Ο κλασικός «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;»
Βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης πήρε το αυτοκίνητο που πλουσιοπάροχα του παρέχει δωρεάν η Βουλή με χρήματα του Ελληνα φορολογουμένου (BMW X1 παρακαλώ, διότι η επανάσταση θα έρθει μέσω Βαυαρίας) και αμολήθηκε στον ΒΟΑΚ. Σε έλεγχο της Τροχαίας διαπιστώθηκε ότι έκανε προσπεράσεις σε οδόστρωμα με διπλή γραμμή.
Αυτά μπορεί να συμβούν στον οποιονδήποτε. Αυτό που επίσης συμβαίνει συχνά είναι η φαιδρή νοοτροπία του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ». Την ίδια ασπάστηκε και ο βουλευτής, ο οποίος αντί να δεχτεί την κλήση αμίλητα και να πει «ευχαριστώ και καλό σας απόγευμα», άρχισε να δικαιολογείται λέγοντας πως για τις προσπεράσεις σε διπλή γραμμή που έκανε φταίει η Βουλή που του είχε δώσει φωτοαντίγραφο της άδειας κυκλοφορίας και όχι την πρωτότυπη.
Κατά δηλώσεις των τροχονόμων, τους απείλησε με μεταθέσεις, έτσι για να ολοκληρωθεί το ΠΑΣΟΚικό φολκλόρ σκηνικό των 90s.
Γοργόνες χωρίς μάγκες και ψάρια
Εάν βασιστούμε στις διεθνείς συνθήκες, το αρχιπέλαγος του Αιγαίου και τα εντός αυτού νησιωτικά συμπλέγματα ανήκουν στην Ελλάδα. Τα δε όρια της ελληνικής κυριαρχίας αποτελούν ταυτοχρόνως και εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Εάν πάρουμε τοις μετρητοίς τα όσα διακηρύττει η αξιωματική αντιπολίτευση, το Αιγαίο είναι θάλασσα και ως «θάλασσα δεν έχει σύνορα». Εάν βασιστούμε σε κάτι ρομαντικούς διεθνιστές των 80s «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του».
Η φράση αυτή ανακυκλώνεται συνεχώς στον δημόσιο λόγο. Η πρώτη καταγραφή εντοπίζεται σε ένα βιβλιαράκι 20 σελίδων του Κώστα Παυλίδη με τίτλο «Το Αιγαίο ανήκει στις γοργόνες και τα ψάρια του – ένα ποίημα αφιερωμένο στον σύντροφο Ρολφ Πόλε» (εκδόσεις Panderma, 1977).
Ο Πόλε ήταν μέλος της οργάνωσης «Φράξια Κόκκινος Στρατός (RAF)», συνελήφθη στην Ελλάδα κατόπιν εντάλματος της Γερμανίας και ύστερα από μία περιπετειώδη δικαστική διαδρομή εκδόθηκε τελικώς στη Γερμανία για να εκτίσει την ποινή του.
Με το ζόρι καταδίκη
Για να είμαστε λογικά συνεπείς: ουδόλως απασχολεί τον ΣΥΡΙΖΑ η κυριαρχία της ελληνικής Δημοκρατίας επί των νησίδων στον Εβρο, επί των νησίδων στο Αιγαίο ή ακόμα και η κυριαρχία επί της Χίου ή της Ρόδου. Τους αφήνει παγερά αδιάφορους. Αυτό που τους απασχολεί είναι μία καταδίκη (για οποιονδήποτε λόγο) της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Μόνο τότε θα αποκτήσει μια κάποια βάση η ρητορική για «τα pushbacks που κάνει η κυβέρνηση-δολοφόνος». Για αυτό, άλλωστε, οι «συνεργαζόμενες» ΜΚΟ έχουν στα χέρια τους καταστάσεις με δεκάδες ονόματα αλλοδαπών (το πού τις βρίσκουν είναι ένα αυτοτελές ζήτημα που ήδη διερευνάται) και προσφεύγουν με σωρηδόν αιτήσεις στο ΕΔΔΑ για υποτιθέμενες παραβάσεις της χώρας μας.
