Η «πρεσβεία» και η Αριστερά
Μετά την ολοκλήρωση των «δημοψηφισμάτων» και την «παμψηφεί αποδοχή της ένωσης με τη μαμά Ρωσία», σε μία σταλινικής αίγλης εκδήλωση που διοργανώθηκε την περασμένη Παρασκευή στο Κρεμλίνο, ο Πούτιν υπέγραψε τα διατάγματα προσάρτησης στη Ρωσία των τεσσάρων περιοχών της Ουκρανίας (Ντονέτσκ, Ανατολική Ουκρανία, Ζαπορίζια και Χερσώνα). Οπως δήλωσε στην ομιλία του, πρόκειται για τη μεγαλύτερη προσάρτηση εδαφών από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με την Ουκρανία να χάνει το 15% των εδαφών της. Ωστόσο, η προσάρτηση είναι ενέργεια εσωτερικής κατανάλωσης αφού, εκτός της Ρωσίας, δεν αναγνωρίζει κανείς άλλος την αυτονομία των νέων «λαϊκών δημοκρατιών». Για να ακριβολογούμε, κανείς πλην της ελληνικής Αριστεράς διότι από το 2017 έχει χαιρετίσει τη «λειτουργία» πρεσβείας της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ στα Εξάρχεια. Το θέμα της «πρεσβείας» του Ντονέτσκ είχε απασχολήσει και το Politico (Anarchic Athens finds a new cause: Ukraine, 04.6.2017), το οποίο σε εκτενές ρεπορτάζ συνέδεε ευθέως την Αριστερά και τον αναρχικό χώρο με τα σχέδια του Πούτιν και αποκάλυπτε «ονόματα και διευθύνσεις» πίσω από τη στέγαση της «πρεσβείας» σε «αλληλέγγυο» χώρο.
Τα άγια… εμβάσματα
Παράλληλα με την έρευνα της ρωσικής διείσδυσης σε χώρες της ΕΕ μέσω χρηματισμού πολιτικών προσώπων, πολιτικών οργανώσεων και σχηματισμών του ακραίου περιθωρίου, βρίσκεται σε εξέλιξη και μία άλλη έρευνα της Αρχής για το Ξέπλυμα για ύποπτες μεταφορές χρηματικών ποσών από σχετιζόμενες με το καθεστώς Πούτιν οντότητες προς ατομικούς λογαριασμούς μοναχών του Αγίου Ορους. Η έρευνα εστιάζει σε τουλάχιστον είκοσι περιπτώσεις πρόσφατων μεταφορών χρημάτων που καταλήγουν όχι στις ρωσικές μονές του Αγίου Ορους αλλά σε ατομικούς λογαριασμούς μοναχών. Τα εμβάσματα αφορούν μεγάλα χρηματικά ποσά, σε μία περίπτωση άνω τους ενός εκατομμυρίου, και έχουν ελλιπή αιτιολογία. Η έρευνα αναμένεται να δώσει και απαντήσεις στο εάν τα εμβάσματα αυτά σχετίζονται με τις πρόσφατες αποκαλύψεις των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ για μίζες τουλάχιστον 300 εκατομμυρίων σε Ευρωπαίους πολιτικούς από το καθεστώς Πούτιν ή αν πρόκειται για μεμονωμένες απόπειρες Ρώσων ολιγαρχών που επέλεξαν να βγάλουν χρήματα από τη Ρωσία με το πρόσχημα της «δωρεάς» υπό τον φόβο της κατάρρευσης της ρωσικής οικονομίας λόγω των κυρώσεων που επιβλήθηκαν ως αντίμετρο της εισβολής στην Ουκρανία.
Αξιοζήλευτο ρεκόρ
Το έντονο ενδιαφέρον των επιχειρήσεων για τα δάνεια του μηχανισμού που χρηματοδοτείται από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας και η ήδη συμβασιοποίηση δανείων σε επιχειρήσεις ύψους 650 εκατομμυρίων ευρώ οδηγήσαν σε ένα αξιοζήλευτο για τα δεδομένα και τις δυνατότητες της χώρας ρεκόρ: την περασμένη Παρασκευή, η Ελλάδα έγινε η πέμπτη χώρα στην ΕΕ που κατέθεσε αίτημα για εκταμίευση της δεύτερης πληρωμής στο σκέλος των δημοσίων επενδύσεων και η πρώτη χώρα πανευρωπαϊκά που κατέθεσε αίτημα για εκταμίευση της τρίτης πληρωμής στο σκέλος των δανείων επιχειρήσεων, αποδεικνύοντας τη δεδομένη πλέον επιτυχία του προγράμματος, αφού σε μία εξαιρετικά δύσκολη δημοσιονομική συγκυρία για την παγκόσμια οικονομία, στην Ελλάδα μέχρι στιγμής εισρέουν κεφάλαια 11 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Η άρνηση ως άμυνα
Μία θηριώδη παράσταση νίκης της τάξεως του 70,2% υπέρ της Νέας Δημοκρατίας έναντι 16,3% υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ κατέγραψε η τελευταία δημοσκόπηση της Metron Analysis (Mega, 29.9.2022). Το εύρημα είναι ενδεικτικό της σταθερής βεβαιότητας του εκλογικού σώματος ότι νικητής των εκλογών θα είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και μάλιστα με συντριπτική διαφορά. Την επομένη, σε μία μονότονα επαναλαμβανόμενη άρνηση της πραγματικότητας, ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίστηκε στον ΑΝΤ1 («Καλημέρα Ελλάδα», 30.9.2022) και δήλωσε ότι δεν πιστεύει τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Στην ψυχολογία, πάντως, η άρνηση είναι ασυνείδητος μηχανισμός άμυνας που στόχο έχει να ελαχιστοποιήσει δυσάρεστες και επώδυνες συνέπειες ενός υπαρκτού γεγονότος. Οπότε, μάλλον το πρόβλημα δεν το έχουν οι δημοσκοπήσεις.
