Το χυδαίο ως κανονικό
Με βίντεό του στην πλατφόρμα TikTok, ο τέως υπουργός, τέως δημοσκόπος του Αλέξη Τσίπρα και νυν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χριστόφορος Βερναρδάκης χαρακτήρισε τη Νίκη Κεραμέως «Πισπιρίγκου» της δημόσιας εκπαίδευσης διότι «δολοφονεί» τη δημόσια εκπαίδευση και τα νέα παιδιά. Δεν είναι ότι ο Βερναρδάκης δίκασε και καταδίκασε την Πισπιρίγκου καταπατώντας δημοσίως το τεκμήριο αθωότητάς της (θυμίζω ότι με νόμο της κυβέρνησης που συμμετείχε ο Βερναρδάκης, ο ίδιος θα πρέπει να πληρώσει αποζημίωση στην προφυλακισμένη για αυτήν του την πράξη – ν. 4596/2019), δεν είναι ότι ο ίδιος τυγχάνει πανεπιστημιακός δάσκαλος και δηλητηριάζει επί σκοπώ τη νεολαία σε μια χοντροκομμένη απόπειρα μικροκομματικής εκμετάλλευσης. Είναι ότι και αυτή η πράξη, όπως και ένα σύνολο ομοειδών, εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο που οικοδομεί ο ΣΥΡΙΖΑ: στην κανονικοποίηση της χυδαιότητας στον δημόσιο λόγο και τη χρήση της ως μέσο άσκησης πολιτικής.
Συμβόλαια στοχοποίησης
Ο Βερναρδάκης είπε μία χυδαία χοντράδα, την οποία –φαντάζομαι– την κατακρίνουν (σχεδόν) όλοι οι σύντροφοί του, έστω και προσχηματικά. Ο Βερναρδάκης όμως δεν είναι μόνος του σαν καλαμιά στον κάμπο. Είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, προσωπικός δημοσκόπος του Τσίπρα και σύμβουλός του επί χρόνια. Κοινώς, τα όσα λέει έχουν αντίκτυπο και στον πρόεδρο, του οποίου αποτελεί προσωπική επιλογή. Τούτου δοθέντος, δεν γίνεται να βγει κανείς δημοσιογράφος και να τα βάλει με τον Βερναρδάκη, γιατί έτσι τα σχολιανά τα λούζεται και ο πρόεδρος. Το μοτίβο λοιπόν είναι απλό: στοχοποίηση των όσων τολμούν να κρίνουν τις χυδαιότητες Βερναρδάκη. Τελευταίο θύμα ο Νίκος Χατζηνικολάου. Τόλμησε και είπε τη γνώμη του για το χυδαίον του πράγματος; Επίθεση στα social media με σκαιότατους χαρακτηρισμούς. Συμπτωματικά, λίγες ώρες μετά, στην ειδησεογραφία καταγράφηκε και μία εμπρηστική ενέργεια στα γραφεία της «Real News».
Ευρωβαρόμετρο
Διαβάζω το Ευρωβαρόμετρο Ιουλίου της Κομισιόν. Τα αποτελέσματα είναι άλλη μία καρπαζιά στον συμπαθή σβέρκο κάθε ηλίθιου ή αφελούς που δέχεται ως δεδομένα τις ανοησίες που διαβάζει στα social media. Ως προς την πρόσβαση στις ειδήσεις, το 60% των Ελλήνων (75% μ.ό. ΕΕ) επιλέγει την τηλεόραση και το 63% τα ενημερωτικά sites (43% μ.ό. ΕΕ), ενώ μόλις το 46% τα social media (26% μ.ό. ΕΕ). Το συγκλονιστικό είναι ότι ακόμα και στην κατηγορία 15-24, η τηλεόραση κυριαρχεί ως πηγή ειδήσεων (58%). Την ίδια εικόνα δίνουν και τα ευρήματα στον βαθμό εμπιστοσύνης των ΜΜΕ, αφού ιδιωτικοί και δημόσιοι σταθμοί και εφημερίδες κυριαρχούν στις πρώτες θέσεις, με ένα μόλις 6% να εμπιστεύεται «influencers σε κανάλια μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπως το YouTube, το Instagram ή το TikTok» (5% μ.ό. ΕΕ). Ο ξεπεσμός και η τοξικότητα των social media σε όλο τους το μεγαλείο.
