Σαν βγαλμένη από τα παλιά, είναι η εικόνα που παρατηρεί κανείς, όταν βρεθεί στην τουριστική περιοχή «Περιστεράς» στην Ιεράπετρα Κρήτης, όπου ανάμεσα σε ξενοδοχειακές μονάδες και καταλύματα, ξεπροβάλει ένας παραδοσιακός σιτοβολώνας, που εκτείνεται σε δέκα περίπου στρέμματά γης. Μια απόφαση του Μιχάλη Χατζάκη, ο οποίος θέλοντας να διατηρήσει ό,τι μπορεί από το παρελθόν, εδώ και χρόνια έχει φυτεμένους ντόπιους σπόρους σιταριού και κριθαριού, συνεχίζοντας τον κύκλο του ψωμιού με τον τρόπο που έκαναν οι γονείς και οι παππούδες του.
«Πάντα αγαπούσα την παράδοση και καθετί που συνδεόταν με αυτήν. Είχα το μποστάνι μου, τα ζώα μου αλλά και τα δικά μου σιτηρά» λέει ο κ. Χατζάκης που θλίβεται όταν συνειδητοποιεί ότι σε μεγάλο βαθμό, όσα μας μεταφέρθηκαν σαν παράδοση από τους προγόνους και συνδέονται με καλλιέργειες, έχουν εν πολλοίς ξεχαστεί.
Η διατήρηση της παράδοσης, όμως, δεν αφορά μόνο την ύπαρξη του σιτοβολώνα με τους ντόπιους σπόρους τους οποίους βρήκε πριν από χρόνια από ένα φίλο του, καθώς ο κ. Χατζάκης ακολουθεί την παράδοση ακόμη και στον θερισμό, με εργάτες που κρατούν δρεπάνια και θερίζουν το «χρυσάφι που παράγει η γη» όπως εξηγεί, συμπληρώνοντας ότι «οι παραδοσιακοί σπόροι αποτελούν την ίδια τη ζωή και την ελπίδα» ιδιαίτερα όπως τόνισε, σε εποχές όπως οι σύγχρονες, που η ανάγκη να υπάρχει αυτάρκεια σε αγαθά, είναι πολύτιμη.
Ο κ. Χατζάκης, ακριβώς δίπλα στο σιτοβολώνα του, διαθέτει και αλώνι στο οποίο αλέθει τα στάχυα, παράγοντας αλεύρι από το σιτάρι και το κριθάρι και αμέσως μετά ζυμώνει το αλεύρι με προζύμι και φουρνίζει στον παραδοσιακό ξυλόφουρνο τα περίφημα ζυμωτά ψωμιά και παξιμάδια, συνεχίζοντας αυτό που έμαθε από τους προγόνους του, που είχαν συνδέσει όπως τονίζει τη ζωή τους με την κρητική γη και είχαν την ευχαρίστηση να γεύονται τα αγνά προϊόντα της.
Η θέα του σιτοβολώνα, όπως εξηγεί ο κ. Χατζάκης, για τους τουρίστες που κινούνται στην περιοχή είναι κάτι το ασυνήθιστο, το οποίο ειδικά το προηγούμενο διάστημα που εξελισσόταν ο θερισμός, αποτυπώθηκε σε εκατοντάδες φωτογραφίες που ταξίδεψαν σε όλο τον κόσμο.
«Η σύνδεση με τη γη και την παράδοση είναι μια ανάγκη μου που με κάνει παρά τις όποιες δυσκολίες να συνεχίζω. Αν το ίδιο επιχειρούσαν να κάνουν περισσότεροι, έστω και με λίγα στρέμματα γης, νομίζω ότι τόσο η παράδοση δεν θα χανόταν όσο και η όποια κρίση όπως αυτή που αντιμετωπίζουμε τώρα, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί» προσέθεσε ο κ. Χατζάκης.
