Το δικαίωμα στην εργασία
Μια ιστορική απόφαση έλαβε την περασμένη εβδομάδα το Πρωτοδικείο Αθηνών. Κατόπιν προσφυγής των δημοσιογράφων του ΣΚΑΪ, Αρη Πορτοσάλτε, Νότη Παπαδόπουλου και Βασίλη Χιώτη, το δικαστήριο αποφάσισε αφενός να ακυρωθούν οι ποινές διαγραφής (οριστικής ή προσωρινής, κατά περίπτωση) που είχαν επιβληθεί στους δημοσιογράφους από το πειθαρχικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ, επειδή εργάστηκαν κατά τη διάρκεια της απεργίας που είχε προκηρύξει το σωματείο τους στις 10 Ιουνίου 2021, αντιδρώντας στο νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις, και αφετέρου να αναγνωρίζεται στο εξής το δικαίωμα των δημοσιογράφων να ενημερώνουν την κοινή γνώμη κατά τη διάρκεια απεργιακών κινητοποιήσεων και να μην επιβάλλονται ποινές σε όσους επιθυμούν να εργαστούν. Πρόκειται για μία απόφαση- σταθμός που νομολογεί υπέρ του αυτονόητου: δεν μπορεί κανένας να σε αναγκάσει να μην εργαστείς, εφόσον το επιθυμείς.
Κατέστρεψε το αφήγημα
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες ορισμένων να φανεί η ομιλία του Κώστα Καραμανλή ως «άδειασμα» σε Μητσοτάκη και γενικότερα στην κυβέρνηση της ΝΔ, η αλήθεια είναι άλλη: όσοι περίμεναν ότι ο Καραμανλής θα κατακεραύνωνε την κυβέρνηση εξεπλάγησαν που η ομιλία του είχε κεντρικό άξονα τον τουρκικό αναθεωρητισμό και την απόπειρα τουρκικής ηγεμονίας και ανατροπής του status quo. Τάχθηκε υπέρ μίας ισχυρής αμυντικά Ελλάδας, κατά της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και υπεραμύνθηκε του πρωταγωνιστικού ρόλου που πρέπει να αναλάβει η Ευρώπη για την κατάπαυση του πυρός. Με δυο κουβέντες, διέλυσε οποιαδήποτε ελπίδα είχε η αντιπολίτευση να φανούν ρωγμές στο κόμμα της ΝΔ. Αυτό φαίνεται και από τους αμήχανους τίτλους και τη συρραφή λέξεων της ομιλίας, μήπως και στηθεί αφήγημα διαφαινόμενης διάσπασης και «αδειάσματος». Εις μάτην.
Les diaboliques
Σαν ένα «διαβολικό ντουέτο» με κοινά συμφέροντα, κοινά σημεία και κοινή γλώσσα συνεννόησης παρουσιάζει στο τρέχον πρωτοσέλιδό του το γαλλικό περιοδικό «Le Point» τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλάντιμιρ Πούτιν και τον Τούρκο ομόλογό του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, απηχώντας το κλίμα που επικρατεί σε πολλές δυτικές πρωτεύουσες για τους δύο ηγέτες. Περαιτέρω, χαρακτηρίζει τον Τούρκο πρόεδρο πράκτορα του Πούτιν στην Ανατολή. Το «Le Point», βέβαια, είναι γνωστό για τα καυστικά εξώφυλλά του. Στο τεύχος της 9ης Ιουλίου 2015 είχε χαρακτηρίσει τον Αλέξη Τσίπρα, τον Πάμπλο Ιγκλέσιας, τη Μαρίν Λεπέν και τον Ζαν Λικ Μελανσόν ως «οι τσαρλατάνοι της Ευρώπης» για την en bloc στάση τους απέναντι στην ευρωπαϊκή συνοχή.
