Καταγγελίες της πλάκας
Το καινούργιο «ατράνταχτο αποδεικτικό στοιχείο» που περιφέρουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οι θιασώτες της άποψης ότι «η Ελλάδα κάνει pushbacks» και «το Λιμενικό δολοφονεί μετανάστες» είναι μία έκθεση ενός επιτρόπου του ΟΗΕ, ονόματι Φελίπε Γκονζάλεθ Μοράλες. Οπως γράφουν, η έκθεση είναι «κόλαφος» για τη χώρα μας διότι τεκμηριώνει με στοιχεία τις παράνομες πρακτικές της Ελλάδας. Διαβάζοντας όμως κάποιος την έκθεση διαπιστώνει ότι τα μοναδικά «αποδεικτικά στοιχεία» προέρχονται από τις ίδιες τις ΜΚΟ, οι οποίες πολλές φορές διώκονται ποινικά για δουλεμπόριο (ή διευκόλυνση παράνομης εισόδου μεταναστών, αν προτιμάτε). Δηλαδή, οι ΜΚΟ κατηγορούν τη χώρα μας για pushbacks και δολοφονίες, ένας επίτροπος του ΟΗΕ επικαλείται τις κατηγορίες των ΜΚΟ ως πηγές σε έκθεσή του και οι ΜΚΟ επικαλούνται την έκθεση του επιτρόπου που τις επικαλείται για να προσδώσουν εγκυρότητα στις καταγγελίες τους. Μιλάμε για σατανικό σχέδιο, όχι αστεία.
Οι… λούμπες της Novartis
Τελικώς, παρά τα δικονομικά τερτίπια να κρατηθεί η υπόθεση Παπαγγελόπουλου – Τουλουπάκη ανοιχτή στην ανάκριση, χθες δημοσιεύτηκε η πρόταση της εισαγγελέως προς το αρμόδιο Δικαστικό Συμβούλιο. Μία πρόταση 380 σελίδων (!) καταπέλτης για τους σκευωρούς, την οποία αν μπει κάποιος στον κόπο να διαβάσει θα νομίζει ότι διαβάζει σενάριο κολομβιανής σειράς ή έστω σειρά «σικελικής εμπνεύσεως», όπως χαρακτήριζε το 2015 ο Γιάννης Ραγκούσης την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Η πρόταση δεν παραπέμπει κανέναν εκ των δημοσιογράφων που είχαν εμπλακεί στην υπόθεση. Επειδή είδα στα κοινωνικά δίκτυα μία απογοήτευση γι’ αυτό, έχω να παρατηρήσω δύο πράγματα: Πρώτον, για την τελική παραπομπή σε δίκη αποφασίζει στο αρμόδιο Δικαστικό Συμβούλιο. Δεύτερον, οι δικαιοδοτικές κρίσεις οφείλουν να είναι σεβαστές, αλλιώς πέφτουμε στην ίδια λούμπα όσων θεωρούν ότι η Δικαιοσύνη κάνει τη δουλειά της μόνο όταν βγάζει αποφάσεις που ικανοποιούν «το κοινό περί δικαίου αίσθημα».
Στα σχοινιά ο Ακάρ
Σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ο Χουλουσί Ακάρ επιχείρησε να στήσει μία κακοπαιγμένη και ανιαρή παράσταση στην προχθεσινή συνεδρίαση κοινοβουλευτικών αντιπροσωπειών του ΝΑΤΟ. Ο υπουργός Αμυνας της Τουρκίας έθεσε ζήτημα χωρικών υδάτων, αποστρατιωτικοποίησης ελληνικών νησιών, μίλησε για το Κυπριακό και για «υπόθαλψη τρομοκρατών» από τη χώρα μας, ενώ επιχείρησε αφελώς να δικαιολογήσει τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας ως «απάντηση στην προκλητικότητα της Αθήνας». Οι Ελληνες βουλευτές απάντησαν τεκμηριωμένα σε όλα τα θέματα που έθεσε, τον… βομβάρδισαν με ερωτήσεις και μόλις έλαβε τον λόγο η Θεοδώρα Τζάκρη, ο Ακάρ αποχώρησε επικαλούμενος ανειλημμένες υποχρεώσεις. Δεν γνωρίζω αν σκέφτηκε «ποιος τα βάζει τώρα με τη Θεοδώρα», αλλά η αλήθεια είναι ότι η Τζάκρη δεν άφησε ασχολίαστη την αποχώρηση δηλώνοντας ότι είναι «απαράδεκτη».