Η ώρα της ευθύνης
Η Βουλή προγραμμάτισε όλη την πορεία της διερεύνησης του ζητήματος που ανέκυψε από την παρακολούθηση του τηλεφώνου του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Νίκου Ανδρουλάκη. Η αξιωματική αντιπολίτευση όλο αυτό το διάστημα θεωρούσε ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να κερδίσει χρόνο ώστε να φύγει το θέμα από την επικαιρότητα. Ωστόσο, αποδεικνύεται ότι αυτό ήταν δική της ενδόμυχη επιθυμία, παρά της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. Η αξιωματική αντιπολίτευση θα έρθει αντιμέτωπη με τα πεπραγμένα της ΕΥΠ επί της κυβερνήσεώς της. Αν αναλογιστούμε μόνο τα όσα έχουν ήδη δημοσιευτεί (απομαγνητοφωνήσεις υποκλαπεισών συνομιλιών από την ΕΥΠ), μιλάμε για τουλάχιστον δέκα υποθέσεις παρακολούθησης πολιτικών και μάλιστα υπουργών. Ο Γολγοθάς θα είναι μεγάλος και όπως είχε πει και ο Ολι Ρεν «καλό κουράγιο».
Ο Πόλε, ο Κάρλος και ο… Γιαννόπουλος
Και μιας και θυμήθηκα τον Ρολφ Πόλε, θα παραθέσω ένα στοιχείο σχετικώς άγνωστο. Ο Πόλε τη δεκαετία του 1970 θεωρήθηκε από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης «ο πιο επικίνδυνος τρομοκράτης της Γερμανίας», δικάστηκε και εξέτισε ποινή για την τρομοκρατική δράση του και κατόπιν έζησε στην Ελλάδα μέχρι τον θάνατό του το 2004. Το 1998 ο «Ιός» της «Ελευθεροτυπίας» δημοσιοποίησε στοιχεία από τον φάκελο του Πόλε στη Στάζι, ο οποίος είχε περιέλθει στην κατοχή του περιοδικού «Der Spiegel».
Οπως αναφέρει το ρεπορτάζ του «Ιού», το μεγαλύτερο μέρος του φακέλου καλύπτεται από δημόσια έγγραφα, κυρίως τηλεγραφήματα του γερμανικού πρακτορείου ειδήσεων (DPA), γύρω από την ελληνική δικαστική περιπέτεια της έκδοσης του Πόλε. Επιπλέον, υπάρχουν βιογραφικά σημειώματα, καθώς και απαρίθμηση των επαφών του Πόλε. Στη σελίδα 120 του φακέλου, ως βασικοί σύνδεσμοι του Πόλε αναφέρονται ο αδελφός του, τρία μέλη της οργάνωσης «2 Ιούνη», ο γνωστός τρομοκράτης Κάρλος και ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος, μαζί με έναν ακόμη Ελληνα δικηγόρο και τρεις Γερμανούς.
Η συνύπαρξη των ονομάτων «Κάρλος» και «Γιαννόπουλος» στην ίδια σελίδα των «επικίνδυνων» επαφών του Πόλε είναι, αν μη τι άλλο, εντυπωσιακή. Ορισμένα ονόματα είναι σβησμένα με μαρκαδόρο. Το σβήσιμο έχει γίνει από την αρμόδια υπηρεσία που τηρεί τα αρχεία της Στάζι (τότε BStU, σήμερα Bundesarchiv), προτού παραδοθεί ο φάκελος στο «Spiegel», σύμφωνα με το θεσμικό πλαίσιο για τα αρχεία της Στάζι. Ο νόμος προβλέπει τη διαγραφή ονομάτων προσώπων που δεν εμπλέκονταν στη δραστηριότητα των υποκειμένων των φακέλων. Με αυτήν τη λογική έχει διαγραφεί το όνομα μίας Γερμανίδας, δύο Γερμανών δικηγόρων και ενός Ελληνα. Αντιθέτως, δεν έχουν σβηστεί τα ονόματα του Ευάγγελου Γιαννόπουλου και του Χανς Κρίστιαν Στρέμπελε. Ο Στρέμπελε έχει καταδικαστεί για υπόθαλψη τρομοκρατών με τη δημιουργία ενός δικτύου πληροφόρησης μεταξύ των κρατουμένων της RAF.
Αγνωστο γιατί, το όνομα του Ευάγγελου Γιαννόπουλου δεν διεγράφη από τον φάκελο. Πιθανώς οι γερμανικές αρχές θεώρησαν ότι ο μετέπειτα υπουργός Δικαιοσύνης της Ελλάδας είχε εμπλοκή στις δραστηριότητες του Πόλε. Ηταν άλλωστε τα χρόνια που το ΠΑΣΟΚ πρέσβευε τον κοινωνικό μετασχηματισμό και τη μετάβαση στον σοσιαλισμό «με όποιο κόστος».
