Το memo που δεν διάβασε…
Σας έγραφα χθες ότι κατόπιν του tweet που έκανε ο Σεραφείμ Κοτρώτσος για το memo που θα έπρεπε να είχε διαβάσει προτού μιλήσει η Θεανώ Φωτίου, θα προέβαινα σε επισταμένη αναζήτηση για το περιεχόμενο αυτού. Τελικά, ο κ. Κοτρώτσος είχε δίκιο. Η Θεανώ Φωτίου κατελήφθη αδιάβαστη. Το memo της Δευτέρας, 14.11.2022, ήταν σαφές και δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Αντιγράφω ορισμένα σημεία mot à mot: «ΦΡΑΣΕΙΣ-ΚΛΕΙΔΙ: Μητσοτάκης ίσον Predator. Ενιαίο κέντρο ΕΥΠ-Predator υπό την καθοδήγηση Μητσοτάκη. Ο Μητσοτάκης κρύβεται από τη Βουλή γιατί είναι ένοχος. Κανένας αθώος δεν κρύβεται». Δεν γνωρίζω αν θα μείνει μετεξεταστέα, αλλά σίγουρα τη βλέπω με τον κηδεμόνα της.
…και η τρικυμία εν κρανίω
Το memo Δευτέρας «δίνει γραμμή» και σε άλλα ενδιαφέροντα πλην υποκλοπών θέματα. Για την ακρίβεια, τον ΦΠΑ και τα φορολογικά έσοδα, τη ΔΕΗ και τα υπερκέρδη κ.λπ. Ωστόσο, στο θέμα των υποκλοπών δίνει ρέστα. Στο σημείο (ε) της παραγράφου 1 αναφέρεται ότι «επειδή η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζεται να αναλάβει νομοθετική πρωτοβουλία (…), ας γνωρίζουν ότι υπάρχει ήδη το ποινικό οπλοστάσιο που απαγορεύει τα κακόβουλα λογισμικά στη χώρα μας», και αμέσως μετά στο σημείο (ζ) της ίδιας παραγράφου αναφέρεται ότι για να πάμε σε εκλογές ο Μητσοτάκης πρέπει «να θεσμοθετήσει την καθολική απαγόρευση της εμπορίας του από εταιρείες στη χώρα μας».
Οι δίκες του ηθικού πλεονεκτήματος
Μετά τις «Δίκες της Μόσχας», μας προέκυψαν και οι δίκες του ηθικού πλεονεκτήματος. Για τα όσα ευτράπελα διαδραματίζονται ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου όπου εκδικάζεται η υπόθεση Παπαγγελόπουλου-Τουλουπάκη σάς έγραφα εχθές. Σήμερα, θα ασχοληθώ με την έτερη δίκη που μόλις ξεκίνησε και αφορά την υπόθεση του διαγωνισμού-παρωδία για τις τηλεοπτικές άδειες με κατηγορούμενο τον Νίκο Παππά. Μεταξύ των μαρτύρων, υπάρχει και κατάθεση του Βαγγέλη Μαρινάκη, η οποία συνοψίζεται ως εξής: «Μου ζήτησε ο Νίκος Παππάς, κατόπιν σύμφωνης γνώμης του Αλέξη Τσίπρα, να συναντήσω στο γραφείο μου στον Πειραιά τον Χρήστο Καλογρίτσα και να τον διευκολύνω στην πληρωμή της πρώτης δόσης (…), ήταν ξεκάθαρο ότι όλη αυτήν τη η διαδικασία να διευκολυνθεί ο Χρήστος Καλογρίτσας τη διεκπεραίωνε ο Νίκος Παππάς, γιατί από προηγούμενες συζητήσεις μου μαζί του και μαζί τους γνώριζα ότι ήθελαν να έχουν ένα κανάλι, το οποίο να υποστηρίζει ό,τι θέλουν ως κυβέρνηση και να διαμορφώνουν τη στρατηγική, αλλά και το περιεχόμενο των εκπομπών (…)».
