Λάθος εκτίμηση
Ομολογώ ότι έκανα λάθος προ ημερών που έγραφα ότι η συζήτηση στη Βουλή με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ θα περιστραφεί γύρω από τη δήθεν κατάρρευση της σκευωρίας Novartis. Ούτε κατ’ ελάχιστον. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αντιλαμβανόμενος ότι δεν είναι και πολύ έξυπνο να πανηγυρίζει που δύο υπουργοί και στενότατοι συνεργάτες του παραπέμπονται με βαρύτατες κατηγορίες στο Ειδικό Δικαστήριο, έκανε δύο χλιαρές αναφορές στην υπόθεση και δεν απάντησε απολύτως τίποτα για τα όσα περιγράφει το βούλευμα. Λόγω της πίεσης που υφίσταται, είπε κάτι άλλο όμως άξιον αναφοράς: Ο Παπαγγελόπουλος μέχρι να καταδικαστεί είναι αθώος. Σαφώς. Κάθε κατηγορούμενος τεκμαίρεται αθώος έως αμετάκλητης καταδίκης. Υπάρχει ένα (δικονομικό) παράδοξο, ωστόσο. Για την υπόθεση Novartis, τόσο ο ίδιος ο κ. Τσίπρας όσο και εν χορώ όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ο «προοδευτικός» βούρκος των social media, καταδίκασαν τους ελεγχόμενους προτού καν καταστούν κατηγορούμενοι και τους ευχήθηκαν «καλή τύχη και να αποδείξουν την αθωότητά τους». Φαντάζομαι το θυμάται αυτό ο κ. Τσίπρας.
Η αβάσταχτη ελαφρότητα των ερμηνειών του Οργουελ
Εάν κάποιος κάνει μία απλή αναζήτηση στο google, θα διαπιστώσει ότι οι αναφορές των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στον Τζορτζ Οργουελ και το διάσημο «1984» είναι πάμπολλες. Πρόκειται για αγαπημένο θέμα, ιδίως τώρα που οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πειστεί ότι το πρωθυπουργικό γραφείο ελέγχει σε απόλυτο βαθμό την ενημέρωση και παρακολουθεί με πράκτορες σε κάθε γωνία οποιονδήποτε δεν πειθαρχεί στις βουλές του Μητσοτάκη και δεν συμμορφώνεται προς τας υποδείξεις.
Εντάξει, εσείς μπορεί να γελάτε, αλλά κάποιοι ζουν το δράμα τους και είναι σεβαστό. Αλλά ας επιστρέψουμε στον Οργουελ. Τον Μάρτιο του 1947, στον πρόλογο της ουκρανικής (!) έκδοσης της «Φάρμας των ζώων», ο Οργουελ έγραψε μεταξύ άλλων ότι «[…] τίποτα δεν έφθειρε τόσο πολύ την ιδέα του σοσιαλισμού, όσο η πεποίθηση ότι η Ρωσία είναι μια σοσιαλιστική χώρα, και κάθε ενέργεια των κυβερνώντων πρέπει να συγχωρείται – αν όχι να αποτελεί παράδειγμα προς μίμησιν». Είναι ιστορικό δεδομένο πλέον ότι ο Οργουελ καταδίκασε ευθέως το σοσιαλιστικό πείραμα και το σταλινικό καθεστώς ως απάνθρωπο και αποτυχημένο. Αυτό δεν αλλάζει.
Την καταδίκη αυτήν επεσήμανε ο πρωθυπουργός στην πρόσφατη ομιλία του στη Βουλή. Από την πλευρά του ο κ. Τσίπρας αντέτεινε ότι ο Τζορτζ Οργουελ είχε δηλώσει ότι έγραφε ενάντια στον απολυταρχισμό και υπέρ του δημοκρατικού σοσιαλισμού όπως τον καταλάβαινε και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προέρχεται και ούτε ασπάζεται την ιδεολογία του υπαρκτού σοσιαλισμού. Αρα μάλλον συμφώνησε με τον πρωθυπουργό ότι ο Οργουελ καταδίκασε τον αριστερόστροφο φασισμό, όπου τέλος πάντων αυτός εφαρμόστηκε.
Κάπου εκεί επενέβη και ο κ. Κουτσούμπας, ο οποίος εθίγη από την κριτική στο καθεστώς του υπαρκτού σοσιαλισμού και χαρακτήρισε τον Οργουελ «χαφιέ» της (βρετανικής) Ασφάλειας, κατά τη συνήθη τακτική χαρακτηρισμών του εγχειριδίου του ΚΚΕ και συντασσόμενος πλήρως με τα προ μηνός λεγόμενα της κ. Ζαχάροβα (23.5.2022, ομιλία στο Εκατερίνεμπουργκ), η οποία δήλωσε με στόμφο ότι ο Οργουελ δεν έκανε κριτική στο σταλινικό καθεστώς, αλλά έγραφε «για το τέλος του φιλελευθερισμού».