Εξάγουμε (και) οικονομικό πολιτισμό
Διαβάζω στο «Βήμα της Κυριακής» ότι με μια ανακοίνωση-καταπέλτης κατά του Ηνωμένου Βασιλείου το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναφέρει ότι «τα φορολογικά δώρα στους πλούσιους θα εκτινάξουν τις ανισότητες και τον πληθωρισμό και θα πνίξουν την ανάπτυξη και την απασχόληση». Η ανακοίνωση είναι ασυνήθιστα αιχμηρή, συγκρινόμενη ακόμα και με αντίστοιχες του ΔΝΤ προς τη χώρα μας επί μνημονίων, και κρούει όχι απλώς καμπανάκι αλλά ολόκληρο κωδωνοστάσιο προς τη νέα κυβέρνηση της Λιζ Τρας.
Προηγήθηκε ωστόσο μια εβδομάδα πρωτόγνωρη για τα βρετανικά δεδομένα. Ο νέος «τσάρος» της βρετανικής οικονομίας, Κουάζι Κουάρτεγκ, εξήγγειλε εντελώς ξαφνικά μια σειρά από δημοσιονομικά μέτρα ελάττωσης της φορολογίας στα υψηλά εισοδήματα, δημιουργώντας αφενός σύγχυση, αφετέρου μια εντελώς αχρείαστη οικονομική αναταραχή. Και αυτό διότι η άνευ ολιστικού σχεδίου απότομη ελάττωση της φορολογίας στα υψηλά φορολογικά πατώματα σπανίως αποφέρει την πολυπόθητη αναπτυξιακή επανεκκίνηση. Αντιθέτως, μεγεθύνει τις ανισότητες και επιδρά αρνητικά στην απασχόληση. Αποτέλεσμα αυτού του «απονενοημένου διαβήματος» ήταν η βίαιη αντίδραση των αγορών με καταβαράθρωση της στερλίνας στο ιστορικό χαμηλό των 1,03 δολαρίων ταυτόχρονα με την ανακοίνωση των μέτρων. Η ανακοίνωση του ΔΝΤ επέφερε νέους κλυδωνισμούς και φόβο για εκτίναξη του πληθωρισμού.
Μη πτοούμενος από τις εξελίξεις, ο Κουάρτεγκ φιλοδοξεί να εφαρμόσει το πρόγραμμα φοροαπαλλαγών που αγγίζει τα 50 δισ. ευρώ. Αν και επί σειρά ετών στέλεχος επενδυτικών εταιρειών, ο νέος υπουργός αγνόησε τις αγορές, απέλυσε τον μόνιμο διευθυντή του υπουργείου Οικονομικών (είχε υπηρετήσει έξι πρωθυπουργούς), κατήργησε συλλογικά όργανα λήψης αποφάσεων για την οικονομική στρατηγική και δεν έλαβε υπόψη ούτε τις εισηγήσεις του Γραφείου Προϋπολογισμού, ούτε των συμβούλων του (!), διότι ο ίδιος «ήξερε καλύτερα». Το ίδιον της συνομοταξίας αυτών των ανθρώπων –ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης– είναι η πεποίθηση ότι η λύση είναι πάρα πολύ εύκολη και απλώς οι προκάτοχοί τους δεν τις εφάρμοζαν γιατί δεν είχαν τα «guts».
Το ζήσαμε εμείς το 2015. Η βλακώδης αυταρέσκεια των κυβερνώντων αναμεμιγμένη με πανεπιστημιακά τσιτάτα περί «απόλυτης γνώσης» και λαχουρέ πουκάμισα βύθιζε τη χώρα στη διεθνή ανυποληψία και οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην ύφεση και στην αιματηρή δημοσιονομική μέγγενη των σκληρών διαρθρωτικών μέτρων. Θα το ζήσει τώρα και η Μεγάλη Βρετανία. Αναπόφευκτα…