Το «κατηγορώ» του Λαλιώτη
Τελικά, ο Κώστας Λαλιώτης, ακούγοντας τη χθεσινή προτροπή μου, μίλησε για το Πολυτεχνείο στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του Μίμη Ανδρουλάκη όπου και παραβρέθηκε για να προλογίσει τη νέα έκδοση. Ο Κώστας Λαλιώτης, διαχωρίζοντας τη θέση του «από κατοικίδιους, από εκπροσώπους του Τίποτα, από αντικειμενικούς παρατηρητές και δογματικούς αναλυτές», δήλωσε ότι η εξέγερση «δεν έγινε από τους πανταχού απόντες, δεν έγινε από αφυδατωμένους και φυγόμαχους, από καιροσκόπους και χαμαιλέοντες…» Κατά τον ίδιο, οι επισημάνσεις είναι καίριες για να μην παρερμηνευτεί η μαρτυρία του Ανδρουλάκη για γεγονότα και πρόσωπα τόσο για το τεύχος της «Πανσπουδαστικής Νο 8», το οποίο κατηγόρησε την εξέγερση των φοιτητών ως προβοκάτσια και αμερικανοκίνητη, όσο και για το κομματικό παρασκήνιο και «τον καθοδηγητικό μικρόκοσμο του αμετάκλητου σφάλματος». Ο Λαλιώτης καταλήγει ότι «το κείμενο της «Πανσπουδαστικής Νο 8» αποτυπώνει «ένα ανεξήγητα εξόφθαλμο ιστορικό και συνάμα τραγικό πολιτικό λάθος, ένα προκλητικό και συνάμα τραγικό ηθικό ολίσθημα ενός μικρού και ξεκομμένου καθοδηγητικού πυρήνα».
O Μαραντζίδης, ο Τσαουσέσκου, ο Χόνεκερ και ένα disclaimer
Στις 6.11.2022 ο Νίκος Μαραντζίδης διατεινόταν ότι ο πρωθυπουργός θα έχει την τύχη του Τσαουσέσκου. Επί λέξει έγραφε: «(…) ξέρεις γιατί ο Τσαουσέσκου ήταν ο μόνος στην Ανατολική Ευρώπη όταν έπεσαν τα κομμουνιστικά καθεστώτα που είχε τέτοιο δραματικό τέλος, ενώ οι άλλοι –ακόμη κι ο Γιαρουζέλσκι ή ο Χόνεκερ– απλώς πήγαν στην άκρη; Γιατί ο Τσαουσέσκου ήταν ο μόνος που είχε νομικά μεταφέρει την ευθύνη και τον έλεγχο των μυστικών υπηρεσιών (της Σεκιουριτάτε δηλαδή) υπό τον προσωπικό του έλεγχο και του στενού οικογενειακού κύκλου του. Στην πράξη ο Τσαουσέσκου παρακολουθούσε όλους, εχθρούς και φίλους του καθεστώτος, συνεργάτες και στελέχη της ηγεσίας του κόμματος. Οταν ήρθε το τέλος, όλοι ήξεραν ότι κάθε ομαλή μετάβαση προϋπέθετε την εγκατάλειψη αυτού του τύπου. Οποιος πιστεύει ότι ελέγχοντας τα πάντα και τους πάντες μπορεί να αποφύγει τη νέμεση της ιστορίας, αυταπατάται. Αργά ή γρήγορα αυτή θα έρθει».
Στις 13.11.2022 με έτερο άρθρο του με τίτλο «Η μοναξιά του αντιφρονούντος» στην «Καθημερινή» ο Νίκος Μαραντζίδης θεωρεί ότι ζούμε σε καθεστώς ομοιάζον με εποχές Χόνεκερ και Στάζι. Αναφέρει ότι «η απομόνωση του αντιφρονούντος είναι η τέχνη του ολοκληρωτισμού. Αντίθετα από αυτό που νομίζουν πολλοί, τα ανελεύθερα καθεστώτα που μακροημερεύουν δεν στηρίζονται στην κτηνώδη βία, αλλά στις εσωτερικευμένες αναστολές και στον κομφορμισμό των ανθρώπων· στην αποδοχή της πλειονότητας πως αυτό που βιώνει είναι μια ‘‘κανονική’’ κατάσταση που ‘‘συμβαίνει και αλλού’’, που ‘‘συνέβαινε και παλιά’’ και, εντέλει, όποιος κάθεται ήσυχα δεν έχει να φοβάται τίποτε». Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε με υποσημείωση της εφημερίδας ότι δεν την εκφράζει, γεγονός που σχολιάστηκε από μερίδα του «προοδευτικού» κοινού.
Είναι απόλυτο δικαίωμα του Μαραντζίδη και του οποιουδήποτε αρθρογράφου να γράφει ό,τι θέλει και όπως θέλει. Είναι, επίσης, αναφαίρετο δικαίωμα της εφημερίδας να δημοσιεύσει ή να μη δημοσιεύσει ένα άρθρο ή να το δημοσιεύσει με υποσημείωση ότι διαφωνεί με το περιεχόμενό του. Μην πέφτουμε από τα σύννεφα κάθε φορά.
