Λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες είναι ο κατάλληλος χρόνος να θυμίσουμε σε ποιο κόμμα ηγείται ο Κασσελάκης, ποιους εκφράζει ο τοξικός και άκρως αναχρονιστικός λόγος του, αλλά και τους κινδύνους που κρύβονται πίσω από ένα χαμόγελο που όχι μόνο δεν είναι πηγαίο, αλλά στην πρώτη πίεση αποκαλύπτει μια καταπιεσμένη borderline προσωπικότητα. Δεν είναι στις προθέσεις μας να ξαπλώσουμε στο ντιβάνι τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ για να μας αφηγηθεί το story του.
Χρειάζεται, όμως, να τον δούμε όπως είναι και όχι όπως τον εμφανίζουν οι παρατρεχάμενοι του δήθεν «προοδευτισμού» που δεν διαφέρει σε τελική ανάλυση- εξαιρουμένου του περιτυλίγματος- από τις αντίστοιχης αισθητικής στομαχικές εκκρίσεις της ακροδεξιάς κομπανίας που εκ του αποτελέσματος έχουν κοινό τόπο συνάντησης: τη μνησικακία.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας σκεφθούμε πως βρέθηκε στο ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης, ενώ κάλλιστα θα μπορούσε με την ίδια ευκολία να βρίσκεται στο ΠΑΣΟΚ, στην Ελληνική Λύση, στη Ζωή για «καλύτερη ζωή», γενικώς παντού μια και το ιδεολογικό του υπόβαθρο είναι τόσο εύπλαστο ώστε χωράει να περάσει από τη χαραμάδα και του πλέον «κλειστού» κόμματος. Το απέδειξε στο ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί στο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί εκεί τον έφερε ο Τσίπρας αφού προηγουμένως τον έφερε στο Τσίπρα το lobby της ομογένειας με το οποίο είχε και έχει σχέσεις ο πρώην. Οι θαυμαστές του Τραμπ, όπως είναι γνωστό οι ομογενείς, τον «φύτευσαν» στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας θεωρώντας ότι αυτός ο μικρός Τράμπ θα έχει λαμπρό μέλλον σ’ ένα κόμμα εξουσίας. Γι’ αυτό και δεν τον έστειλαν στον Βελόπουλο με τον οποίον ταιριάζει πολιτικά. Αν και για να είμαστε δίκαιοι ο Βελόπουλος μόνο εξ Ανατολών θα δεχόταν τέτοιο πεσκέσι στο κόμμα του.
Αυτό που δεν περίμενε ο Τσίπρας ήταν ότι θα γίνει… Αλαβάνος. Και αυτό που πάει να κάνει ο Κασσελάκης γράφοντας στα παλιά του τα σκαρπίνια τα Αριστερά φληναφήματα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι θέλει να ανακαινίσει το «σουβλατζίδικο» της λαϊκής γειτονιάς, το ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, σε κρεπερί. Προς το παρόν τον έχει κάνει «σουβλακερί».
Για όσους έχουν ξεχάσει τι εστί ΣΥΡΙΖΑ, θυμηθείτε ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Βαρουφάκης, είναι η Πρόεδρος της Βουλής των ολονυκτιών Κωνσταντοπούλου, είναι ο Κατρούγκαλος των συνταξιούχων, είναι ο Πολλάκης που έσκαβε λάκκο τριών μέτρων, είναι τα λαϊκά δικαστήρια, είναι το δημοψήφισμα, είναι οι κλειστές τράπεζες, είναι η εξόντωση της μεσαίας τάξης και τέλος είναι ο Καμμένος. Είναι όλα αυτά για τα οποία σήμερα ο Κασσελάκης κουνάει το δάκτυλο για την ακρίβεια και τους… φόρους (ανέκδοτο) και κομπάζει ότι αυτός ξέρει πως θα μας κάνει πλούσιους.
Συνεπώς για τους «προξενητές» από την Αμερική, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το κατάλληλο κόμμα για να ταιριάξει το… μέγεθος του «αυτοδημιούργητου». Βλέπετε στους κύκλους της ομογένειας το «Αριστερός»- «δεξιός» είναι λεπτομέρεια άνευ σημασίας, αφ’ ης στιγμής ο νέος είναι ωραίος, είναι εναλλακτικός και κυρίως είναι Τράμπ. Και μεταξύ μας, που αλλού θα έστελναν έναν εντελώς αναλφάβητο πολιτικά και ιδεολογικά ανερμάτιστο πλην ΣΥΡΙΖΑ; Έτσι κι έγινε.
Τι γίνεται από δω και πέρα; Ο Κασσελάκης σιγά- σιγά μεταμορφώνεται σε… Κασσελάκη, δηλαδή «απελευθερώνεται» από τον αριστερό λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ και μεθοδικά χτίζει με λάσπη τον απολιτίκ Τραμπισμό όπου χωράνε όλοι πλην… Τσίπρα. Μετά από τις ευρωεκλογές ο μικρός Τραμπ θα προχωρήσει στη δημιουργία σ’ ένα ΙΧ κόμμα με ολίγη Αριστερά (σύμφωνη με τα γούστα του), με καϊμάκι δημαγωγίας και μπόλικες φουσκάλες λαϊκισμού, προσεγγίζοντας μέχρι και τους ψηφοφόρους του Βελόπουλου, της Νίκης και της Πλεύσης Ελευθερίας.
Ωστόσο επειδή του έχουν πει ότι στην Ελλάδα για να πας μπροστά οι έννοιες «δημοκρατική παράταξη» και «προοδευτικές δυνάμεις» είναι απαραίτητες, θα συνεχίσει να τις χρησιμοποιεί κατά το δοκούν. Επίσης θα γίνει πιο σκληρός και κυρίως αδέκαστος απειλώντας- κατά τα πρότυπα Πολλάκη- με φυλακίσεις, όπως στην προεκλογική του ομιλία στο Σύνταγμα, όσους φοροδιαφεύγουν. Τύψεις; Κάθε άλλο, αφού κάθε σωστός δημαγωγός οφείλει να έχει τις διώξεις στο τσεπάκι του δια πάσα χρήση.
Εν τέλει, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, ο Κασσελάκης ήρθε για να μείνει και αυταπατώνται όσοι θεωρούν ότι τελείωσαν μ’ αυτόν και τις ανοησίες του. Ρίξτε μια ματιά σ’ αυτούς που δεν ψηφίζουν αλλά και σ’ αυτούς που ψηφίζουν για να καταλήξετε στο συμπέρασμα ότι η πολιτική με ευθύνη όλων εξελίσσεται σε Eurovision. Και δεν θα αργήσουμε να ψηφίζουμε όπως στη Eurovision. Άλλωστε ο Κασσελάκης έχει όλο το «πακέτο» ώστε άνετα θα μπορούσε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο διαγωνισμό.
Easy Writer
