«Δεν αρέσουμε πια, πρόεδρε» φέρεται να είχε απαντήσει η Μελίνα Μερκούρη στην απορία του Ανδρέα Παπανδρέου για την πτώση του ΠΑΣΟΚ. Κάτι ανάλογο -και χειρότερο θα έλεγε κανείς δεδομένου ότι στη Χαριλάου Τρικούπη είναι ένας άλλος… πρόεδρος- ισχύει πλέον για το κόμμα της… αλλαγής που εμφανίζεται στην τρίτη θέση στις δημοσκοπήσεις, πίσω από τον απολιτίκ και ακραία διχαστικό ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης από τις εκλογές του Μαΐου του 2023, από το διάστημα δηλαδή μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων, έδειξε τις προθέσεις του. Σήκωσε πολύ τους τόνους, έβαλε το α λα Λαλιώτη «σκληρό ροκ» ως πρώτη επιλογή και έκτοτε εμφανίζεται ως ένας πολιτικός αρχηγός μονίμως… θυμωμένος. Προτάσσει το θέμα των παρακολουθήσεων ή πιο σωστά των νομίμων επισυνδέσεων, θέτει θέμα κράτους Δικαίου και επιχειρεί με τη λογική του Αλέξη Τσίπρα να μετατρέψει το ΠΑΣΟΚ σε ένα είδος «πράσινου ΣΥΡΙΖΑ».
Λαϊκισμός, λάσπη και καταστροφολογία. Το τρίπτυχο που έφερε τον Αλέξη Τσίπρα εκτός πολιτικής σκηνής έχει γίνει η κεντρική προεκλογική πρόταση του ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη εν όψει ευρωεκλογών δημιουργώντας την αίσθηση ή καλύτερα τη βεβαιότητα ότι βρίσκεται σε έναν διαρκή διαγωνισμό με τον ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη για το ποιος θα κερδίσει όχι της ευρωεκλογές αλλά το βραβείο… τοξικότητας.
Η ομιλία του στην παρουσίαση των υποψηφίων ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ την Κυριακή δύναται να χαρακτηριστεί ως μνημείο τοξικότητας και διχασμού. Θύμισε λογικές της δεκαετίας του 1980 ενώ κυριάρχησαν συνθήματα της ίδιας περιόδου όπως το περιβόητο «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά». Η καταστροφολογία του θύμισε την περίοδο 2019 - 2023 και Αλέξη Τσίπρα που τα έβλεπε όλα μαύρα κάνοντας προεκλογικό σύνθημα τις «μαύρες αγκινάρες».
Μόνο για… μνημόνιο δεν μίλησε ο Νίκος Ανδρουλάκης, αν και το περιέγραψε. Και παράλληλα εμφανίστηκε να δηλώνει πως ότι συμβαίνει και έχει θετικό αποτύπωμα είναι έργο… ΠΑΣΟΚ αλλά και δικό του αφού μας είπε μεταξύ άλλων πως αν ο ίδιος δεν είχε βάλει την υπογραφή του ως ευρωβουλευτής σήμερα δεν θα είχαμε τη συμφωνία για την προμήθεια πυροσβεστικών αεροσκαφών. Έτσι είναι αν έτσι νομίζει, όπως λένε.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει επιλέξει και τη λάσπη. Από την υπόθεση των νομίμων επισυνδέσεων της ΕΥΠ -επτά υπογραφές είχαν και ο ίδιος δεν ήταν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αλλά ευρωβουλευτής για να σταματήσει και αυτό το παραμύθι- μέχρι την τραγωδία των Τεμπών. Και όλα αυτά στο πλαίσιο του ψαρέματος ψήφων στα θολά νερά της Αριστεράς.
Προς τα εκεί έχει στρίψει το… καράβι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αυτούς τους ψηφοφόρους κυνηγά, τη ρητορική ΣΥΡΙΖΑ αντιγράφει. Προς το παρόν δεν του βγαίνει. Οι ψηφοφόροι εμφανίζονται να προτιμούν το πρωτότυπο από το αντίγραφο. Τον κανονικό ΣΥΡΙΖΑ από τον «πράσινο ΣΥΡΙΖΑ». Άλλωστε ο Στέφανος Κασσελάκης είναι ο καλύτερος εκφραστής του λαϊκισμού, των fake news και της λάσπης σε συνδυασμό πάντα με την καταστροφολογία. Άσε που έχει και το life style της εποχής κόντρα στον διαρκώς θυμωμένο και εξαγριωμένο Νίκο Ανδρουλάκη.
Το πρόβλημα του Νίκου Ανδρουλάκη είναι σοβαρό. Εμφανίστηκε από την πρώτη στιγμή όταν δεν κατάφερε να εισπράξει από τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές. Επιβεβαιώνεται και σήμερα. Η απόφασή του να στραφεί στα αριστερά του έχει στεφθεί με αποτυχία. Η επιστροφή στο κέντρο είναι πλέον δύσκολη. Σχεδόν αδύνατη. Ο… θυμός του και η φρασεολογία του δεν βρίσκουν ανταπόκριση σε αυτό το κοινό. Ούτε και η άκρατη καταστροφολογία με επίκεντρο την οικονομία και την κατάστασή της.