Παράκρουση
«Το επαναλαμβάνουμε: την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό θα τους επιλέξει ο ελληνικός λαός βάσει των συσχετισμών που θα ορίσει στις επόμενες εθνικές εκλογές και όχι το παρασκήνιο και τα ψευτοδιλήμματα, που βολεύουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Αλέξη Τσίπρα. Σταματήστε να περιφρονείτε τη νοημοσύνη των πολιτών». Αυτό που μόλις διαβάσατε είναι τμήμα ανακοίνωσης του ΠΑΣΟΚ, η οποία ούτε λίγο-ούτε πολύ μας λέει ότι πρωθυπουργό θα επιλέξει ο Νίκος Ανδρουλάκης γιατί χωρίς αυτόν δεν μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση με απλή αναλογική. Και εδώ έγκειται ο πυρήνας της κριτικής στο εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής: δεν μπορεί ο σχηματισμός κυβέρνησης να αποτελεί έρμαιο τυχοδιωκτισμών και όλως ευκαιριακών συγκλίσεων.
Για τον Θάνο Αξαρλιάν
Το μεσημέρι της 14ης Ιουλίου 1992, ο 20χρονος Θάνος Αξαρλιάν περπατούσε στη γωνία Καραγιώργη Σερβίας και Βουλής όταν δέχτηκε θραύσματα ρουκέτας της 17 Νοέμβρη, η οποία είχε στόχο τον τότε υπουργό Οικονομικών Γιάννη Παλαιοκρασσά της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ο κ. Παλαιοκρασσάς τραυματίστηκε ελαφρά ενώ ο Αξαρλιάν σκοτώθηκε ακαριαία.
Πόσοι θυμούνται άραγε τον Θάνο Αξαρλιάν, όσο περνάνε τα χρόνια; Σίγουρα όχι πολλοί. Ο Θάνος ήταν ένα παιδί που σκοτώθηκε από τη δολοφονική μανία κάποιων «αυτόκλητων τιμωρών» που, όπως μάθαμε αργότερα, δεν επρόκειτο τελικά για τιμωρούς, αλλά για το αρχέτυπο του καφενόβιου καρπαζοεισπράκτορα.
Ο Αξαρλιάν δεν ήταν θύμα της ακροδεξιάς για να διοργανώνονται χάπενινγκ και πορείες κάθε χρόνο «απέναντι στον φασισμό», ώστε ο θάνατός του να αποτελεί εις το διηνεκές αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης. Ηταν θύμα της άκρας Αριστεράς, του περιθωρίου. Το γεγονός αυτό δεν καθιστά τον θάνατό του δολοφονία, αλλά «λάθος» και «παράπλευρη απώλεια».
Παρά το αποτυχημένο damage control που επιχείρησε ο Δημήτρης Κουφοντίνας για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, το 2014 Βασίλης Τζωρτζάτος σε επιστολή του στην «Ελευθεροτυπία» κατηγορούσε τον Κουφοντίνα για τον θάνατο του Θάνου Αξαρλιάν. Ο Τζωρτζάτος ανέφερε ότι η επίθεση κατά του τότε υπουργού Οικονομικών στην πλατεία Συντάγματος είχε αποφασιστεί με δύο προϋποθέσεις: πρώτον, ότι δεν θα υπήρχε κανείς άλλος στο αυτοκίνητο του υπουργού και, δεύτερον, ότι δεν θα κυκλοφορούσαν πεζοί στα πεζοδρόμια.
Οπως αποδείχτηκε, την ημέρα που ο Κουφοντίνας πυροδότησε τη ρουκέτα, ουδόλως ενδιαφέρθηκε γι’ αυτές τις προϋποθέσεις: στο αυτοκίνητο του υπουργού επέβαινε η γυναίκα του και η κόρη του, ενώ στον δρόμο υπήρχαν περαστικοί.
Οπως καταγράφηκε στα επίσημα πρακτικά της δίκης της 17Ν, η δικαιολογία για τη βεβιασμένη ρίψη της ρουκέτας ήταν «με πιέζει η γυναίκα μου να φύγουμε διακοπές».
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
