Σχεδόν 45.000 αστυνομικοί και χωροφύλακες είναι ξανά επί ποδός στη Γαλλία απόψε, νύχτα Σαββάτου προς Κυριακή, για να αντιμετωπίσουν τις ταραχές στη χώρα που ξέσπασαν μετά τη δολοφονία του εφήβου Ναέλ, κοντά στο Παρίσι, ανακοίνωσε ο Γάλλος υπουργός Εσωτερικών Ζεράλ Νταρμανέν.
Στη Μασσαλία, στη νοτιοανατολική Γαλλία, και στη Λιόν, στην κεντροανατολική, οι μεγαλύτερες πόλεις που επλήγησαν το βράδυ της Παρασκευής, οι δυνάμεις της τάξης θα ενισχυθούν «σημαντικά», πρόσθεσε ο υπουργός.
Νωρίτερα παρουσία εκατοντάδων ανθρώπων τελέστηκε η κηδεία του Ναέλ, ο οποίος εκτελέστηκε αστυνομικού κατά τη διάρκεια τροχονομικού ελέγχου και προκάλεσε ταραχές στη Γαλλία.
Η τελετή, η οποία ολοκληρώθηκε γύρω στις 5.30 το απόγευμα τοπική ώρα, πραγματοποιήθηκε «πολύ ήρεμα, με περισυλλογή και χωρίς παρεκτροπές», δήλωσε ένας αυτόπτης μάρτυρας στο Γαλλικό Πρακτορείο, προσθέτοντας ότι παρέστησαν πολλοί νεαροί.
«Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ οικογενειακή», είπε ο αυτόπτης μάρτυρας.
Η ταφή έγινε παρουσία της μητέρας του και της γιαγιάς του Ναέλ στο νεκροταφείο Μον-Βαλεριέν στη Ναντέρ, την πόλη όπου ζούσε ο 17χρονος.
Η κηδεία είχε αρχίσει το πρωί στο νεκροφυλάκειο της Ναντέρ σε κλίμα μεγάλης έντασης μεταξύ ομάδων νέων και του Τύπου, την παρουσία του οποίου δεν επιθυμούσε η οικογένεια, παρατήρησαν δημοσιογράφοι του Γαλλικού Πρακτορείου.
Σύμφωνα με τον μάρτυρα που ρωτήθηκε από το Γαλλικό Πρακτορείο, οι παρόντες στην κηδεία ζήτησαν να μην ληφθεί καμία φωτογραφία από την κηδεία για να προστατευθεί η ταυτότητα των νεαρών.
«Να αναπαυθεί η ψυχή του, να αποδοθεί δικαιοσύνη. Ήρθα να στηρίξω τη μητέρα, είχε μόνο αυτόν, η καημένη», είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο μια κάτοικος της Ναντέρ, που δεν θέλησε να δώσει το όνομά της.
Η νεκροφόρα έφυγε από το νεκροφυλάκειο το μεσημέρι για να πάει στο τζαμί Ιμπν Μπαντίς της Ναντέρ για την επικήδεια τελετή.
Ο Ναέλ λάτρευε τη μουσική ραπ και τις μοτοσικλέτες. Τον είχε μεγαλώσει η μητέρα του στη Ναντέρ. Ήταν ο μονάκριβός της. Είχε εγκαταλείψει το σχολείο, εργαζόταν ως ντελιβεράς και είχε ξεκινήσει μια «πορεία ένταξης» στον σύλλογο Ovale Citoyen που συντροφεύει νέους μέσα από τον αθλητισμό. Ο Ναέλ είχε επίσης μια συνεργασία με τον σύλλογο ράγκμπι της Ναντέρ.
Πασκάλ Μπρυκνέρ: Οι βίαιες ταραχές τροφοδοτούνται, εν μέρει, από μια συγκεκριμένη Αριστερά
Την ίδια ώρα, μια διαφορετική αποτίμηση των ταραχών δίνει μιλώντας στην εφημερίδα «Le Figaro» ο διάσημος Γάλλος φιλόσοφος Πασκάλ Μπρυκνέρ.
