Σε μακρά περίοδο πολιτικής ρευστότητας φαίνεται να εισέρχεται η Ευρώπη, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τη δυνατότητα και την ταχύτητα λήψης των μεγάλων αποφάσεων, τις οποίες απαιτούν η κρίση της πανδημίας και η πολυπόθητη ανάκαμψη των οικονομιών. Οι εκλογές στη Γερμανία για την καγκελαρία, τον προσεχή Σεπτέμβριο και οι εκλογές στη Γαλλία για την προεδρία, τον επόμενο Μάιο, εκτιμάται ότι θα καθηλώσουν την Ευρώπη σε πολύ χαμηλές πτήσεις, τουλάχιστον για δώδεκα μήνες.
του Γιάννη Κοτόφωλου
Μέσα δηλαδή στο πιο κρίσιμο χρονικό διάστημα, όπου το Βερολίνο, το Παρίσι και οι Βρυξέλλες, θα έπρεπε κανονικά να ξεχειλίζουν από πολιτική αυτοπεποίθηση, να δουλεύουν νυχθημερόν και να κινούνται σαν πύραυλος. Πρώτον, διότι αυτό το δωδεκάμηνο θα είναι το καθοριστικό για την ολοκλήρωση του πλάνου των εμβολιασμών και τη θωράκιση από την πανδημία. Δεύτερον, διότι είναι κατεπείγουσα η ανάγκη λειτουργίας και απόδοσης του Ταμείου Ανάκαμψης, μετά από ένα χρόνο βαθιάς ύφεσης που τσάκισε οικονομικά τους πάντες. Τρίτον, διότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα ανοίγουν θεαματικά την κούρσα του διεθνούς τεχνολογικού και οικονομικού ανταγωνισμού, πράγμα που θα αφήσει πίσω πολύ την Ευρώπη και θα πλήξει τις θέσεις εργασίας στη Γηραιό Ηπειρο. Και όλα αυτά, τα καυτά μέτωπα για την Ευρωπαϊκή Ενωση, τη στιγμή που ο Πούτιν δείχνει τα δόντια του και ετοιμάζεται να επιτεθεί στην Ουκρανία ή τη στιγμή που ο Μπάιντεν αναθεωρεί την ατζέντα των Ηνωμένων Πολιτειών και χρειάζεται έναν γερό ευρωπαίο συνομιλητή ηγέτη. Ακόμη για την Ελλάδα, ειδικότερα, είναι ασύμφορη μία περίοδος παγώματος των μεγάλων θεμάτων, με δεδομένο ότι έχουμε μπροστά μας το μείζον πρόβλημα των τουρκικών προκλήσεων, εκτός από τα ζητήματα της οικονομίας. Ποιος θα ασχοληθεί με τα δύσκολα στην περιοχή, η καλομαθημένη γραφειοκρατία των Βρυξελλών;
Είναι φανερό, λοιπόν, ότι η Ευρώπη παρουσιάζει ένα σοβαρό δομικό πρόβλημα ηγεσίας, ένα σημαντικό πολιτικό κενό άμεσης ανταπόκρισης στις προκλήσεις και τις αλλαγές που συντελούνται στο παγκόσμιο περιβάλλον. Τούτη τη στιγμή που οι λαοί της Γηραιός Ηπείρου και ο κόσμος ολόκληρος χρειάζεται πράγματι μία ισχυρή Ευρώπη, οικονομικά και πολιτικά, η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν θα μπορεί καν να πάρει σημαντικές αποφάσεις, δεν θα μπορεί να επιλύσει άμεσα προβλήματα επιβίωσης, επειδή θα είναι ανοικτές και όπως φαίνεται σήμερα και αμφίβολες οι εκλογικές εξελίξεις στη Γερμανία και αύριο πιθανόν στη Γαλλία. Ετσι συνέβη και την περίοδο των προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων. Δυστυχώς. Μέσα στην οικονομική κρίση. Εκτός από το προεκλογικό εξάμηνο, παρέλυσε το Βερολίνο και για άλλους έξι μήνες μετά, έως ότου σχηματιστεί η νέα κυβέρνηση. Εύλογα συνεπώς θα πρέπει να αναρωτηθεί κανείς, μήπως είναι η ώρα να ανοίξει ο διάλογος για την εκλογή προέδρου της Ευρώπης, απευθείας από τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ευρώπης; Ετσι ώστε να δημιουργηθεί μία κεντρική πολιτική εξουσία, η οποία θα λειτουργεί ανεξαρτήτως των επιμέρους εθνικών πολιτικών παραμέτρων, διαθέτοντας τη νομιμοποίηση και το υπερεθνικό κύρος να παράγει σημαντικές αποφάσεις; Ενας εκλεγμένος ηγέτης που θα λογοδοτεί για τις παραλείψεις του και θα αξιολογείται από το έργο και την προσφορά του; Ενα δυνατό κέντρο διακυβέρνησης, αλλά και αναφοράς στους διεθνείς οργανισμούς;
το άρθρο δημοσιεύθηκε στα Νέα
