Ο Éric Zemmour (Ζεμούρ), συγγραφέας και τηλεοπτικός σχολιαστής, αν και δεν έχει εκδηλώσει την πρόθεσή του να θέσει υποψηφιότητα στις επικείμενες προεδρικές εκλογές, εν τούτοις βλέπει τον δείκτη δημοφιλίας του να ανεβαίνει διαρκώς στη Γαλλία.
Μέχρι πρότινος ο δρόμος προς το Ελιζέ ήταν στρωμένος για δύο. Τον κεντρώο ένοικο Εμανουέλ Μακρόν και την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν. Μέχρι πρότινος, γιατί τις τελευταίες εβδομάδες οι δημοσκοπήσεις τοποθετούν τον Ζεμούρ στη δεύτερη θέση μπροστά από τη Λεπέν όχι μόνο στα ποσοστά αλλά και σε ακροδεξιές απόψεις και θέσεις.
Η δύναμη της τηλεοπτικής εικόνας δείχνει τα δόντια της και απειλεί το πολιτικό σύστημα ή μήπως οι απόψεις του τηλεπαρουσιαστή είναι ένα παροδικό σύμπτωμα της covid εποχής; Προς το παρόν οι αναλυτές φαίνεται ότι περιμένουν να δουν το «ειδικό βάρος» του Ζαμούρ σε θέματα πέραν της ισλαμοφοβίας.
Το γεγονός όμως ότι ο Μακρόν δίνει σημασία με αναφορές στις απόψεις του αποφεύγοντας ωστόσο να αναφέρει το όνομά του, δείχνει ότι για τον Πρόεδρο ο Ζεμούρ μπορεί ακόμη να μην είναι απειλή, αλλά σίγουρα είναι μια πραγματικότητα. Κι αυτή την πραγματικότητα καλείται κυρίως η Λεπέν να την εξηγήσει στο δικό της ακροατήριο.
Κυρίως γιατί αυτή απειλείται από ένα παιδί εβραίων από την Αλγερία, ο οποίος μάλιστα εμφανιζόμενος ως μεγάλος υπερασπιστής του χριστιανικού πολιτισμού της Γαλλίας την υποχρεώνει να ακολουθήσει τη δική του ατζέντα σε μια μερίδα του εκλογικού σώματος την οποία μονοπωλούσε.
Αν και δεν είναι βέβαιο τι θα αποφασίσει να κάνει στο τέλος ο Ζεμούρ, το κοινό που τον ακολουθεί διαμορφώνει μια καινούρια πραγματικότητα στη Γαλλία από κινήματα τύπου #MeToo και από ετερόκλητες δυνάμεις μιας γενιάς γάλλων που αμφισβητούν τόσο το πολιτικό σύστημα όσο και τις αρχές της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Easy Writer
