Ξεκάθαρη θέση κατά του πολέμου στην Ουκρανία καλώντας παράλληλα τον Πούτιν σε παραίτηση παίρνει το “γεράκι” της Ρωσίας Πρόεδρος του Παν-ρωσικού Συμβουλίου Αξιωματικών, Συνταγματάρχης Ιβασόφ Λ. Γ..
Ο υπερεθνικιστής αξιωματικός απευθύνει ανοιχτή επιστολή στον πρόεδρο της Ρωσίας κατηγορεί τον Πούτιν για υποκίνηση του πολέμου χάριν εσωτερικών πολιτικών επιδιώξεων.
Μετά τη δημοσιοποίηση του κειμένου, πριν από λίγες ημέρες -το οποίο προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στη ρωσική κοινωνία- ο Ιβασόφ προχώρησε σε σειρά δηλώσεων στα ρωσικά ΜΜΕ. Ο ίδιος δεν συνελήφθη ούτε έχει υποστεί μέχρι στιγμής κάποιες διώξεις παρά το γεγονός ότι άνθρωποι καθημερινά συλλαμβάνονται εκεί για πολύ μικρότερες «προκλήσεις» προς τη ρωσική εξουσία. Αυτό, όπως επισημαίνουν αναλυτές, έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι απόψεις που εκφράζει ο Ιβασόφ δεν είναι προσωπικές του απόψεις αλλά εκφράζουν την άποψη σημαντικής μερίδας απόστρατων και ενεργών αξιωματικών του ρωσικού στρατού.
Ο πρόεδρος του «Παν-ρωσικού Συμβουλίου Αξιωματικών», συνταγματάρχης Ιβασόφ Λεονίντ Γριγόριεβιτς στην ανοιχτή επιστολή του προς τον Πρόεδρο και προς τους πολίτες της Ρωσικής Ομοσπονδίας «Παραμονή του Πολέμου» αναφέρει:
Σήμερα η ανθρωπότητα ζει εν αναμονή πολέμου. Και ο πόλεμος συνεπάγεται αναπόφευκτα ανθρώπινα θύματα, καταστροφές, οδύνη μεγάλου όγκου ανθρώπων, την καταστροφή του συνηθισμένου τρόπου ζωής, την διατάραξη των συστημάτων λειτουργικότητας κρατών και λαών. Μεγάλος πόλεμος – είναι τεράστια τραγωδία, (και) το βαρύ έγκλημα κάποιου. Συνέβη πως στο κέντρο αυτής της επαπειλούμενης καταστροφής βρέθηκε η Ρωσία. Και αυτό μάλιστα για πρώτη φορά στην ιστορία της.
Νωρίτερα η Ρωσία (ΕΣΣΔ) διεξήγαγε αναγκαστικούς (δίκαιους) πολέμους και -ως κανόνα- όταν δεν είχε άλλη επιλογή, όταν τα ζωτικής σημασίας συμφέροντα του κράτους και της κοινωνίας βρίσκονταν υπό απειλή.
Αλλά τι απειλεί σήμερα την κρατικότητα της ίδιας της Ρωσίας και αν υπάρχουν τέλειες απειλές; Και μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι πράγματι οι απειλές είναι εμφανείς – η χώρα βρίσκεται στο χείλος της ολοκλήρωσης της ιστορίας της (σ.σ.: της ιστορικής της πορείας). Όλοι οι τομείς ζωτικής σημασίας, συμπεριλαμβανομένου του δημογραφικού, παρακμάζουν σταθερά, και οι ρυθμοί της μείωσης του πληθυσμού χτυπάνε παγκόσμια ρεκόρ. Και η παρακμή φέρει συστημικό χαρακτήρα, και σε οποιοδήποτε πολύπλοκο σύστημα η καταστροφή ενός εκ των συστατικών του μπορεί να επιφέρει την κατάρρευση όλου του συστήματος.
Και αυτό, κατά την άποψή μας, είναι η βασική απειλή για τη Ρωσική Ομοσπονδία. Και είναι απειλή εσωτερικού χαρακτήρα, η οποία πηγάζει από το μοντέλο κρατικότητας, την ποιότητα της εξουσίας και την κατάσταση της κοινωνίας. Και οι αιτίες της δημιουργίας της (σ.σ.: απειλής) είναι εσωτερικές: Η μη βιωσιμότητα του κρατικού μοντέλου, η πλήρης ανικανότητα και έλλειψη επαγγελματισμού του συστήματος εξουσίας και διοίκησης, η παθητικότητα και η αποδιοργάνωση της κοινωνίας. Σε αυτή την κατάσταση, καμία χώρα δεν ζει πολύ.