Χυδαιότητες
Τον Ιανουάριο του 2015, μιλώντας σε εκδήλωση στη Λαμία, ο Κ. Αρβανίτης –τότε διευθυντής του ρ/σ Στο Κόκκινο– έκανε την εξής δημόσια δήλωση: «Είναι πάρα πολύ ζόρικο για μένα να λένε τον πρωθυπουργό της χώρας μου μ@λ@κ@. Και το πρόβλημα δεν είναι ότι τον λένε. Είναι ότι είναι μ@λ@κ@ς». Η δήλωση αυτή εντάχθηκε στο όλο πλαίσιο της «τζάμπα μαγκιάς» που πουλούσε τω καιρώ εκείνω ο ΣΥΡΙΖΑ, ο όποιος πλάσαρε ανέξοδα μια «νέα προσέγγιση στην πολιτική», μία ρήξη με το comme-il-faut κατεστημένο και το politically correct. Ετσι, δεν ξενίζει που όπως διαβάζω στα «Νέα», τα ίδια έκανε και προχθές στο Ευρωκοινοβούλιο κατά του πρωθυπουργού. Μόνο που το 2022 δεν είναι 2015 και σήμερα οι χυδαιότητες αντιμετωπίζονται ως χυδαιότητες και όχι ως (τζάμπα) μαγκιά.
Το «ταμείο»
Ο πρωθυπουργός ήταν σαρωτικός. Τελεία, παύλα, παράγραφος – κατά την προσφιλή έκφραση της Ρένας Δούρου. Ανεξαρτήτως κομματικής απόχρωσης ή ιδεολογικής τοποθέτησης, αν κάποιος αναλύσει τα πρωτογενή δεδομένα (τα λεγόμενα raw data, που λέμε εμείς οι εξπέρ στην ανάλυση) που παρείχε η σχεδόν επτάωρη συζήτηση στη Βουλή, θα αντιληφθεί τη σαρωτική επικράτηση του λόγου του πρωθυπουργού σε όλα τα επίπεδα. Αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει και διαφαίνεται ότι δεν μπορεί να υπάρξει πολιτικός αντίπαλος του κ. Μητσοτάκη. Ιδίως για τον ΣΥΡΙΖΑ, ζει τον χειρότερο εφιάλτη του. Εγκλωβισμένος ανάμεσα στο άνοιγμα προς το κέντρο και τη στροφή προς τα Αριστερά, στροβιλίζεται γύρω από τον εαυτό του, χωρίς κανένα απτό αποτέλεσμα. Ο δε λόγος του κ. Τσίπρα προχθές ήταν άχρωμος και άοσμος, μη δυνάμενος να πείσει κανέναν.
Ο μαγικός χρόνος των εκλογών
Πάνω από πέντε (5) αναφορές έκανε ο πρωθυπουργός για εκλογές στο τέλος της τετραετίας, κατά την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή. Τα ίδια επανέλαβε και στον Β. Χιώτη στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ χθες. Από τις αντιδράσεις των κομμάτων, δεν φαίνεται να τους πείθει. Ολοι προετοιμάζονται για εκλογές τον Σεπτέμβριο. Αναμενόμενα, τη μεγαλύτερη πίεση για τον χρόνο των εκλογών την έχει ο κ. Τσίπρας. Και, παρά τα αντιθέτως υποστηριζόμενα για εκλογές «αύριο το πρωί», ο ΣΥΡΙΖΑ εύχεται να γίνουν εκλογές στο τέλος της τετραετίας γιατί υπολογίζει σε δύο παράγοντες: πρώτον, στη φθορά της κυβέρνησης από την ακρίβεια και την ενεργειακή κρίση και, δεύτερον, στο «ξεφούσκωμα» των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ. Οι ειδικοί της Κουμουνδούρου θεωρούν ότι και από τα δύο ο μόνος ευνοημένος θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και έτσι θα κερδίσει τις εκλογές. Δεν γνωρίζω ποια σοβαρή ανάλυση μπορεί να καταλήγει σε τέτοιο συμπέρασμα, αλλά πραγματικά θα ήθελα να δω την αντίδραση των ειδικών στο άκουσμα του exit poll την Κυριακή των εκλογών.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
