Ο Ερντογάν «ψηφίζει» Τσίπρα
Δύο άνθρωποι κοιμούνται και ξυπνούν με τον καημό να τους αδειάσει ο Μητσοτάκης τη γωνιά: ο Ερντογάν και ο Τσίπρας. Ο μεν πρώτος απευθύνεται με δραματικούς τόνους στους Ελληνες και τους καλεί «να ανατρέψουν την ελληνική κυβέρνηση» και να τοποθετήσουν στη θέση της άλλους που «να μπορεί να συνεννοηθεί». Δεν λέει ποιοι θα είναι αυτοί οι βολικοί προς συνεννόηση τύποι, αλλά κρίνοντας από το γεγονός ότι το τουρκικό πρακτορείο Anadolu προβάλλει εκθειαστικά κάθε τόσο τις δηλώσεις Τσίπρα και ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης απολαμβάνει προνομιακής προβολής στο σύνολο του τουρκικού Τύπου, δεν θέλει πολλή σκέψη για να καταλάβουμε πού πάει η βαλίτσα. Δεν γνωρίζω ποια μυαλά σκέφτονται αυτά τα σχέδια, αλλά προβλέπω ότι όπως εξελίσσεται η φαιδρή αυτή κατάσταση, το δίδυμο Τσίπρας – Ερντογάν είναι ήδη οι καλύτεροι χορηγοί του Μητσοτάκη στις ερχόμενες εκλογές. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση, η οποία θα ανοίξει μετά το αποτέλεσμα της κάλπης.
Η ώρα της Δικαιοσύνης
Με αφορμή την έκδοση του βουλεύματος για τον Παπαγγελόπουλο και του λοιπούς εμπλεκόμενους, θυμήθηκα τον Αριστοτέλη. Στα «Ηθικά Νικομάχεια», ο Αριστοτέλης αποκαλεί τη Δικαιοσύνη «τελείαν αρετή», η οποία αποτελεί δομική προϋπόθεση των υπόλοιπων ηθικών και πολιτικών αρετών και ορίζει θεματοφύλακα αυτής τον άρχοντα («ἒστι δ’ ὁ ἂρχων φύλαξ τοῦ δικαίου»).
Είναι από μόνο του προβληματικό –ανεξαρτήτως προσώπων– ο άρχων να εγκαλείται για πράξεις που μαρτυρούν προσβολή της ίδιας της αρετής της Δικαιοσύνης. Για πράξεις που καταλύουν τον πυρήνα της συνταγματικής τάξεως.
Αντί λοιπόν να επιχειρηθεί μια προσπάθεια δικαιολόγησης από τους εμπλεκόμενους και το κόμμα τους, όλοι μαζί πανηγυρίζουν «για δικαίωση και κατάρρευση της σκευωρίας Μητσοτάκη» που ήθελε να τους στείλει φυλακή.
Μου είναι δύσκολο να αντιληφθώ πώς είναι δυνατόν να θεωρείς τόσο επικά ηλίθιους αυτούς που σε ψηφίζουν, ώστε να τους σερβίρεις τέτοια παιδαριώδη αφηγήματα. Ωστόσο, αυτά θα τα βρουν μεταξύ τους. Δεν είναι της παρούσης.
Αυτό που είναι αξιοπερίεργο είναι το γεγονός της πανηγύρεως αυτό καθαυτό. Υπουργός Δικαιοσύνης παραπέμπεται στο Ειδικό Δικαστήριο για να απολογηθεί για πληθώρα παρεμβάσεων στη Δικαιοσύνη, ύστερα από καταγγελίες εισαγγελέων και δικαστών, όχι πολιτικών του αντιπάλων. Μεταπολιτευτικά, αυτό είναι πρωτοφανές. Ναι, λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, παραπέμπεται μεν, αλλά όχι για τη Novartis, συνεπώς «για εμάς είναι νίκη και για τη συμμορία Μητσοτάκη όλεθρος». Και δώσ’ του πανηγύρια.
Αντιλαμβάνομαι ότι είναι βαρύ να διώκονται δύο εκ των βασικών σου υπουργών και να αναγκάζεσαι να βάλεις το κεφάλι κάτω και να απολογηθείς πολιτικά για λογαριασμό τους. Αντιλαμβάνομαι επίσης και την –πανταχού παρούσα– ανάγκη να γίνει το άσπρο μαύρο, να βαφτιστεί το κρέας ψάρι.
