Το δόγμα «τάξη και ασφάλεια»
Στις 7.3.2020 διανεμήθηκε μαζί με την «Αυγή» ο απολογισμός του ΣΥΡΙΖΑ για τα έτη 2012 – 2019, ο οποίος είχε συνταχθεί από την Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του Κόμματος. Ηταν μια απόπειρα καταγραφής λαθών, ιδίως της περιόδου διακυβέρνησης της χώρας. Και μπορεί το κείμενο αυτό να μην υιοθετήθηκε ποτέ επισήμως από την ηγεσία του Κόμματος, ωστόσο έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Σε ένα σημείο του κειμένου επισημαίνεται η σπουδαιότητα της ασφάλειας και αναφέρεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποτίμησε την απήχηση που θα μπορούσε να αποκτήσει ο λόγος της ΝΔ περί τάξης και ασφάλειας (sic). Γι’ αυτό δεν πρέπει να περνάει στα ψιλά πως ο Αλέξης Τσίπρας, κατά τη συζήτηση στη Βουλή την περασμένη Τετάρτη, τόνισε ότι η χώρα χρειάζεται αστυνομικούς στις γειτονιές που «καλπάζει η εγκληματικότητα», κλείνοντας το μάτι σε κατοίκους περιοχών του κέντρου της Αθήνας.
Ραγκούσης – Δραγασάκης 1-1
Την προηγούμενη Πέμπτη, το Ινστιτούτο ΕΝΑ του ΣΥΡΙΖΑ, στο οποίο προΐσταται ο κ. Δραγασάκης, δημοσίευσε έρευνα κοινής γνώμης σχετικά με τις «πολιτικές στάσεις και ιδεολογικές τάσεις στην Ελλάδα τού σήμερα». Την έρευνα είχε διενεργήσει για λογαριασμό του Ινστιτούτου η εταιρεία PRORATA. Στα ομολογουμένως ενδιαφέροντα στοιχεία της έρευνας, ξεχωρίζει, στο οποίο δίνεται έμφαση στην ανάλυση: το 53% όσων προτίθενται να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ αντιπαθούν τον ΣΥΡΙΖΑ και μόλις το 10% αντιπαθεί τη ΝΔ. Κατά το κοινώς λεγόμενο, οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ δεν θέλουν ούτε καν να ακούν για «προοδευτικές συμμαχίες». Αυτά την Πέμπτη. Την Κυριακή το απόγευμα, ο Γ. Ραγκούσης δημοσίευσε έρευνα της MRB, στην οποία η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ επιθυμούν συγκυβέρνηση με ΣΥΡΙΖΑ και όχι με ΝΔ. Δεν γνωρίζω τον λόγο που ο Ραγκούσης αποφάσισε να αδειάσει Δραγασάκη και PRORATA. Ισως αγνοούσε την έρευνα του ΕΝΑ. Ισως και όχι.
Η Σρι Λάνκα
Βλέποντας την εξαθλίωση που οδήγησε τον λαό της Σρι Λάνκα σε εξέγερση κατά της κυβέρνησης, θυμήθηκα ότι όταν ήμουν μικρός η γιαγιά μου με έστελνε να της πάρω μαύρο τσάι Κεϋλάνης. Τόνιζε το «Κεϋλάνης». Η χώρα μπορεί να μετονομάστηκε σε Σρι Λάνκα, αλλά η γιαγιά μου μέχρι που εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο Κεϋλάνη την έλεγε. Μετά την αποτίναξη του ζυγού της αποικιοκρατίας και τη διάρρηξη των δεσμών με τη Βρετανική Κοινοπολιτεία, η Σρι Λάνκα έγινε «λαϊκή σοσιαλιστική δημοκρατία». Ο συνασπισμός που κυβερνάει τη χώρα σήμερα και την έφερε σε κατάσταση κατάρρευσης είναι ένα συνονθύλευμα δεξιών και αριστερών λαϊκιστών, που έχει αφοπλιστική ομοιότητα με κάτι δικές μας εθνικοαπελευθερωτικές συμμαχίες που θα μας έσωζαν από τα μνημόνια και θα τρέχαμε ξέγνοιαστοι σε λιβάδια με παπαρούνες.