Εριξε το γάντι
Μιλώντας στην ιστοσελίδα newsbomb, ο Αλέξης Τσίπρας έστειλε ξεκάθαρα μηνύματα προς όλες τις εσωκομματικές τάσεις και ομάδες. Σε μια απόπειρα να σταματήσει το εσωκομματικό χάος, δήλωσε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ταλαιπωρηθεί πολύ από την κακώς εννοούμενη δημοκρατία» (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) και κάλεσε τις τάσεις «είτε να ανασυντεθούν, είτε να αυτοκαταργηθούν». Επί λέξει ανέφερε ότι «δεν αναγνωρίζω, δεν σκέφτομαι και δεν με απασχολεί η έννοια των ομάδων και των τάσεων στον τρόπο που θα δουλέψουμε από εδώ και στο εξής», προσθέτοντας ότι «το μεγαλύτερο καλό που έχουν να κάνουν για το κόμμα όλες οι τάσεις και τα ρεύματα είναι είτε να ανασχηματιστούν, είτε να ανασυντεθούν, είτε να αυτοκαταργηθούν». Δηλαδή πόσο πιο απλά να σας πει, ρε σύντροφοι, ότι ουδόλως τον απασχολεί η άποψή σας;
Η Ζωή έφυγε, οι «Μαύρες Βίβλοι» περέμειναν
Διαβάζω στην «Αυγή» για τη «Μαύρη Βίβλο της πανδημίας» που εξέδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ και παρουσίασε την Τετάρτη η Κοινοβουλευτική Ομάδα και ο Τομέας Υγείας της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σκοπός της έκδοσης, κατά τους συντάκτες, είναι η συμβολή «στον δημόσιο διάλογο με τεκμηριωμένη κριτική, καταλογισμό ευθυνών και –κυρίως– ανάδειξη μιας εναλλακτικής στρατηγικής, η οποία θα μπορούσε να περιορίσει αποτρέψιμους θανάτους και να σώσει ανθρώπινες ζωές και η οποία αγνοήθηκε ανεύθυνα και προκλητικά. Η “Μαύρη Βίβλος της πανδημίας” αναλύει σε 66 σελίδες όλες τις πτυχές της κυβερνητικής διαχείρισης, τις αστοχίες, τις εγκληματικές επιλογές, αλλά και τις αναγκαίες πολιτικές πρωτοβουλίες για την επόμενη μέρα».
Είναι προς συζήτηση το εάν ένα κόμμα που συνειδητά σαμπόταρε την τήρηση των μέτρων κατά της Covid, που προωθούσε σκευάσματα αλόγων ως θεραπείες και που έκλεινε ψηφοθηρικά το μάτι στο αντιεμβολιαστικό κίνημα μπορεί να συμβάλλει στην αποτίμηση της πανδημικής κρίσης (πολλώ δε μάλλον να καταλογίσει τις όποιες ευθύνες).
Ωστόσο, δεν είναι εκεί το ζήτημα. Εξ αφορμής του όλου χάπενινγκ, θυμήθηκα ένα αντίστοιχο που είχε οργανωθεί τέλη του 2014, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμαζόταν να προκαλέσει εκλογές εργαλειοποιώντας την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Τότε, λοιπόν, σε μία αντίστοιχη με την προχθεσινή εκδήλωση, η Ζωή Κωνσταντοπούλου παρουσίασε τη «Μαύρη Βίβλο της ντροπής», μία πολυσέλιδη έκδοση με τις κατά ΣΥΡΙΖΑ «νομοθετικές εκτροπές» της κυβέρνησης Σαμαρά.
Μάλιστα, καλός μου φίλος Συριζαίος μού εκμυστηρεύθηκε μετά πάσης ειλικρινείας και βεβαιότητος ότι η έκδοση «μαύρων βιβλών» ήταν ιδέα της κυρίας Κωνσταντοπούλου, την οποία ασπάστηκε ασμένως ο πρόεδρος. Απ’ ό,τι αποδεικνύεται, η Ζωή έφυγε, αλλά οι βίβλοι παρέμειναν.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
