίες αλλαγές; Να σηκώσει το χέρι του καθαρά, να τον δούμε και ν’ αποφασίσουμε.
Το ευτύχημα είναι ότι γνωριζόμαστε πλέον καλά μεταξύ μας. Και κυρίως, αυτοί που διεκδικούν πρωταγωνιστικό ρόλο στις ερχόμενες εκλογές, έχουν όλοι κυβερνήσει και επομένως μπορούν ν’ αξιολογηθούν συγκριτικά για τα πεπραγμένα τους. Όμως αυτοί που σίγουρα θα είναι χαμένοι, είναι εκείνοι που η πρότασή τους οδηγεί σε ακυβερνησία, αστάθεια και χάος”
Η ανάρτηση του:
