Αβεβαιότητα και ανασφάλεια για το μέλλον της καθημερινής και κυριακάτικης έκδοσης της «Αυγής» εκφράζει ο συνδικαλιστικός εκπρόσωπος της ΕΣΗΕΑ στην εφημερίδα, Νίκος Μορφονιός. Όπως ενημερώνει, «14 εργαζόμενοι δήλωσαν συμμετοχή στην εθελουσία της εφημερίδας κάτω από την τρομοκρατία και τον φόβο για την απώλεια θέσεων εργασίας στο κλείσιμο των 70 χρόνων από τη γέννηση της».
Ετσι σήμερα οι εργαζόμενοι της κομματικής εφημερίδας «Αυγή», η οποία χρηματοδοτείται από τον ΣΥΡΙΖΑ, καλούνται στις 11 πμ σε διαδικτυακή Γενική Συνέλευση που αναμένεται να καθορίσει την επόμενη μέρα. “Η συμμετοχή όλων είναι πιο κρίσιμη από ποτέ για να οργανώσουμε την αντίστασή μας στην καταστροφή της εφημερίδας που ετοιμάζεται”, σημειώνει ο συνδικαλιστικός εκπρόσωπος.
Οι εξελίξεις οδήγησαν χθες Δευτέρα τον διευθυντή του μέσου Άγγελο Τσέκερη σε παραίτηση. Παραμένει στην Αυγή αλλά ως συντάκτης.
Δείτε την ενημέρωση από τον εκπρόσωπο των εργαζομένων:
«Μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος της εθελουσίας εξόδου, απλώνεται μπροστά μας η επόμενη μέρα για την εφημερίδα, μέσα στην αβεβαιότητα και την ανασφάλεια για το μέλλον της καθημερινής και κυριακάτικης έκδοσης. Η εφημερίδα αποψιλώθηκε ήδη κατά 14 άτομα που δήλωσαν συμμετοχή στην εθελουσία κάτω από την τρομοκρατία και τον φόβο για την απώλεια θέσεων εργασίας στο κλείσιμο των 70 χρόνων από τη γέννηση της ΑΥΓΗΣ.
Δυστυχώς-όπως ορθά εξ αρχής αποκωδικοποιήσαμε τη στοχοθεσία της εθελουσίας- οι περισσότερες πληροφορίες που φθάνουν στα αυτιά μας κάνουν λόγο ότι σχεδιάζεται να κλείσει η καθημερινή έκδοση της ΑΥΓΗΣ στις αρχές του έτους, ολοκληρώνοντας το σχέδιο διάλυσής της. Δεν υπάρχει φυσικά καμία επίσημη ενημέρωση από την πλευρά της διοίκησης, κι αυτή τη φορά φαίνεται πως απροειδοποίητα θα κληθούμε να υποστούμε αποφάσεις για τις ζωές μας, χωρίς τη συμμετοχή μας σε καμία από αυτές.
Όμως η χρεωκοπία της εφημερίδας και η διάλυση του δημοσιογραφικού στίγματος 70 ετών ιστορικής πορείας έχει πρόσωπα και διευθύνσεις, και σίγουρα τα πρόσωπά αυτά δεν είναι των εργαζομένων.
Στην πιο κρίσιμη ιστορική στιγμή νιώθω το βάρος ως συνδικαλιστικός εκπρόσωπος και ως μέλος του οργανισμού από τον Αύγουστο του 2003 που παιδί ακόμη μου έγινε η τιμή να μάθω τη δημοσιογραφία ως ασκούμενος στη μικρή αλλά με τεράστιο πολιτικό και δημοσιογραφικό βάρος ιστορικής εφημερίδας, να πω το εξής: έφτασε η ώρα για τη μάχη των μαχών.
Οι λύσεις εκτόνωσης πλέον δεν υπάρχουν, κάναμε ό, τι περνούσε από το χέρι μας για να διασώσουμε την εφημερίδα, όμως κάποιοι εξακολουθούν να επιβουλεύονται σχέδια για τη διάλυσή της με το κλείσιμο του καθημερινού και την απώλεια αγνώστου αριθμού θέσεων εργασίας. Σε μια περίοδο μάλιστα με τις συνέπειες της τραγικής διαχείρισης της πανδημίας από τη ΝΔ να είναι πιο φανερές από πότε, κάποιοι μαικήνες της πολιτικής εξακολουθούν να θέλουν να βγάζουν τα ματάκια τους με τα χεράκια τους, αλλά θα αναλάβουν και το κόστος για αυτό. Κατά συνέπεια, υπάρχει πλέον ένας δρόμος και πρέπει να οργανωθούμε για αυτό: αγώνας για δουλειά και αξιοπρέπεια.
Για το λόγο αυτό, καλείται διαδικτυακή Γενική Συνέλευση την Τρίτη στις 11πμ και η συμμετοχή όλων είναι πιο κρίσιμη από ποτέ για να οργανώσουμε την αντίστασή μας στην καταστροφή της εφημερίδας που ετοιμάζεται. Έχω στο μυαλό μου ένα πλάνο κλιμακούμενων ενεργειών για να συζητήσουμε στη συνέλευση, που περιλαμβάνει από κινήσεις απεύθυνσης στην κοινωνία με εκδήλωση/εκπομπές και ανάρτησεις διαδικτυακές και στους δρόμους της Αθήνας πανό, αφισών, κλπ, συγκεντρώσεις και πορείες στην κουμουνδούρου, μέχρι παρουσία μας σε ομοσπονδίες και σωματεία άλλων κλάδων, όπως το ΕΚΑ, η ΑΔΕΔΥ, το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, το Σωματείο των ντελιβεράδων (έχω κάνει ήδη επαφές), προκειμένου να ζητήσουμε τη στήριξη και αλληλεγγύη τους σε μια εφημερίδα και τους εργαζόμενους της οι οποίοι αδιαλείπτως και απλόχερα ακόμη και όταν όλοι σώπαιναν έχουμε αναδείξει και στηρίξει τους αγώνες τους.
Μέχρι φυσικά επαναλαμβανόμενες 24ωρες απεργίες και ολοήμερες καταλήψεις των γραφείων και του σταθμού.
Η φαρέτρα στη συλλογική μνήμη των ταξικών αγώνων είναι πλούσια και ας κρατάμε καλά στο μυαλό μας πως πολλές φορές σημασία δεν έχει η πτώση αλλά η πρόσκρουση. Ας σηκώσουμε λοιπόν το γάντι και ας αναλάβει μετά ο καθένας τις ευθύνες του ερχόμενος αντιμέτωπος με το ταμείο της ιστορικής μνήμης».
