Ράδιο αρβύλα για το Παίδων
Το Σάββατο εισήχθη στη Βουλή προς επεξεργασία και ψήφιση σχέδιο νόμου για τη σύσταση κοινωφελούς νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου με την επωνυμία «Ογκολογικό Κέντρο Παίδων “Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη – Ελπίδα”».
Τι διαβάζουμε στο άρθρο 3 του εν λόγω σχεδίου; Οτι το Κέντρο είναι δημόσια υπηρεσία που παρέχει τις υπηρεσίες της δωρεάν σε όλους τους πολίτες, ασφαλισμένους και μη. Ο σκοπός της σύστασης ίδιου νομικού προσώπου περιγράφεται στην έκθεση ανάλυσης των συνεπειών της ρύθμισης: προκειμένου να αποτελέσει αυτοδύναμο κέντρο αριστείας και αναφοράς σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την αντιμετώπιση του παιδικού καρκίνου, αλλά και της ευχερούς πλέον πρόσβασης σε πρωτοποριακές και προηγμένες θεραπείες στον τομέα της Παιδιατρικής Αιματολογίας – Ογκολογίας.
Τι κατάλαβε από όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ; Οτι το νοσοκομείο ιδιωτικοποιείται και παραδίδεται βορά στους ιδιώτες – κατά πάσα πιθανότητα κολλητούς του Μητσοτάκη αυτοπροσώπως. Δεν ορρωδούν προ ουδενός πλέον. Ούτε καν προ του παιδικού καρκίνου. Πρωτοφανείς καταστάσεις.
Η «παρέμβαση» στη Δικαιοσύνη
Διαβάζω στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και σε άρθρα γνώμης ότι η χθεσινή επιστολή του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ισίδωρο Ντογιάκο, για απόλυτη επίσπευση των ερευνών και προτεραιοποίηση της δικαστικής διερεύνησης αναφορικά με το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη ερμηνεύεται ως απαράδεκτη και κατά το σύνταγμα ανεπίτρεπτη «παρέμβαση» της εκτελεστικής εξουσίας στη δικαστική.
Φαντάζομαι ότι αυτοί που τα γράφουν ήταν στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 2018 όταν συνέβη η φονική πυρκαγιά στο Μάτι και έζησαν τους βασανιστικά αργούς ρυθμούς με τους οποίους ολοκληρώθηκε η πολυετής δικαστική έρευνα για την αναζήτηση υπαιτίων και την άσκηση διώξεων, με αποτέλεσμα εν έτει 2023 να μην έχει καν ολοκληρωθεί η ακροαματική διαδικασία σε πρώτο βαθμό προκειμένου να αποδοθούν έστω πρωταρχικές ποινικές ευθύνες, με παρόντες τους συγγενείς των 105+ θυμάτων να βιώνουν καθημερινά έναν διαρκή θάνατο, ο οποίος είναι χειρότερος από το αρχικό σοκ. Αυτά…
Περί υποψηφιοτήτων
Την επικαιρότητα απασχολεί σφόδρα εάν θα είναι ή δεν θα είναι ο τέως υπουργός Υποδομών υποψήφιος βουλευτής, με το θέμα να σηκώνεται πρώτα και κύρια από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τον ΣΥΡΙΖΑ που υπερηφάνως κατέβασε υποψήφια για την Περιφέρεια Αττικής τη Ρένα Δούρου έπειτα από 150+ νεκρούς σε Μάτι και Μάνδρα και ήδη ανακοίνωσε ότι θα είναι υποψήφιος ο Νίκος Παππάς ο οποίος επιβαρύνεται με μια αμετάκλητη καταδίκη για παράβαση καθήκοντος.
Δεν γνωρίζω πώς αλλιώς χαρακτηρίζεται αυτό εκτός από περίσσεια υποκρισίας, αλλά να προσθέσω ότι ο Νίκος Παππάς με καταδίκη για παράβαση καθήκοντος δεν θα μπορούσε να διοριστεί ούτε εργάτης αποκομιδής σκουπιδιών στον δήμο του χωριού του, καθότι η εν λόγω καταδίκη εμπίπτει στα κωλύματα διορισμού (αρθ. 8 παρ. 1 ν. 3528/2007).