Κρίνονται οι κρίνοντες;
Αντιγράφω από ανακοίνωση της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων για το βούλευμα της Novartis: «[…] οι δικαστικές αποφάσεις δεν επιλύουν πολιτικές αντιπαραθέσεις ούτε και δύνανται να αποτελούν προϊόν ‘‘δημόσιας διαβούλευσης’’ […] Η υπεύθυνη κριτική των δικαστικών αποφάσεων προϋποθέτει, συνεπώς, γνώση των δικονομικών και ουσιαστικών κανόνων δικαίου, αλλά και των αρχών στις οποίες θεμελιώνεται το σύγχρονο κράτος δικαίου […]». Δηλαδή, αν δεν είσαι διαπρεπής νομικός με δυο-τρία μεταπτυχιακά, δεν μπορείς να σχολιάσεις το βούλευμα; Συγκλονιστικό. Υπάρχει πάντως και κάτι πιο σοβαρό από το ποιος μπορεί να κρίνει τις δικαστικές αποφάσεις. Το να είναι σαφείς και πλήρεις οι δικαστικές αποφάσεις, σε τέτοιο βαθμό που να μη δημιουργούν αμφιβολίες, απορίες και υπόνοιες «εξωραϊσμού» καταστάσεων – για να το θέσω κομψά.
Μια βολική ελληνική κυβέρνηση για τον Ερντογάν
Η τακτική του Τούρκου προέδρου απέναντι στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη φάνηκε εξαρχής. Η απόπειρα εισβολής χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων στον Εβρο με την αρωγή, ενορχήστρωση και υποκίνηση των τουρκικών αρχών τον Μάρτιο του 2020, είχε σκοπό να αποσταθεροποιήσει τη χώρα και να τη μετατρέψει σε αποθήκη ψυχών, αλλά και να την εκθέσει στην Ευρωπαϊκή Ενωση ως χώρα-«ξέφραγο αμπέλι». Αλλά και γεωπολιτικά, μία επιτυχημένη εισβολή μεταναστών στον Εβρο θα μείωνε την ισχύ της χώρας μας και στις θέσεις της απέναντι στον επεκτατισμό και τον αναθεωρητισμό της Τουρκίας.
Το πρώτο σχέδιο του Ερντογάν απέτυχε, αλλά αυτό δεν τον πτόησε. Ακολούθησε η γνωστή τακτική της ερευνητικής δραστηριότητας στο Αιγαίο, μόνο που αυτήν τη φορά τα ερευνητικά πλοία ακολουθούνταν από στρατιωτικά και πριν από την έξοδό τους είχε υπογραφεί το σύμφωνο για ΑΟΖ και στρατιωτική συνεργασία με τη Λιβύη. Ούτε αυτή η κίνηση είχε κάποια ουσιώδη αποτελέσματα.
Σήμερα, είμαστε μάρτυρες ενός τρίτου διττού σχεδίου του Ερντογάν: αφενός εγείρει το ανύπαρκτο ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Β. Αιγαίου, αφετέρου παρεμβαίνει πολιτικά και ζητεί από του Ελληνες να ανατρέψουν την κυβέρνηση και να ψηφίσουν άλλους πιο βολικούς πολιτικούς που δεν θα στέκονται εμπόδιο στα σχέδιά του.
Δεν λέει ποιους να ψηφίσουμε, αλλά ευθέως προτείνει ένα κόμμα που θα υποστήριζε ότι η «θάλασσα δεν έχει σύνορα», ότι «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του», ότι «δεν μπορούμε να είμαστε μοναχοφαγάδες στην εκμετάλλευση του Αιγαίου», ότι «ο Μητσοτάκης κάνει pushbacks», ένα κόμμα που θα έστελνε στο Ευρωκοινοβούλιο εκπροσώπους του να δηλώνουν ότι «το Ελληνικό Λιμενικό και η FRONTEX είναι δολοφόνοι», ένα κόμμα που θα καταψήφιζε τις αμυντικές συμφωνίες με Γαλλία και ΗΠΑ, ένα κόμμα που δεν θα έστελνε τον πρόεδρό του στο Κογκρέσο των ΗΠΑ να καταχειροκροτηθεί από τους Αμερικανούς γερουσιαστές όταν έλεγε με παρρησία για την τουρκική προκλητικότητα.
Δεν λέει ποιους να ψηφίσουμε για να ανατρέψουμε τον Μητσοτάκη. Το μυαλό μας όμως πάει σε κάποιους που υποστηρίζουν όλα αυτά που «λιγουρεύεται» ο Τούρκος πρόεδρος.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