Όσον αφορά τις εξωτερικές απειλές, σίγουρα υπάρχουν. Όμως, σύμφωνα με την αξιολόγηση των ειδικών μας, δεν είναι επί του παρόντος κρίσιμες, δεν απειλούν άμεσα τη ρωσική κρατικότητα, τα ζωτικά της συμφέροντα. Συνολικά, η στρατηγική σταθερότητα διατηρείται, τα πυρηνικά όπλα είναι υπό αξιόπιστο έλεγχο, οι ομάδες δυνάμεων του ΝΑΤΟ δεν αυξάνονται και δεν παρουσιάζουν απειλητική δραστηριότητα.
Ως εκ τούτου, η κλιμακούμενη κατάσταση γύρω από την Ουκρανία είναι, πρώτα απ’ όλα, τεχνητή, ωφελιμιστικής φύσης για ορισμένες εσωτερικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης εκείνων (εντός) της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Ως αποτέλεσμα της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ, στην οποία η Ρωσία (Γέλτσιν) πήρε αποφασιστικό μέρος, η Ουκρανία έγινε ανεξάρτητο κράτος, μέλος του ΟΗΕ και σύμφωνα με το άρθ. 51 του καταστατικού των Ηνωμένων Εθνών έχει το δικαίωμα στην ατομική και συλλογική άμυνα.
Η ηγεσία της Ρωσικής Ομοσπονδίας δεν έχει αναγνωρίσει ακόμη τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της DPR και της LPR, ενώ σε επίσημο επίπεδο περισσότερες από μία φορές, συμπεριλαμβανομένης της διαδικασίας διαπραγμάτευσης του Μινσκ, τόνισε ότι τα εδάφη και ο πληθυσμός τους ανήκουν στην Ουκρανία .
Έχει επίσης ειπωθεί πολλές φορές σε υψηλό επίπεδο για την επιθυμία διατήρησης κανονικών σχέσεων με το Κίεβο, χωρίς να διαχωρίζονται ως ειδικές σχέσεις με το DPR και το LPR.
Το θέμα της γενοκτονίας που διαπράττει το Κίεβο στις νοτιοανατολικές περιοχές δεν τέθηκε ούτε στον ΟΗΕ ούτε στον ΟΑΣΕ. Φυσικά, προκειμένου να παραμείνει η Ουκρανία ένας φιλικός γείτονας για τη Ρωσία, ήταν απαραίτητο να παρουσιαστεί σε αυτήν η ελκυστικότητα του ρωσικού κρατικού μοντέλου και του συστήματος εξουσίας.
Αλλά η Ρωσική Ομοσπονδία δεν έγινε τέτοια, το μοντέλο ανάπτυξής της και ο μηχανισμός εξωτερικής συνεργασίας απωθούν ουσιαστικά όλους τους γείτονές της και όχι μόνο.
Η απόκτηση της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης από τη Ρωσία και η μη αναγνώρισή τους ως ρωσικών από τη διεθνή κοινότητα (και, ως εκ τούτου, ο συντριπτικός αριθμός κρατών στον κόσμο εξακολουθεί να θεωρεί ότι ανήκουν στην Ουκρανία) δείχνει πειστικά την αποτυχία της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής και τη μη ελκυστικότητα της εσωτερικής (πολιτικής).
Οι προσπάθειες μέσω τελεσιγράφων και απειλών χρήσης βίας να υποχρεώσουν στο να «αγαπηθεί» η Ρωσία και η διοίκησή της, στερούνται νοήματος και είναι επικίνδυνες.