«Η υπέρβαση των νομίμων ορίων βίας (bavure policière) στην οποία υπέπεσε ο αστυνομικός την Τρίτη είναι απλώς ένα πρόσχημα που πυροδότησε ένα παβλοφικό ανακλαστικό. Είναι μια τέλεια συντονισμένη δραματουργία όπου οι ταραχοποιοί απαντούν σε ένα σενάριο γραμμένο ήδη από το 2005 τουλάχιστον. Η βία είναι μόνιμη στα προάστια, αποτελεί μέρος του soundtrack της καθημερινότητας, αλλά, με αφορμή αυτό το δράμα, θα μπορέσει να ξεδιπλωθεί με μεγάλη φανφάρα. Οι καλοκαιρινές διακοπές ξεκινούν για τους μικρούς στασιαστές με νύχτες που υπόσχονται να είναι καυτές. Να σημειωθεί ότι όλες οι ζωές δεν είναι ίσες: ο θάνατος ενός αστυνομικού ή το κάψιμό του από βόμβα μολότοφ δεν προκαλεί ποτέ καμία συγκίνηση, παρά μόνο το χειροκρότημα σε κάποιους που κραυγάζουν "κοιτάξτε τι ωραία που ψήνονται τα κοτόπουλα"» σημειώνει.
«Αυτός ο βανδαλισμός, δυστυχώς, δεν αφορά μόνο τα προάστια, τα ίδια έγιναν και στις διαδηλώσεις των Κίτρινων Γιλέκων το 2019, το 2022 και το 2023, στις συντάξεις με τους antifas και άλλους ταραχοποιούς. Ο πραγματικός εφιάλτης σε αυτήν την περίπτωση θα ήταν η συμμαχία των ακροαριστερών οικολόγων Les Soulèvements de la Terre και των ταραξιών των προαστίων, των αντικονφορμιστών παιδιών καλών οικογενειών (bourgeois bohèmes) και των νεοπρολετάριων που θέλουν να ζήσουν μια ως συνήθως αδύνατη να φτάσει στους στόχους της επανάσταση. Οι τέσσερις μήνες χάους και υστερίας από τους οποίους μόλις βγήκαμε άφησαν το στίγμα τους: η βία είναι μια πυρκαγιά που εξαπλώνεται με εκπληκτικό μιμητισμό. Όσο περισσότερο γίνεται ανεκτή, τόσο περισσότερο γίνεται η μόνη γλώσσα αντιπαράθεσης. Πρώτα χτυπάμε και μετά συζητάμε» συμπλήρωνει.
Διευκρινίζει ότι «αυτό που άλλαξε τα τελευταία είκοσι χρόνια είναι η εμφάνιση μίας θορυβώδους ακροαριστεράς, φιλικής προς τους ακραίους ισλαμιστές, λυσσωδώς αντισιωνιστικής, δηλαδή αντιεβραϊκής, η οποία ονειρεύεται, ελλείψει «επαναστατικής ωρίμανσης των συνθηκών» να προκαλεί διαρκείς εξεγέρσεις. Αφού η «Ανυπότακτη Γαλλία» (France insoumise) του Μελανσόν και οι οικολόγοι αποτυγχάνουν να κυβερνήσουν τη Γαλλία, ας την καταστήσουν τουλάχιστον ακυβέρνητη».
Σχολιάζοντας ανάρτηση του Μελανσόν, ο οποίος έγραψε πως «Οι σκύλοι του καθεστώτος καλούν για ηρεμία. Εμείς καλούμε για δικαιοσύνη» εκτιμά πως «μου φαίνεται πολύ λίγο πιθανό να μπορέσουν να εκμεταλλευτούν αυτά τα γεγονότα, γιατί οι κραυγές και τα στριγγλίσματά τους απλώς ανατριχιάζουν την πλειοψηφία των Γάλλων. Αυτό που μπορεί να καταφέρει ο Μελανσόν είναι να δώσει ακόμα περισσότερο ώθηση στο κόμμα της Μαρίν Λεπέν του οποίου νομιμοποιεί ακόμα περισσότερο τη φυσική του προτίμηση στην τάξη και την καταστολή. Χέρι-χέρι, τα δύο άκρα κατευθύνονται μαζί προς την άβυσσο».