«Ω, γέροντα, η ευχή…»
Παρατηρώ μια συντονισμένη απόπειρα από κάποιους να αποδομηθεί μια ερώτηση-κόλαφος του τέως βουλευτή Νίκου Νικολόπουλου από το μακρινό 2017 για τις ύποπτες διασυνδέσεις του τέως γενικού γραμματέα του υπουργείου Υποδομών (και κουμπάρου του Χρήστου Σπίρτζη), Θάνου Βούρδα, με τους εργολάβους της αμαρτωλής σύμβασης 717 με κάτι παιδαριώδη επιχειρήματα του τύπου «ο Νικολόπουλος είναι λαϊκιστής», «είχε στήσει φάμπρικα ερωτήσεων» κ.λπ.
Κατανοώ τη δυσκολία, αλλά έχω δύο ερωτήσεις: πρώτον, σε ποια κυβέρνηση ήταν (συνεργαζόμενος) βουλευτής ο Νίκος Νικολόπουλος και, δεύτερον, η εν λόγω ερώτηση έχει κοινοποιηθεί στην Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς για τα κατά νόμο, οπότε μπορεί κάποιος αρμόδιος να μας ενημερώσει τι έπραξε τελικά η Ελένη Τουλουπάκη για τις εν λόγω καταγγελίες;
Η μπουρδολογία στο Twitter και ο Αριστοτέλης
Εάν κάποιος δεν έχει μελετήσει επισταμένως τον Αριστοτέλη, αδυνατεί να καταλάβει ότι τα «Πολιτικά» είναι συνέχεια των «Ηθικών Νικομαχείων». Στα «Ηθικά Νικομάχεια» περίτεχνα ο Αριστοτέλης επισημαίνει ότι ενυπάρχουν δύο ειδών αρετές στον άνθρωπο: η διανοητική και η ηθική.
Η διανοητική προκύπτει από τη διδασκαλία και θέλει χρόνο και πείρα για να αποκτηθεί, η δε ηθική αρετή είναι αποτέλεσμα του «έθους» (συνήθειας). Τα «Πολιτικά» συνδέονται νοηματικά με τα «Ηθικά Νικομάχεια», τα οποία προηγήθηκαν χρονολογικώς, καθώς στα τελευταία ορίζεται το ανώτατο αγαθό του ανθρώπου, η ευδαιμονία, η οποία προϋποθέτει την απόκτηση της ηθικής αρετής.
Και επειδή η ηθική αρετή είναι η βάση για την πολιτική αρετή, οι μελετητές θεωρούν τα «Πολιτικά» συνέχεια των «Ηθικών Νικομαχείων».
Γιατί τα γράφω όλα αυτά και τι σχέση έχουν με το Twitter; Θα το καταλάβετε αμέσως. Εδώ και πέντε – έξι μήνες το Twitter έχει ενεργοποιήσει μία λειτουργία που ονομάζεται «χώροι» (spaces). Στα spaces συμμετέχει όποιος θέλει ηχητικά. Μιλάς και σε ακούνε όλοι όσοι συμμετέχουν.
Δειλά δειλά στα spaces ξεκίνησαν κάποιοι να σχολιάζουν την πολιτική επικαιρότητα και να καλούν και πολιτικούς και δημοσιογράφους να συμμετάσχουν. Ετσι, οι χώροι αυτοί απέκτησαν αμιγώς πολιτικό χαρακτήρα και τακτική περιοδική εμφάνιση.
Το πρόβλημα σε όλο αυτό είναι η ακατάσχετη μπούρδα που τα χαρακτηρίζει. Ο καθένας που συμμετέχει θεωρεί εαυτόν ειδικό να κρίνει και να σχολιάσει θέματα για τον κορωνοϊό, την οικονομία και την παγκόσμια οικονομική κρίση, τα ελληνοτουρκικά, τις δικονομικές εξελίξεις στα Ειδικά Δικαστήρια, τα προεκλογικά και βεβαίως ο καθείς θεωρεί εαυτόν ειδικό πραγματογνώμονα για τη διερεύνηση των συνθηκών του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη.
Εξαρχής είχα διαγνώσει ότι όλο αυτό το πανηγύρι είναι αδιάφορο και άνευ ουσίας μιας και πρόκειται για echo chamber, για μια ακόμα ιδρυματική έκφανση του ήδη ιδρυματισμού που έχει εκ της φύσεώς του το συγκεκριμένο μέσο. Τα όσα απαράδεκτα ακούγονται από «ειδικούς» για το δυστύχημα στα Τέμπη αποδεικνύουν και την κατά Αριστοτέλη ανηθικότητα όσων αποτελούν μέρος αυτού του τσίρκου.
