Η παράνοια που εξελίσσεται περίπου μια βδομάδα τώρα στην Ουκρανία, με την Ρωσία να έχει εισβάλλει και να παλεύει να καταλάβει το Κίεβο, φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Βλαντιμίρ Πούτιν.
του Θεοδόση Παπανδρέου
Η επιθετικότητα του Ρώσου προέδρου έχει προκαλέσει μια αλληλουχία εξελίξεων, κάποιων εντυπωσιακών και πρωτόγνωρων.
Τις τελευταίες πολλές δεκαετίες τόσο το ΝΑΤΟ όσο και η Ευρωπαϊκή Ενωση ήταν σε κατάσταση ύπνωσης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πανδημία του κορωνοϊού σε ότι αφορά την ΕΕ και το χρονικό διάστημα που απαιτήθηκε ώστε να καταλήξουν τα κράτη μέλη σε αποφάσεις και μέτρα.
Η ΕΕ κινείται με τους δικούς της ρυθμούς επιχειρώντας να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα και να μην θιγούν συμφέροντα των μελών της.
Όχι αυτή τη φορά: η επιθετικότητα Πούτιν εξανάγκασε την οικονομική ένωση να κινηθεί με πρωτόγνωρες για το παρελθόν της ταχύτητες, να λάβει αποφάσεις, να επιβάλλει κυρώσεις.
Το πιο σημαντικό είναι ότι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία επανέφερε πιο απαιτητικά από ποτέ τη συζήτηση για την κοινή αμυντική πολιτική. Ενα αίτημα της Ελλάδας που δεν συμφέρει τους πολλούς και άπαντες έκαναν πως δεν το άκουγαν.
Αντίστοιχη είναι και η κατάσταση που διαμορφώθηκε στο ΝΑΤΟ όπου τα μέλη του – με ελάχιστες εξαιρέσεις- συστρατεύθηκαν και ανέλαβαν δράση. Για πρώτη φορά!
Για όλα αυτά κάποιος οφείλει να βρει το σθένος και να ευχαριστήσει δημόσια τον Πούτιν. Χωρίς την εισβολή στην Ουκρανία αυτό δεν θα είχε επιτευχθεί. Είναι λυπηρό πως χρειάστηκε να χυθεί ανθρώπινο αίμα για να γίνουν τα αυτονόητα. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει πόσο αδύναμες και πολιτικές είναι αυτές οι δύο ενώσεις.
Το μεγαλύτερο ευχαριστώ βέβαια το οφείλει η Γερμανία. Οι τραγικές εξελίξεις έδωσαν τη δυνατότητα στο Βερολίνο να ανακοινώσει εξοπλιστικό πρόγραμμα! Η Γερμανία γίνεται εσωστρεφής, επενδύει στην ανάπτυξη της ίδιας. Με αυτόν τον τρόπο γυρίζει την πλάτη στην ΕΕ, όπως και θα αποδειχθεί στη συνέχεια.