Ολα καλά ως εδώ. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί θα πρέπει να είναι τόσο εμφανής ο πανικός της παραπομπής. Αλλως ειπείν, είναι αδιανόητο κόμμα εξουσίας να πιστεύει στα σοβαρά ότι με τέτοιου είδους βλακώδεις τακτικές θα στρέψει την προσοχή από το μείζον ζήτημα που θα κληθεί να εξετάσει το Ειδικό Δικαστήριο: της κατάλυσης της διάκρισης των εξουσιών και της άλωσης των θεσμών του πολιτεύματος από κάποιους που εντελώς συγκυριακά κατείχαν θέσεις ισχύος και εξουσίας.
Παλλαϊκός ξεσηκωμός
Συχνά πυκνά ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του κάνουν λόγο για «την κοινωνία που δεν αντέχει άλλο τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα Μητσοτάκη», για τον εφιάλτη που ζουν «οι άνθρωποι του μόχθου» και για τον ξεσηκωμό του απλού κόσμου που δεν αφήνει την κυβέρνηση σε χλωρό κλαρί. Τα λένε δε τόσο πειστικά που είναι βέβαιο ότι τα πιστεύουν κιόλας. Ετσι εξηγείται μάλλον ότι κάλεσαν σε συγκέντρωση αγανάκτησης «τον λαό της Κορίνθου». Πρακτικό αποτέλεσμα; Πέντε νοματαίοι –τρεις βουλευτές, δύο στελέχη–, οι οποίοι άνοιξαν ένα πανό και είπαν ένα-δύο συνθήματα με το φρέντο στο χέρι. Επειδή εντόπισα και τον γνωστό δημοσκόπο Γ. Σκλιά, είμαι βέβαιος ότι το happening αποτιμήθηκε και στατιστικώς, ως «δημοσκόπηση του δρόμου» που συνηθίζει να λέει και ο πρόεδρος.
«Ποιοτικά στοιχεία»
Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν αρχίσει και πιστεύουν για τα καλά τις δημοσκοπήσεις και μελετούν με την απαραίτητη σοβαρότητα τα αποτελέσματά τους. Συχνά, αναφέρονται στα λεγόμενα «ποιοτικά στοιχεία» των δημοσκοπήσεων, επισημαίνοντας δείκτες που κάθε φορά (θεωρούν ότι) τους συμφέρουν. Οντως, στα λεγόμενα ποιοτικά στοιχεία κρύβονται διαμαντάκια. Οπως αυτό που εντόπισα στην τελευταία δημοσκόπηση της MARC για τον ΑΝΤ1. Αυτοδύναμη κυβέρνηση ΝΔ ή κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ επιθυμεί το 54,2%, έναντι 16,6% που επιθυμεί αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ. Η διαφορά, εκτός από χαοτική, είναι ενδεικτική ότι η κοινωνία δεν πείθεται και ούτε θέλει να ακούει για «προοδευτική διακυβέρνηση» και παρεμφερείς ιστορίες για αγρίους. Ούτε ως ανέκδοτο.
Νέοι Ορίζοντες
Είναι δύσκολο να εκτιμηθεί και να υπολογιστεί η επιτυχία των διατάξεων ενός νομοσχεδίου προτού ψηφιστεί και τεθεί σε εφαρμογή για ικανό διάστημα. Φανταστείτε λοιπόν πόσο λάθος είναι να προδιαγράφεις την αποτυχία ενός νομοθετήματος προτού καν αυτό ψηφιστεί. Αυτό γίνεται με το νομοσχέδιο της υπουργού Παιδείας. Πάντως διαβάζοντας τον τίτλο του, θυμήθηκα ότι «Νέοι Ορίζοντες» ήταν το όνομα που είχε επιλέξει ο Αντώνης Σαμαράς για τη Νεολαία της Πολιτικής Ανοιξης, ένα βραχύβιο πολιτικό κόμμα στην Κύπρο και ένα διαστημόπλοιο της ΝΑSΑ που, αφού έφτασε στον Πλούτωνα, εξερευνά την αστρική ζώνη του Κάιπερ.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
