Πέρασαν κιόλας έξι χρόνια από εκείνη την αποφράδα ημέρα που ο Αλέξης Τσίπρας κι η παλαβή Αριστερά έστειλαν τη χώρα να τσακιστεί στα βράχια μ’ εκείνο το δημοψήφισμα, με το αδιανόητο κι ακατανόητο ερώτημα για ένα ζήτημα που δεν υπήρχε καν! Είχε προηγηθεί το προγραμματισμένο Eurogroup, όπου οι Ευρωπαίοι αφού είχαν συνειδητοποιήσει ότι η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου ουσιαστικά τους κορόιδευε, πρότειναν σχέδιο συμφωνίας προκειμένου να μην οδηγηθεί η Ελλάδα άμεσα σε χρεωκοπία. Όταν προκήρυξε το δημοψήφισμα, ο Αλέξης Τσίπρας είχε μιλήσει για «τελεσίγραφο εκ μέρους των Θεσμών» κι είχε καλέσει τον ελληνικό λαό ν’ απαντήσει «στο εκβιαστικό αυτό τελεσίγραφο».
Πέρασαν κιόλας έξι χρόνια από μια φαιδρή διαδικασία μια εβδομάδας που καθιστούσε εξ αρχής γελοίο το περιβόητο δημοψήφισμα. Χωρίς καμιά συζήτηση με την κοινωνία περί αυτού, ούτε καν για ενημέρωση προς διαμόρφωση γνώμης. Μάθαμε μόνο ότι ο πρωθυπουργός δούλεψε –διαπραγματεύθηκε 17 ώρες και έβγαλε έρπη. Ακολούθησε, όπως είπαμε, το ασαφές και περίπλοκο δημοψηφιστικό ερώτημα των…. 59 λέξεων!
Πέρασαν έξι χρόνια από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε στα ζάρια του τυχοδιωκτισμού την ευρωπαϊκή πορεία του τόπου, την πολιτική και πολιτισμική κουλτούρα των Ελλήνων μα και το ίδιο το παρόν τους.
Το απόγευμα και το βράδυ εκείνης της 5ης Ιουλίου 2015 δεν θα ξεχαστεί ποτέ! Η κάλπη έχει βγάλει αποτέλεσμα που μας οδηγεί στο βάραθρο, οι πολλοί πανηγυρίζουν στους δρόμους επειδή νομίζουν ότι κορόιδεψαν τον Σόιμπλε και τη Μέρκελ κι ο Τσίπρας βγάζει το διάγγελμα της νίκης. Οι λίγοι, στέκονται αμίλητοι, προβληματισμένοι ή και πλήρεις απόγνωσης. Ακόμη πιο λίγοι, ελάχιστοι που γνωρίζουν τον Τσίπρα και συμπορεύονται μαζί του, δείχνουν κι εκείνοι προβληματισμένοι! Όχι για την πορεία του τόπου μα επειδή ο Τσίπρας δεν χρησιμοποίησε διθυράμβους νίκης στο διάγγελμά του!
Το απόγευμα και το βράδυ εκείνης της 5ης Ιουλίου, στοίχισε στη χώρα άλλον ένα διχασμό κι εμφύλιο που προκάλεσε η Αριστερά αλλά κι ένα ακόμη μνημόνιο αξίας 100 δις ευρώ, με ταυτόχρονη υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για έναν αιώνα! Κάποιοι …χόρευαν και πανηγύριζαν στους δρόμους γι αυτό!
Τότε κι ενώ η ελληνική λέξη «κωλοτούμπα» γινόταν… διεθνής με πηχυαία πρωτοσέλιδα του ευρωπαϊκού Τύπου, εξαφανίστηκε ο νάρκισσος κι επικίνδυνος πολιτικός σαλτιμπάγκος που ο Τσίπρας είχε εμπιστευθεί να παριστάνει τον υπουργό Οικονομικών της χώρας με έξω τα πουκάμισα, αλλά έβγαλαν τα σπαθιά τους κι η Κωνσταντοπούλου με τον Λαφαζάνη… Τη δε χώρα πήρε στις πλάτες της η αντιπολίτευση (ΝΔ και ΠαΣοΚ) με … κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου… Η αντιπολίτευση των… Νενέκων, των…. Γερμανοτσολιάδων και των λοιπών …προσκυνημένων, ψήφισε ότι χρειαζόταν για την σωτηρία της Ελλάδας, τη στιγμή που ουσιαστικά η κυβέρνηση είχε χάσει τη δεδηλωμένη!
Το απόγευμα και το βράδυ εκείνης της ημέρας, αυτή η νίκη της Αριστεράς και της Δεξιάς ομοφοβικής, λαϊκίστικης συνιστώσας της αποτέλεσε την αρχή του τέλους της. Τότε «γεννήθηκε» στην ελληνική κοινωνία η ανάγκη ενός Μητσοτάκη! Ενός ορθολογιστή πολιτικού που να είναι συνάμα τεχνοκράτης και ευρωπαϊστής! Εκείνο το ζεστό βράδυ «γεννήθηκε» το 2019!
Το απόγευμα και το βράδυ εκείνης της 5ης Ιουλίου, κάποιοι μίλησαν για αυταπάτες! Είπαν ότι έμαθαν από τα λάθη τους! Μα ψέματα είπαν πάλι κι αυτό επιβεβαιώθηκε από την εν συνόλω κυβερνητική τους πορεία στη συνέχεια. Που κυβέρνησαν με γνώμονα το πώς θα κάνουν κακό στους αντιπάλους τους κι όχι καλό στον τόπο!
Σήμερα, έξι χρόνια μετά, με δέος ακόμη σκεφτόμαστε εκείνο το βράδυ που δεν ξέραμε τι μας ξημέρωνε! Νομίζω ότι θα το θυμόμαστε ως εφιάλτη, όσο αναπνέουμε,!
Μα θα ξαναπώ ότι εκείνο το βράδυ κινητοποιήθηκαν τα δημοκρατικά –φιλελεύθερα χαρακτηριστικά της μεγάλης μερίδας της κοινωνίας. Των ανθρώπων με την ελεύθερη σκέψη και την πολιτική κουλτούρα που δεν είχε σχέση με τους ολοκληρωτισμούς! Των ανθρώπων που σήμερα σφραγίζουν το πολιτικό τοπίο και την πορεία της χώρας, στη συνάντηση της με το μέλλον!