Εκλογολογία στοπ!
Πιστός σε όσα έχει πει κατά καιρούς για «σταθερούς εκλογικούς κύκλους» και συνολική κρίση μιας κυβέρνησης στο τέλος αυτών, ο πρωθυπουργός απέκλεισε το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών τον Σεπτέμβριο στη συνέντευξή του στην ΕΡΤ. Αυτή ήταν μία επιβεβλημένη κίνηση για να αντιμετωπιστούν φαινόμενα προεκλογικής χαλάρωσης, αφού πολλοί είχαν πειστεί ότι μετά τη ΔΕΘ πάμε βουρ σε εκλογές, αλλά και για να ολοκληρωθεί απρόσκοπτα το μεταρρυθμιστικό κυβερνητικό έργο. Η είδηση βέβαια δεν είναι ο χρόνος των εκλογών, αλλά όσα είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για την αυτοδυναμία που ζητεί από το εκλογικό σώμα. Μία αυτοδυναμία κρίσιμη στην παρούσα γεωπολιτική συγκυρία. Και ακόμα πιο ενδιαφέρουσα είναι η δήλωσή του ότι «κυβερνητική πλειοψηφία δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην κυβέρνηση η οποία αποτελείται αποκλειστικά από στελέχη της Νέας Δημοκρατίας».
Οι άδειες και το «φέσι» των 2,5 εκατ. ευρώ
Οπως αναμενόταν, ο Νίκος Παππάς παραπέμφθηκε στο Ειδικό Δικαστήριο και πλέον ξεκινάει επί της ουσίας ο ποινικός έλεγχος της σκοτεινής υπόθεσης των τηλεοπτικών αδειών και του καθεστώτος που επιχείρησε να στήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με απώτερο στόχο τον έλεγχο των καναλιών και της ενημέρωσης.
Σήμερα, θα σταθώ σε μία λιγότερο «φωτισμένη» παράμετρο της δαιδαλώδους αυτής υπόθεσης. Ο διαγωνισμός του 2016 για τις τηλεοπτικές άδειες –όπως διαμορφώθηκε μετά την… καρπαζιά του ΣτΕ– προέβλεπε πέντε κανάλια με αντίτιμο 35 εκατομμύρια ευρώ έκαστο για την απόκτηση άδειας, καταβλητέο σε δέκα ισόποσες δόσεις, ήτοι ετήσια έσοδα για το Δημόσιο 17,5 εκατομμύρια ευρώ (5×3,5).
Τον Νοέμβριο του 2017 με νυχτερινή καταδρομική τροπολογία (υπ’ αριθμόν 1341/213/09.11.2017), ο Νίκος Παππάς μειώνει τον φόρο διαφήμισης των καναλιών από 20% σε 5%, παρά την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους ότι «από τις προτεινόμενες διατάξεις επέρχεται ετήσια μείωση των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού η οποία εκτιμάται στο ποσό των 20 εκατομμυρίων ευρώ» (υπ’ αριθμόν 318/60/2017 έκθεση, η οποία συνόδευε την τροπολογία). Αυτό δεν πτόησε τον Νίκο Παππά και η τροπολογία εντάχθηκε ως άρθρο 12 στον ν. 4499/2017 (Α΄ 176).
Δηλαδή, για να γίνει πλήρως αντιληπτό, οι άνθρωποι πανηγυρίζουν ότι «έβαλαν τους καναλάρχες να πληρώσουν» και αντ’ αυτού, αντιλαμβανόμενοι ότι κατακρημνίζονται δημοσκοπικά, επιχείρησαν να δείξουν τις «καλές προθέσεις» τους και άρχισαν τις «παροχές». Η δε αιτιολογία της ρύθμισης είναι ίσως από τις πλέον αστείες που έχουν γραφτεί σε αιτιολογικές εκθέσεις: η ρύθμιση εισάγεται «προς τον σκοπό της διευκόλυνσης νέων επενδύσεων».
Οπως το διαβάσατε… Οι τύποι όχι απλώς μηδένισαν τα έσοδα από τον διαγωνισμό-παρωδία, αλλά φέσωσαν και 2,5 εκατομμύρια ευρώ ετησίως το Δημόσιο για να «επενδύσουν» οι καναλάρχες. Αλαλα τα χείλη…
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