Η χρήση στρατιωτικής βίας κατά της Ουκρανίας, πρώτον, θα θέσει υπό αμφισβήτηση την ύπαρξη της ίδιας της Ρωσίας ως κράτους. Δεύτερον, θα κάνει για πάντα θανάσιμους εχθρούς τους Ρώσους και τους Ουκρανούς. Τρίτον, θα υπάρξουν χιλιάδες (δεκάδες χιλιάδες) νεκροί νέοι, υγιείς άνθρωποι από τη μια πλευρά και από την άλλη, κάτι που σίγουρα θα επηρεάσει τη μελλοντική δημογραφική κατάσταση στις χώρες που αργοπεθαίνουν (σ.σ.: λόγω του δημογραφικού). Στο πεδίο της μάχης, αν συμβεί αυτό, τα ρωσικά στρατεύματα θα αντιμετωπίσουν όχι μόνο ουκρανικό στρατιωτικό προσωπικό, μεταξύ των οποίων θα υπάρχουν πολλοί Ρώσοι, αλλά και στρατιωτικό προσωπικό και εξοπλισμό από πολλές χώρες του ΝΑΤΟ, και τα κράτη μέλη της συμμαχίας θα υποχρεωθούν να κηρύξουν τον πόλεμο στη Ρωσία.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Τουρκίας Ρ. Ερντογάν δήλωσε ξεκάθαρα με ποια πλευρά θα πολεμούσε η Τουρκία. Και μπορεί να υποτεθεί ότι οι δύο στρατοί ξηράς και ο στόλος της Τουρκίας θα λάβουν την εντολή να «απελευθερώσουν» την Κριμαία και τη Σεβαστούπολη και, ενδεχομένως, να εισβάλλουν στον Καύκασο.
Επιπλέον, η Ρωσία σίγουρα θα συμπεριληφθεί στην κατηγορία των χωρών που απειλούν την ειρήνη και τη διεθνή ασφάλεια, θα υποστεί τις πιο βαριές κυρώσεις, θα μετατραπεί σε παρία της παγκόσμιας κοινότητας και πιθανότατα θα απωλέσει το χαρακτηρισμό του ανεξάρτητου κράτους.
Ο Πρόεδρος και η κυβέρνηση δεν μπορούν να μην αντιλαμβάνονται αυτές τις συνέπειες, δεν είναι τόσο ηλίθιοι.
Και γεννάται το ερώτημα: Ποιοί είναι οι πραγματικοί λόγοι της υποκίνησης της έντασης στα όρια του πολέμου και της πιθανής έναρξης ενός πολέμου μεγάλης κλίμακας; Το γεγονός ότι αυτό θα συμβεί φαίνεται από την συγκέντρωση στρατευμάτων – όχι λιγότερο από 100.000 εκατέρωθεν. Η Ρωσία, ξεγυμνώνοντας τα ανατολικά της σύνορα, μεταφέρει στρατεύματα στα σύνορα με την Ουκρανία.
Κατά την άποψή μας, η διοίκηση της χώρας, καταλαβαίνοντας ότι δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από την συστημική κρίση -αυτό μπορεί να οδηγήσει στην επανάσταση του λαού και την αντικατάσταση της εξουσίας στη χώρα- με την υποστήριξη των ολιγαρχών, των διεφθαρμένων κρατικών λειτουργών, των ταισμένων ΜΜΕ και των ενστόλων αποφάσισε να ενεργοποιήσει την πολιτική γραμμή για την τελική καταστροφή της ρωσικής κρατικότητας και της εξόντωσης του ντόπιου πληθυσμού της χώρας.
Και ο πόλεμος αποτελεί αυτό το μέσο, το οποίο θα επιλύσει αυτό το πρόβλημα με στόχο να διατηρήσει για ορισμένο διάστημα την αντιεθνική της εξουσία και να διατηρήσει τους θησαυρούς που έκλεψε από τον λαό. Άλλη εξήγηση δεν μπορούμε να σκεφτούμε.
Από τον πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας, εμείς οι αξιωματικοί της Ρωσίας απαιτούμε να απαρνηθεί την εγκληματική πολιτική της υποκίνησης πολέμου κατά των ενωμένων δυνάμεων της Δύσης, να δημιουργήσει τις συνθήκες για την υλοποίηση στην πράξη του άρθρου 3 του Συντάγματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας και να παραιτηθεί.
Απευθυνόμαστε προς όλους του εφέδρους και εν αποστρατεία αξιωματικούς, στους πολίτες της Ρωσίας με την σύσταση να δείξουν επαγρύπνηση, οργανωτικότητα, να στηρίξουν τα αιτήματα του Παν-ρωσικού Συμβουλίου Αξιωματικών και να εκφραστούν ενεργά κατά της προπαγάνδας και της υποκίνησης πολέμου. Να μην επιτρέψουν εμφύλια σύγκρουση με τη χρήση στρατιωτικής δύναμης.
Ο Πρόεδρος του Παν-ρωσικού Συμβουλίου Αξιωματικών
Συνταγματάρχης Ιβασόφ Λ. Γ.
Πηγή: onisenko.com
